Afro-Latino festival 2012 - zondag

Op zaterdag kon enkel een frisse bries het zomer­weer wat verstoren, maar op de finale dag van het Afro-Latino festival plensde de regen de eventuele kater van de voorgaande avond eruit. Kletsnatte, verlaten spring­kastelen dus maar is er meer nodig dan een hardnekkige bui om onze wereld­muziek­appetijt te laten verwateren. Ondanks het kwakkelende weer — de koffiestand deed overigens gouden zaken — ging het er opnieuw behoorlijk feestelijk aan toe in het Limburgse Bree. Méér zelfs dan op zaterdag en we durven zowaar gewag maken van één van de strafste Afro-Latino festivaldagen ooit. Waarom u er ook bij had moeten zijn doen we met veel plezier (en evenveel foto's) uit de doeken.

Lees verder

Interview met Asham Band @ Aroma

Dit weekend staat Collieman op het Move podium van Couleur Café (30 juni, Brussel). Meestal heeft men het op dergelijke evenementen dan niet over de band achter de artiest in kwestie, iets waar wij graag ver­andering in willen brengen, zeker als het over Asham Band gaat. Een gesprek met Asham-drummer en -ruggengraat Wim 'Radics' Verbruggen.

Lees verder

Afro-Latino festival 2012 - zaterdag

Het is ondertussen alweer vier jaar ge­le­den dat we de spreekwoordelijke tropicali­dad.be tenten opsloegen in het Limburgse Opitter (Bree). Jaar na jaar slaagt het Afro-Latino festival erin een net iets straffere affiche dan het jaar ervoor bijeen te sprok­ke­len en daar is dit jaar geen uitzondering op. Drie volwaardige festivaldagen, al moesten we noodgedwongen passen voor vrijdag en lieten bijgevolg acts als Batida, Che Sudaka, Kassav' en Shaggy aan onze neus voorbij gaan — gelukkig hadden die bands ons frontstage pad al eerder gekruist. Aldus zetten we met veel plezier onze tanden in de line-up van de twee finale festival­dagen en laten u graag meegenieten van wat we op ons concert­spoor zijn tegengekomen.

Lees verder

Interview met Collieman @ Radio Centraal

Geruggensteund door het de excellente Asham Band, staat Collieman dit jaar verdiend op het Move podium van Couleur Café (zaterdag 30 juni in Brussel). Wie deze jonge Belgische reggaebelofte nog niet moest kennen leze vooral verder!

Lees verder

Collieman & Asham Band - The Same Blood

Amper de 25 gepasseerd Stefaan Colman, maar nu al wordt Collieman binnengehaald als de nieuwe Belgische rootsbelofte. Pressure noemen ze zoiets in het reggaewereldje; kan hij zijn prille status waarmaken met zijn albumdebuut The Same Blood. Wees gerust, ook op plaat is het allemaal goed gekomen. Collieman liet dan ook weinig aan het toeval over; hij sloeg de handen ineen met Asham Band, zonder concurrentie de beste backing band die in de lage landen te vinden is en ging opnemen in de splinternieuwe Majestic Studio in Hever. Om het plaatje helemaal af te maken was de "final mix" in handen van Not Easy At All Productions, de Nederlanders die ons al heerlijke albums van onder andere Chezidek en Earl Sixteen schonken.

Lees verder

Sanguebom - BlackStarLine

Net zoals Tom Fire is ook Sanguebom ("goed bloed" in het Portugees) een doe-het-zelver uit de Franse hoofdstad. In zijn muziek flirt Sangue Bom met uiteenlopende genres als hiphop, reggae, soul, rock, dub en triphop en de tracks op Black­Star­Line werden naar eigen zeggen geïnspireerd door een autoreis die hij maakte van Parijs naar Dakar. Opener A Free-K met Rochelove Dhayvàä (die ook nog opduikt op Vodun) doet wat denken aan het werk van Manu Chao. Baifale is een leuke hiphop/reggae track met lyrics in het Wolof van de Senegalese rapper Abass Abass. Voor drie van de meer soulvolle nummers in de tracklist tekende de Ivoriaans-Tunesisische Laetitia Dana, een beloftevolle soulstem uit Parijs. Het instrumentale Motel El Queso ligt dan weer in het verlengde van het werk van Deep Forest. Ook de New Yorkse Jamalski nam twee nummers op BlackStarLine voor zijn rekening; Resistencia Dub en Metroblaster zijn twee UK dub tracks voorzien van upbeat hiphop lyrics. Een beetje in dezelfde stijl is Samurai waarvoor Jahguidi de vocals voor zijn rekening nam. Bigodinho is tenslotte een dubby ode aan de vorig jaar overleden capoeira-meester Mestre Bigodinho. Als kers op de taart kunnen we u nog meegeven dat het album werd gemixt door Mad Professor en zijn zoon Joe Ariwa in diens Ariwa Studio in Londen. Fascinerende trip!

Lees verder

Chicha Libre - Canibalismo

Iquitos, het hart van de Peruaanse jungle, ligt op zo'n 2,5 uur vliegen van de hoofdstad Lima. Over land geraak je er niet — de langste weg uit Iquitos verdwijnt na zo'n honderd kilometer — maar gewapend met veel geduld en een motorboot overbrug je nog wel het Andesgebergte en het eindeloze moerassige regenwoud dat de stad scheidt van de bewoonde wereld. Het is zo'n plaats waar je, drijfnat nog voor je de vliegtuigdeur goed en wel door bent, verwacht ondergedompeld te worden in Bernie Krauses soundscapes.

Lees verder

Batida - Batida + Ngongo J'Ami/Yumbala

Ergens in het voorjaar van 2009 verscheen de kuduro (cu-duro oftewel "hard ass") van Buraka Som Sistema op de tropicalidad.be radar en ondanks de niet onaardige hoeveel­heid electronica kon dit uit Angola overgewaaid genre ons wel bekoren — ook live trouwens. Uiteraard tiert de (iets rauwere) kuduro al meer dan een decennium welig in de straten van Luanda en blijven de talrijke releases aan de stads- en landsgrenzen steken. De Angolees-Portugese producer Pedro Coquenão a.k.a. Batida debuteerde in 2009 met het in onze streken moeilijk te krijgen Dance Mwangolé maar drie jaar later zet het ons welbekende Soundway Records de schouders onder z'n eerste inter­nationale release: Batida.

Lees verder

Toumani Diabaté, Arnaldo Antunes & Edgard Scandurra - A Curva Da Cintura

Toumani Diabaté speelde voor het eerst met Arnaldo Antunes en Edgard Scandurra op het Back2Black festival in Rio in 2010 (het grootste festival rond "zwarte muziek" in Zuid-Amerika, dat dit jaar voor het eerst de oversteek maakt naar Londen). Dat moet vonken gegeven hebben, want het trio besloot om de studio in te duiken en een album op te nemen. Beide heren zijn bij ons wellicht minder bekend, maar in hun thuisland Brazilië halve legendes; Antunes was de drijvende kracht achter Titãs, een van de populairste Braziliaanse rockbands van de jaren tachtig van de vorige eeuw en Edgard Scandurra richtte mee Ira! Op, alweer een bekende Braziliaanse rockband.

Lees verder

Mariem Hassan - El Aaiun Egdat + Aziza Brahim & Gulili Mankoo - Mabruk

Aangezien ze allebei net een nieuw album uithebben, leek het ondergetekende een leuk idee om de koningin van de Sahrawi muziek eens te vergelijken met haar jonge troonpretendente.

Nubenegra verdeelt al jaren de albums van Mariem Hassan en de laatste tijd lijkt het kleine Spaanse wereldmuzieklabel zelfs enkel nog rond haar releases te draaien. El Aaiun Egdat is een vrij klassiek, maar oerdegelijk, desert blues album met hier en daar een jazzy toets (de saxofoon op opener Arfa) waarop de stem van Hassan terecht centraal staat. De titel van het album, El Aaiun Egdat ("El Aaiun brandt") verwijst naar de hoofdstad van de door Marokko bezette Arabische Democratische Republiek Sahara en ook veel van de songs op het album gaan over de situatie in de moslimlanden (Arrabi Al Arabe of "Arabische lente") en meer specifiek die in de ADRS (titelnummer El Aaiun Egdat, Annasr Shouru Tetnada, "de overwinning lonkt", of Ana Saharauia, "ik ben Sahrawi"). Hoe gespannen de sfeer tussen Marokkanen en Sahrawi wel is wordt nog het best geïllustreerd door het nummer Almalhfa; Hassan schreef dit nummer over de melfa, vaak felgekleurde traditionele sluiergewaden gedragen door Sahrawi vrouwen, nadat ze in 2009 in Madrid het slachtoffer werd van een groepje Marokkaanse jongeren die haar aanvielen voor het dragen van dit Sahrawi-symbool.

Heel anders klinkt Aziza Brahim; thematisch mogen haar songs dan overeenkomen met die van Hassan, muzikaal gezien klinkt Brahim een stuk meer up-beat en, met invloeden uit rock (Hamid Rabi) en blues (Wilaya Blues), ook westerser. Brahim zingt af en toe ook in het Spaans (de zangeres woont al een tiental jaar in het Spaanse Leon) en laat zich begeleiden door Gulili Mankoo, haar band met muzikanten uit Senegal, Colombia, Spanje en natuurlijk de Arabische Democratische Republiek Sahara.

www.nubenegra.com | www.re-aktion.com | www.xmd.nl

KonKoma - KonKoma

De naam KonKoma deed bij ondergetekende spontaan een belletje rinkelen, want heette de begelei­dings­band van Ebo Taylor niet Bonze Konkoma? Het moest hier dus wel om een Ghanese band gaan en inderdaad KonKoma is een nieuw project van saxofonist Max Grunhard en producer Ben Lamdin opgetrokken rond de Ghanese muzikanten Alfred Bannerman (gitaar, zang) en Emmanuel Rentzos (zang), allebei voormalig actief bij de bekende Ghanese formatie Osibisa. En of dit vonken geeft; KonKoma klinkt "as vintage as they get" en dit Afro-funk schijfje gaat dan ook zonder meer onze top tien voor 2012 in!

Lees verder

Malawi Mouse Boys - He Is #1

Gevraagd naar uw kennis van de muziekcultuur in Malawi zal het antwoord waarschijnlijk een pijnlijke stilte zijn en bij ondergetekende is dat niet anders. Verwonderlijk is het alvast niet, want Malawi behoort tot de armste landen ter wereld en als zelfs schoenen tot de luxeproducten worden gerekend, is muziek maken natuurlijk geen prioriteit. Dat deze He Is #1 van de Malawi Mouse Boys (de band werd vernoemd naar de in Malawi populaire straatsnack "mouse on a stick", gegrilde muissatés) het überhaupt tot in onze contreien geschopt heeft, mag dan ook een klein mirakel heten. Instrumenten zijn er in Malawi al helemaal niet te vinden en dus brengen de Malawi Mouse Boys hun sterk Christelijk geïnspireerde muziek dan ook maar a-capella of begeleid door zelf in elkaar gestoken gitaren. Het geeft de nummers op He Is #1 een heerlijk naïviteit en eerlijkheid mee. Het Malawische antwoord op Staff Benda Bilili!

www.independentrecordsltd.co.uk | www.xmd.nl

Interview met Jungle by Night @ De Roma

Na onze eerste live-confrontatie met het Nederlandse Jungle by Night — door Tony Allen al genoegzaam "de toekomst van de afrobeat" genoemd — waren we eerlijk gezegd serieus van onze sokken geblazen. Net voor die stomende set hadden we backstage nog volgend gesprek met bandleden Ko Zandvliet en Bo Floor.

Lees verder

Analogik - New Seeland

Dat het Deense Analogik het nog niet tot op deze pagina's schopte mag eigenlijk niet verbazen, want het vorige werk van deze band bevond zich toch net iets meer in de electro dan wel in de wereld­muziek­hoek. Voor deze New Seeland liet de band zich echter inspireren door de Ethiopische muziek van het einde van de jaren zestig en begin jaren zeventig van de vorige eeuw en het album is bij momenten nog het best te om­schrij­ven als "Mulatu Astatke in space"; electro meets Ethio-jazz dus. Bevreemdend en bezwerend schijfje!

Lees verder