door
tim | 27 november 2014 |
Plaatjes |
Karyna Gomes is een jonge zangeres uit
Guinee-Bissau die haar eerste stappen in de muziekwereld zette als lid van de Braziliaanse gospelband
Rejoicing Mas Choir en later ook nog een tijd lang deel uitmaakte van
Super Mama Djombo (legendarische band uit Guinee-Bissau onder leiding van Adriano 'Atchutchi' Ferreira; de naam verwijst naar een geest die veel Guineese strijders aanriepen tijdens de onafhankelijkheidsoorlog tegen Portugal). In 2011 verhuisde Karyna naar Portugal waar ze aan een solocarrière begon te werken en nu is er dan dit albumdebuut
Mindjer. In het Portugees-Creools betekent mindjer "vrouw" en Gomes droeg dit album dan ook op aan alle vrouwen en die in Guinee-Bissau in het bijzonder. In haar muziek mengt Karyna de
gumbe en kussundé uit haar thuisland met invloeden uit pop, Braziliaanse samba, Portugese fado en Kaapverdiaanse morna (Gomes' moeder is van Kaapverdië afkomstig). Naast haar eigen teksten brengt ze op
Mindjer ook ode aan bekende Guinee-Bissause dichters als
José Carlos Schwarz (
Na Nega Bedju) en Armando Salvaterra (
Mindjeris Di Panu Pretu) en natuurlijk kon ook een nummer van haar leermeester Adriano 'Atchutchi' Ferreira (
Djugude Fidalgu) niet uit de tracklist ontbreken.
www.getrecords.com.pt |
www.xmd.nl
door
tim | 22 november 2014 |
Plaatjes |
Slow Walk Music, het Spaanse label dat ons enkele weken geleden al liet kennismaken met
Alma Afrobeat Ensemble, stelt nu ook het albumdebuut van
Nakany Kante voor. Nakany werd geboren in
Siguiri, een stadje in het noordoosten van Guinee aan de grens met Mali en stilistisch deed haar muziek, een mix van
wassoulou, soukous,
mbalax (
Tone Mounfa, een geweldig duet met Michel Ndione), reggae (
Segue?) en afro-pop, ons dan ook denken aan die van bijvoorbeeld
Salif Keita. Nakany stamt niet uit een familie van griots en moest dus doorzetten om haar droom om zangeres te worden waar te maken. In 2007 leerde ze Daniel Aguilar kennen, trad in het huwelijk en kwam zo uiteindelijk in Barcelona terecht. Vrij vertaald uit het Malinke betekent saramaya iets als "succes" of "overwinning" (zie ook het gelijknamige nummer van Habib Koite) en dat is natuurlijk een verwijzing naar de vele hordes die Nakany over moest om te geraken waar ze wilde geraken. Wie een woordje Spaans kan, moet zeker
onderstaand filmpje bekijken waarin Nakany haar verhaal vertelt op een
TEDx evenement in Barcelona eerder dit jaar. Indrukwekkend debuut van een hongerig jong Afrikaans talent dat u zeker net uit het oog mag verliezen.
Lees verder
door
tim | 21 november 2014 |
Plaatjes |
Ondergetekende leerde
Kalio Gayo kennen dankzij hun
Parti Y Prije album uit 2011. Met het overlijden van banjospeler en song-smid Egbert den Braber, sloeg voor de Nederlandse band, kort na de release van het album, het noodlot toe. In het verzonnen taaltje van Kalio Gayo is de titel van dit nieuwe album dan ook een verwijzing naar de drang die de resterende bandleden voelden om ondanks alles toch door te gaan. Dat het allemaal toch moeizamer ging dan voorheen bewijst het feit dat het nummer
Ghazo al in 2012 werd opgenomen, maar dat het toch nog tot dit jaar duurde om het hele album af te werken. Maar ook het cijfer 13 uit de albumtitel heeft zo zijn betekenis: de tracklist van
Drango 13 telt exact dertien nummers en om het album voor te stellen trad de band op dertien zeer uiteenlopende locaties (in een huiskamer, op een boot, in een schuur...) op. Anders dan op
Parti Y Prije klinken op
Drango 13 ook af en toe (
Dem Egy, een heerlijke flard reggae,
Betteroff,
Mehita...) enkele flarden Engels door. Veel accordeon ook op
Drango 13, maar wij houden persoonlijk wel van dat instrument, zeker wanneer men er in slaagt om het zo opgewekt te laten klinken als op dit album. Heerlijk upbeat album vol zigeuner-vibes waarin ook invloeden uit reggae, soukous en country te horen zijn.
www.kaliogayo.nl |
www.xmd.nl
door
tim | 21 november 2014 |
Plaatjes |
Met hun zesde langspeler leggen de leden van
Che Sudaka de klemtoon opnieuw op hun Colombiaanse roots. Ja, in de tracklist staan ook nog steeds een aantal stevige ska- en punknummers (
Don't Ask Me,
Viendo Tu Makina Punk), maar het zijn toch vooral de rest van de tracks op
Hoy die het album kleur geven. Een speciale vermelding moet gaan naar
Cuando Será, een
bambuco (de officieuze nationale muzieksoort van Colombia, met een ritmische structuur die lijkt op de Europese wals of polka en die meestal gespeeld wordt door een trio, bestaande uit een gitaar, een twaalfsnarige gitaar en een
bandola, een soort mandoline) om de staking van de Colombiaanse boeren tegen de dominantie van
Monsanto te steunen en opgedragen aan alle boeren wereldwijd die nog weigeren om met genetisch gemodificeerde zaden te werken. Zoals we van hen gewend zijn trekken ze tekstueel opnieuw van leer zoals overduidelijk in
La Ley Del Miedo ("de wet van de angst", een nummer dat de huidige politieke situatie in België zou kunnen beschrijven) of
Al Sistema No Le Conviene (vrij vertaald "het systeem heeft niet graag dat..."). Een hoop bekende gezichten ook op
Hoy; zo nodigde Che Sudaka voor
Ironia Pedro Erazo van
Gogol Bordello uit, en staken Roco Pachukote van het Mexicaanse
Maldita Vecindad en
Sergent Garcia een handje toe op
No Estamos Solo. Uiterst genietbaar schijfje van deze topband uit de Spaanse mestizo-scene!
www.chesudaka.com |
www.xmd.nl
door
charles | 20 november 2014 |
Frontstage |
De verschillende concertlocaties van
WOMEX liggen verspreid over het stadscentrum van
Santiago de Compostella. Zelf logeren wij in een jeugdherberg aan de rand van de stad en dus staat er dagelijks tot tweemaal toe een wandeling van een kleine kilometer op het programma. Maar ach, zo'n dagelijkse mini-bedevaart past hier wel en de talrijke straatmuzikanten onderweg zorgen voor meer dan genoeg sfeer en vertier.
Lees verder
door
charles | 13 november 2014 |
Frontstage |
Normaal gesproken zouden we in deze periode van het jaar nat herfstweer mogen verwachten in
Santiago de Compostella, maar wij genieten hier nu al twee dagen van een blakende zon en temperaturen die oplopen tot vijfentwintig graden!
Lees verder
door
tim | 10 november 2014 |
Plaatjes |
Helder Aragao aka.
DJ Dolores lag mee aan de wieg van de Braziliaanse
mangue bit beweging en is vandaag één van de belangrijkste Braziliaanse exponenten in de scene van de elektronische muziek. Minder bekend is dat DJ Dolores ook al jaren muziek levert voor filmsoundtracks en theaterstukken. De kiem voor Dolores' activiteiten als soundtrackcomponist werd in 1997 gelegd, toen filmmaker Kleber Mendonça hem vroeg om de muziek te verzorgen voor zijn film
Enjaulado. De tracks op
Banda Sonora zijn stuk voor stuk beïnvloed door Dolores' werk in de Braziliaanse filmwereld en zijn weer die typische mix van elektronische beats (
Amor, Plástico E Barulho), dubby bassen (
Satie Dub) en natuurlijk hopen Braziliaanse invloeden. Excellente soundtrack voor een onbestaande film!
www.djdoloresmusic.com |
www.faroutrecordings.com
door
tim | 10 november 2014 |
Plaatjes |
Flo (geboren Floriana Cangiano), is een singer-songwriter uit Napels en presenteert met
D'Amore E Di Altre Cose Irreversibili ("over liefde en andere onomkeerbare zaken") haar langspelerdebuut. Als invloeden citeert Flo namen van zangeressen als
Billie Holiday,
Elis Regina,
Amalia Rodrigues en
Cesaria Evora. Rodrigues wordt nog steeds beschouwd als de koningin van de Portugese fado, terwijl Evora dezelfde status kreeg toebedeeld in het
morna genre en beide genres zijn dan ook vertegenwoordigd op
D'Amore E Di Altre Cose Irreversibili:
O Ponto Mais A Sul is een mooi eerbetoon aan de fado en
Meu Tempo Melhor neemt je zo mee naar
Kaapverdië. Naast Portugees is Flo op
D'Amore E Di Altre Cose Irreversibili ook nog in het Spaans (
Para Que Tu Me Oigas,
Santa Lluvia), Catalaans (
Olor A Lluna) en Frans (
Ça Ne Tient Pas La Route) te horen, maar Flo is Napolitaanse en dus zingt ze ook in haar moedertaal het Italiaans:
Pirati A Palermo is een hartverscheurend mooi gedicht van de Siciliaanse dichter
Ignazio Buttitta, dat al eerder op muziek gezet werd door Rosa Balistreri, en met
Presentimento een Napolitaanse traditional van
E. A. Mario brengt Flo een ode aan haar geboortestad. Zelf zegt Flo over haar debuut: "I have always wanted my first album to have a passion-driven, pulsating flavour, just like an old letter coming from a distant land that would talk about the taste of forgotten experiences. I was looking for a sound from an imaginary south, like Garcia Marquez's
Macondo, a sort of ideal place.", en wat ondergetekende betreft is ze daarin met vlag en wimpel geslaagd!
www.agualocarecords.com |
www.v2benelux.com
door
tim | 10 november 2014 |
Plaatjes |
OqueStrada (de naam is een samentrekking van het Portugese "orquestra", orkest, en "estrada" of straat) vertegenwoordigt een nieuwe generatie Portugese artiesten (zie ook
Deolinda), een generatie die nog met één been in de fado-traditie staat, maar zich allerminst laat dicteren door de beperkingen van het genre en met
AtlanticBeat Mad'in Portugal heeft het trio Marta Miranda (zang), Pablo (wastobbe-bas) en João Lima (Portugese gitaar) de blik meer dan ooit op de rest van de wereld gericht. Hoewel het vernieuwende van hun debuut
TascaBeat, O Sonho Português (
JARO Medien, 2010) er wat af is, zorgen ze met dit tweede album voor een waardige opvolger. Apart is titelnummer
Atlantic Beat waarin Pablo met een Frans parlando voor een extra dimensie zorgt en ook het Braziliaans geïnspireerde
Prometo Não dat een lichte sambatoets heeft is een leuke uitschieter in de tracklist. Alleen als Marta Miranda overschakelt op het Engels zoals in
Sweet Old Country zijn wij niet helemaal mee. Fado 2.0!
www.oquestrada.com |
www.jaro.de |
www.musicwords.nl
door
tim | 10 november 2014 |
Plaatjes |
Inn Of Love ontstond uit de ontmoeting van
Melike Tarhan, een Belgisch zangeres van Turkse afkomst en jazzsaxofonist
John Snauwaert, die in het verleden zelf ook met Turkse muziek experimenteerde, en het is ook die muzikale mix van culturen die je hoort op dit album. Op
Inn Of Love brengt Melike eigen teksten, maar vertolkt ze ook enkele gedichten van Turkse dichters als
Yunus Emre, Eşrefoğlu Abdullah Rûmî of Kenan Rifaî en staan in de tracklist ook nog enkele Turkse traditionals. Mede door het gebruikte instrumentarium (
tanbur,
ney,
kemençe,
oud,
ba%u011Flama,
kanun...) heeft Turkse muziek voor westerse oren al snel de nijging om te melancholisch te klinken, maar de arrangementen van Snauwaert, Hendrik Braeckman (gitaar) en
Françios Taillefer (percussie) geven het geheel een jazzy ondertoon. Als u net als ondergetekende het Turks niet machtig bent gaat natuurlijk een groot deel van de poëzie in de teksten van Melike verloren, maar om dat toch enigszins goed te maken werden in de liner notes van het album voor elk nummer een korte samenvatting in het Engels opgenomen. Gevoelige ode aan de liefde voor poëtische zielen.
www.melike.be |
www.homerecords.be
door
charles | 9 november 2014 |
Frontstage |
Dankzij onze vliegende reporter Charles kunnen we u dit jaar ook voor het eerst een verslag van de gerenommeerde wereldmuziekbeurs
WOMEX voorschotelen. Zet u schrap voor drie dagen van concerten in
Santiago de Compostella!
WOMEX is het absolute trefpunt voor alles wat van ver of dichtbij met wereldmuziek te maken heeft. De beurs vindt elk jaar weer op een andere locatie plaats en dit jaar was het bekende bedevaartsoord Santiago de Compostella het toneel voor drie dagen van concerten, filmvertoningen, conferences en wat meer.
Lees verder
door
tim | 5 november 2014 |
Plaatjes |
Begin 2014 trok de Mechelse rapper
Shockproof (geboren Wietse Van Daele) voor enkele maanden naar Colombia om daar zijn muzikale horizonten te verruimen. Hij werkte er samen met een aantal lokale artiesten en dat leverde uiteindelijk deze drie tracks tellende EP op.
Petaca, de titel van de EP, betekent in het Spaans iets als "heupfles" of "zakflacon", de kleine metalen flesjes bestemd voor sterke drank die net in de binnenzak passen, en net als van de drank uit die flesjes krijg je het ook van de Latijns-Amerikaanse ritmes snel warm. De drie tracks voor
Petaca werden opgenomen in drie verschillende steden (
Bogota,
Barranquilla en
Cartagena) en hebben elk een heel andere klankkleur: voor opener
Tu Escencia ging Shockproof samen met
Masilva de electro-cumbia toer op,
Pescao Relajao drijft op een ingetogen semi-akoestisch salsa-ritme en afsluiter
Suena Candela featuring L'Xuasma &
Alfre2 MC is pure hip-hop. Met drie nummers is
Petaca niet meer dan een amuse, maar wel eentje die naar meer doet verlangen.
Lees verder