door
tim | 30 maart 2009 |
Plaatjes |
Ook al passeren op de tropicalidad.be pagina's de meeste uiteenlopende genres uit de vijf continenten, toch zijn er die beduidend minder aandacht krijgen dan andere. Dat ligt vaak enerzijds aan tijdgebrek en anderzijds aan persoonlijke voorkeuren. Neem nu de
Portugese fado; ook al is die muzikaal soms van een bijna bovenmenselijke schoonheid, toch heeft ondergetekende het vaak moeilijk met de
saudade, het gevoel van melancholie, dat deze muziek zo eigen is.
Deolinda, een project rond zangeres Ana Bacalhau en gitarist/componist Pedro da Silva Martins, doet in het genre een frisse wind waaien. Op hun debuut
Canção Ao Lado tillen ze de fado als het ware naar de 21ste eeuw met een vernieuwende mix van traditionele (de zang van zangeres Ana Bacalhau) en nieuwe elementen (het instrumentarium van Luis José Martins, dat gaat van de
ukelele over de
cavaco tot de
guitalele en de
viola braguese). De Portugezen zelf lusten daar alvast pap van want in hun thuisland ging het album al dubbel platina. Verfrissend!
www.deolinda.com.pt |
www.worldconnection.nl
door
tim | 30 maart 2009 |
Plaatjes |
Lang geleden dat we nog eens iets van het
Tumi label hoorden. Met
Hibrid van het Cubaanse To'Mezclao stellen ze ons wat zij zelf als de toekomst van de Latijns-Amerikaanse muziek noemen. To'Mezclao — vrij vertaald "alles gemengd" — mengt zowat alle genres die er op het subcontinent te vinden zijn en overgiet die met een popsausje. Op
Hibrid serveren ze het soort muziek dat al enkele jaren immens populair is in Zuid-Amerika (zie ook
Shakira,
Marc Anthony of
Juan Luis Guerra) maar of het ook hier in Europa hoge ogen gaat gooien is nog maar de vraag. Het betere latin-werk op commercieel niveau.
www.tumimusic.com |
www.xmd.nl
door
tim | 30 maart 2009 |
Plaatjes |
Het Duitse
17 Hippies is niet voor één gat te vangen — dat hadden we bij hun vorige plaat
Heimlich ook al door. Op
El Dorado klinkt het ene nummer nog als een betere Balkanband (
Uz), dan kan de volgende track alweer een singer-songwriter ballad zijn (
Bound For Morning) of een knipoog naar het Franse chanson (
Solitaire). Even vlot wordt over en weer gewisseld tussen Frans, Duits en Engels en zo creëren de 17 Hippies hen eigen leefwereld of in het geval van dit nieuwe album hun
El Dorado. Voor wie iets verder durft graven.
www.17hippies.com |
www.xmd.nl
door
pieter | 27 maart 2009 |
Affiche |
Deze zomer slaat het immer kleurrijke wereldmuziekfestival
Couleur Café voor de twintigste keer haar tenten op in hartje Brussel (26-28 juni). In twee decennia heeft het festival een lange weg afgelegd en heeft, daar moeten we eerlijk in zijn, de liefde voor tropische muziekjes bij ondergetekende jaar na jaar aangewakkerd. Wij snuffelden voor u in de eerste 22 bevestigde namen van het festival en halen er de lekkerste krenten uit:
Amadou et Mariam (het blinde duo uit
Mali die ons onlangs verblijdde met
Welcome to Mali),
Ayo (de ranke Nigeriaanse Duitse die we nog kennen van CC
editie 2007),
Ziggi & Renaissance Band (
amuzante dancehall van bij de noorderburen),
Babylon Circus (explosieve Franse ska-punk),
Alpha Blondy (die
twee jaar terug nog schitterde op Sfinks),
Ozomatli (licht
ontvlambare latin uit de VS),
Magic System (dé
zouglou leveranciers uit
Ivoorkust),
Mamady Keïta & Sewa Kan (dé
Guinese djembé-maestro),
The Skatalites (dé Jamaicaanse
ska-pioniers),
Patrice (eveneens bemind sinds
CC2007),
Groundation (
solide reggae uit
Californië) en tenslotte
Cesaria Evora (de
Kaapverdische diva die op de vorige CC editie op het laaste moment moest
cancelen).
Geen slecht begin, al hopen we stiekem dat er nog heel wat straffe namen de lijst mogen vervolledigen. De ongeduldige en/of nostalgische zielen verwijzen we graag door naar ons uitgebreid
Couleur Café dagboek van vorig jaar. Nog dit: voor het eerst kan er onder de noemer "zen"
gecampeerd worden te midden het feestgedruis van het stadsfestival...
door
wouter | 26 maart 2009 |
Plaatjes |
Heel wat muzikaal talent kent een rijke familiale traditie, maar er zijn er weinigen wiens muzikale genen overtuigender klinken dan
Mamadou Diabaté. Als één van de oudste
Mandé griot-families van Mali kunnen de Diabaté's zich beroemen op een muzikale voorgeschiedenis die teruggaat tot de 13e eeuw. Daaruit ontsproot onder meer het fenomenale talent van
Toumani Diabaté, en zijn jongere neef Mamadou is goed op weg om in diens muzikale voetsporen te treden.
Douga Mansa is het vierde solo-album —
Heritage passeerde hier al eerder de revue — van de kora-speler. One man, one kora; de instrumentale plaat is in één trek opgenomen zonder overdubs of na-mixing, maar ademt een betoverende authenticiteit en virtuositeit.
Lees verder
door
tim | 23 maart 2009 |
Plaatjes |
Op
The Ravished Bride, alweer hun derde langspeler voor het
Crammed label, bewijst het
Macedonische Kočani Orkestar nog steeds de meest funky aller
Roma bands te zijn. Thematisch is het album de perfecte opvolger voor
Alone At My Wedding: het huwelijk en al wat daarbij hoort blijft een onuitputtelijke bron van inspiratie (
Gelum Ko Bijav,
But Katili en zie ook
interview). Producers Stephane Karo (
Divano Production) en Vincent Kenis (Congotronics, Kasai Allstars, Konono N°1, ...) zouden echter zichzelf niet zijn moesten ze toch niet een beetje vernieuwing hebben willen brengen. Op
The Ravished Bride doen ze dat door het introduceren van een drummer en enkele gitaristen (Uri Kinrot van
Balkan Beat Box en Vincent Kenis zelf, red.) die de songs hier en daar een surfkantje geven (
Sahara Dreams) en het verkennen van nieuwe muzikale horizonten (
La Llorona een Mexicaanse klassieker).
Hier vind je alvast enkele voorproefjes.
www.crammed.be |
www.divanoprod.com
door
tim | 23 maart 2009 |
Interviews |
Met hun album
The Ravished Bride bewees
Kočani Orkestar nog steeds een van de meest swingende zigeunerfanfares uit de Balkan te zijn. Toen we vernamen dat ze gingen neerstrijken in de Antwerpse
Roma moesten wij dan ook niet lang nadenken. Net voor het
concert spraken we bandleader Djeladin Demirov nog even backstage.
Lees verder
door
pieter | 22 maart 2009 |
Frontstage |
Ons vorig bezoek aan het Antwerpse
Zuiderpershuis heeft zo zijn sporen nagelaten.
Aly Keita en zijn
Contre Jour-companen kaapten eind vorig jaar met hun
concert één van de felbegeerde plaatsen weg tussen de
tien strafste concerten van 2008. De verwachtingen waren bijgevolg best hoog gespannen toen we afgelopen donderdag terug naar de
Waalse Kaai afzakten voor een stevige hap
Touareg-rock van
Toumast. In 2005 zag hun eerste studio-album
Ishumar het levenslicht, wat hier behoorlijk in de smaak viel. Frontman Moussa Ag Keyna was zo vriendelijk om ons vooraf even te woord te staan, maar nu blikken we met plezier terug op een concert met — naar alle waarschijnlijkheid — het hoogste
rock gehalte van het jaar.
Lees verder
door
wouter | 17 maart 2009 | via
standaard.be |
Plaatjes |
Zoals de trouwe lezer ongetwijfeld weet, hier op
tropicalidad.be kunnen we een experimenteel plaatje best smaken. Zeker als nieuwe horizonten van kruisbestuiving verkend worden, of nu
Qawwali met dub in de blender gestoken wordt, dan wel
techno met soca. Wat dan te zeggen van
Thru You, het meest geschifte cross-over project dat ik van mijn leven tegen gekomen ben. De Israelische muzikant
Kutiman gebruikte voor zijn project
YouTube als gigantische samplebak, en knutselde met meer dan honderd ongerelateerde filmpjes een hele plaat ineen. Dat het resultaat dan nog eens naar funk en
afrobeat smaakt, doet onze oren flapperen.
FM Brussel DJ
Stijn Maris mag dan wel zeuren over de slechte geluidskwaliteit of het gebrek aan complexe muzikale structuren, Kutiman verdient op zijn sokken een 10 voor muzikale creativiteit. Vergeet zeker niet de credits aan te zetten, of zoek zelf de
buzuki,
darbuka,
shekere en
tibetaanse schaal tussen de
gameboys en
theremins.
Lees verder
door
wouter | 11 maart 2009 |
Plaatjes |
Techno Issa, in onze contreien zou het de naam kunnen zijn van een overambitieuze en overenthousiaste trouwfeest-DJ wiens platencollectie in de jaren 90 is blijven steken. Maar in Mali is het de koosnaam voor de
n'goni speler uit
Wassalou die op een fijnzinnige manier het land's muzikale erfgoed à la
Super Rail Band verweeft met westerse jazz en electronica. In zijn vierde plaat zet
Issa Bagayogo een trage maar zekere evolutie door naar een meer westers klinkende sound. Dat zorgt voor heel vlot klinkende crossover die wellicht wel eens een stapje op de dansvloer waagt maar naar mijn zin net wat te glad en gepolijst klinkt.
Lees verder
door
tim | 8 maart 2009 |
Plaatjes |
Amadou & Mariam, het sympathieke duo uit
Mali, is terug! Op
Welcome To Mali moeten ze het opnieuw zonder
Manu Chao stellen (op
Je Te Kiffe, een wel heel gelijkende stijloefening, roept
Juan Rozoff nog één keer Chao's geest op), maar zijn afwezigheid wordt opgevuld door onder andere
Gorillaz en
Blur boegbeeld Damon Albarn (
Sabali,
Ce N'est Pas Bon), de Canadese rapper met Somalische roots
K'Naan en singersongwriter
Keziah Jones. Vergeet zeker ook niet om het verborgen bonusnummer
Boula te checken. Daarin maakt de Ivoriaanse reggaester
Tiken Jah Fakoly nog even zijn opwachting en wie aandachtig naar de tekst van het vrij traditionele nummer luistert, krijgt in enkele minuten de hele familiegeschiedenis van de Fakoly mee. Critici verwijten Amadou & Mariam wel eens te simplistische teksten te brengen, maar is dat ondertussen niet verworden tot hun handelsmerk?
Welcome To Mali borduurt verder op het succes van
Un Dimanche A Bamako en is verre van een slecht album, alleen hopen we dat Amadou & Mariam voor hun volgende project terug wat meer het accent op zichzelf en minder op hun gasten leggen.
Update: als we onze bronnen mogen geloven zien we het duo deze zomer live op het
Couleur Café podium... en dat blijkt ook te
kloppen.
www.amadou-mariam.com |
www.because.tv
door
tim | 8 maart 2009 |
Plaatjes |
Los Callejeros — vrij vertaald "de straatmuzikanten" — is het verhaal van drie muzikale wereldverbeteraars: Frank Mercado Avalos (
cajon,
accordeon vallenato en zang), Ben De Wandel (gitaar,
charango en zang) en Peter Morris (gitaar,
Cubaanse tres en zang). Hun eerste project, de muziekdocumentaire
Cara O Moneda (een muzikale reisreportage waarin ontmoetingen met lokale muzikanten afgewisseld worden met gespreken over een aantal universele themas als liefde en geluk) wordt al meteen geselecteerd voor
Docville 2006, het Leuvense festival voor de documentaire film. De titel van hun debuutalbum,
El Camino Es El Destino (het belangrijkste aan een reis is het onderweg zijn, niet de bestemming), geeft mooi de filosofie van Los Callejeros aan: al reizend hun muziek delen. Muzikaal gezien brengen ze het soort musica mestiza waarin ook
Manu Chao grossiert: simpele melodietjes met veelaal Spaanstalige teksten, gekruid met invloeden die de ene keer uit de
Peru of
Bolivië (
Ser De Luzita) en vervolgens weer uit
Colombia (
El Mundo) of
Cuba (
Cara Moneda) kunnen komen. Visueel gezien is het album een pareltje; het artwork van Hans Bloemmen geeft de cd-hoes de allure van een soundtrack voor een film van Tim Burton. Vreemd toch dat sommige muziekprojecten in dit landje lang niet de aandacht krijgen die ze verdienen...
Nieuwsgierig? U kunt Los Callejeros alvast live aan het werk zien op
Chili Con Rock in Mol (09/05) en het Leuvense
Wereldfeest (30/05). Voor meer data en info kan u terecht op hun
website of
MySpace.
door
pieter | 5 maart 2009 |
Luister |
We raken er niet direct over uitgepraat, over
Seun Kuti, de jongste
telg uit de
Kuti-clan. In 1997 nam de piepjonge Seun
Fela Kuti's backing band
Egypt 80 onder zijn vleugels, dirigeert de band sinds 2005 als vocalist en saxofonist langs een behoorlijk
indrukwekkend concertparcours en releasde vorig jaar zijn lang verwacht debuut
Many Things.
Recent versheen op
Music of Resistance (
aljazeera.net) een tweedelige special over Seun Kuti waarin Steve Chandra Savale (de muzikale kracht achter
Asian Dub Foundation) naar de heksenketel
Ikeja — buurt in
Lagos (
Nigeria), niet te verwarren met een
Zweedse meubelketen — trok om Seun in zijn natuurlijke habitat te interviewen. Iets wat we vorig jaar
zelf ook deden, al deden we dat op Nederlands grondgebied. De
twee stukjes YouTube video hebben we hieronder netjes achter elkaar gezet. Enjoy!
Lees verder
door
pieter | 3 maart 2009 |
Plaatjes |
"If I was born in Jamaica, I'd still be an African. I do not play Jamaican reggae. Reggae is African" — wijze woorden van de
Nigeriaanse Majek Fashek, één van de artiesten op
Putumayo's recentste reggae compilatie
African Reggae. Vele
Caraïbische en
Zuid-Amerikaanse muziekgenres zijn inderdaad het resultaat van vruchtbare kruisbestuivingen van lokale en Afrikaanse ingrediënten, en daar is reggae allermist een uitzondering op. Dat reggae een universele muziekstijl is bewees Putumayo vorig jaar al met hun
Latin Reggae compilatie.
African Reggae, de Afrikaanse tegenhanger is dan ook het logisch vervolg — benieuwd dus hoe het album het er van af brengt op de
tropicalidad.be testbank.
Lees verder
door
wouter | 2 maart 2009 |
Plaatjes |
De
kuduro, daar had deze zelfverklaarde wereldmuziekkenner nu nog niet van gehoord zie, en ook de
rest van
tropicalidad.be blijft het antwoord schuldig. Maar als het aan
Buruka Som Sistema ligt, wordt het de revelatie van het komende festivalseizoen. De mix van
calypso,
soca en
funk, overgoten met snoeiende beats, overstuurde electro en vinnige rap lijkt het Afrikaanse antwoord op de
reggaeton. Het genre komt overgewaaid uit
Angola. Door de koloniale banden met Portugal infecteerde het snel de multiculturele underground-scene van Lissabon. En van daaruit is het Portugese
Buraka Som Sistema één van de grote vaandeldragers van het genre.
Lees verder
