Balkan Clarinet Summit - Many Languages One Soul

In het zuidoosten van Europa is, na de viool, de klarinet zowat het belangrijkste instrument. Elke regio ontwikkelde daarbij zijn geheel eigen speelwijze en techniek. Voor Many Languages One Soul ging het Piranha label op zoek naar een aantal van de beste klarinetspelers uit de mediterrane regio (Stavros Pazarentsis, Slobodan Trkulja, Sergiu Balutel, Oğuz Büyükberber, Orlin Pamukov, Tobias Klein, Claudio Puntin en Steffen Schorn) en stelde zo de supergroep Balkan Clarinet Summit samen. Naast dit ronduit prachtige album leverde dat ook al een korte documentaire van de hand van de Spaanse regisseur Horacio Alcala op.

Lees verder

Los Callejeros - Ukamao!

Ukamao! (vrij vertaald uit het Aymara: "Zo is het!"), de titel van de derde langspeler van het Belgische mestizo-collectief Los Callejeros, is een uitdrukking die in Bolivië en peru wordt gebruikt om aan te geven dat sommige dingen nu eenmaal zijn wat ze zijn. Ook muzikaal lijken Los Callejeros zich voor Ukamao! meer hebben laten inspireren door de culturen uit het Andesgebergte (Aroma De Primavera, Eenzame Charango). Openen doet Ukamao! met het super aanstekelijke chicha/cumbia-nummer Cumbia Callejeros, maar wij hadden het dan weer meer voor Amor De Cottoreo, heerlijke salsa met een Santana-achtige gitaarsolo in het midden en uitmondend in opzwepende merengue. Maar er is meer: Ce Pays, een nummer waarin de wenselijkheid van landsgrenzen in vraag wordt gesteld, krijgt vanwege het gebruikte Franse accent een cajun/zydeco-tintje en voor San Antonio gaan Los Callejeros dan weer de Mexicaanse musica norteña toer op. Zoals we ondertussen van hen gewend zijn geraakt zorgden Los Callejeros er ook weer voor dat de verpakking van Ukumao! een juweeltje geworden is; de prachtige illustraties zijn opnieuw van Hans Bloemmen en in plaats van de songteksten krijgt u voor elk nummer een kort reisverslag van Los Callejeros-gitarist Luis Valle Moja geserveerd. Laat Ukamao! deze band eindelijk de (internationale) erkenning opleveren die ze verdient!

Los Callejeros stellen 'Ukamao!' live voor op 20 maart in De Centrale in Gent.

www.loscallejeros.be | www.lcmusic.com

Gadje Scum - No Laws On A Sunday EP

Gooi gelijke delen reggae, ska, zigeunermuziek, dubstep, hip-hop en circusmarsen in de blender en je hebt Gadje Scum (Gadjo, vrouwelijk gadji, meervoud gadje, is in het Romani een benaming voor iemand die geen Roma of Sinti is), een vijfkoppige bende ongeregeld uit het Gentse die duidelijk weten hoe ze een stevig feestje moeten bouwen. In 2013 verscheen al een eerste titelloze EP en nu is er deze 5 tracks tellende opvolger. Met Luigi's Revenge, de laatste track op de EP, opgenomen op het Afro-C Festival in Bredene, bewijst Gadje Scum dat ze ook live meer dan hun mannetje kunnen staan en hengelen ze naar een stek op de komende zomerfestivals. Wij hopen alvast hen op meerdere podia terug te zien!

The Touré-Raichel Collective - The Paris Session

Het gebeurt gelukkig niet te vaak, maar in het geval van The Touré-Raichel Collective mag u ons zeker schuldig verzuim verwijten. Van The Idan Raichel Project waren wij geen al te grote fans en dus hadden we The Touré-Raichel Collective, de samenwerking van Idan Raichel met Vieux Farka Touré (het tweetal leerde elkaar per toeval kennen op de luchthaven van Berlijn) aan ons voorbij laten gaan. Onterecht zo blijkt, want The Paris Session (na The Tell Aviv Session uit 2012 al het tweede album van het gelegenheidsduo) is op zijn minst intrigerend te noemen en zweeft ergens tussen Arabische jazz (zie Rabih Abou Khalil) en West-Afrikaanse woestijnblues. Hoewel het oorspronkelijk de bedoeling was om dat dit album in Bamako zou opgenomen worden en The Bamako Session als titel zou dragen, werd vanwege de instabiele politieke toestand in Mali uitgeweken naar Parijs. Opgemerkte gasten op The Paris Session zijn Daby Touré op bas, Sekouba 'Bambino' Diabate die een vocale bijdrage leverde voor Soumbou Toure en Eyal Sela op fluit (hoewel Gassi Gabbi minder dan twee minuten duurt, was dit, naast het lichtjes psychedelische Allassal Terey, ons favoriete nummer uit de tracklist).

www.toureraichel.com | www.cumbancha.com

Songhoy Blues - Music In Exile

Songhoy Blues is het verhaal van Oumar, Aliou en Garba Toure, drie jonge muzikanten uit de noordelijke Gao regio van Mali. Hoewel ze alle drie dezelfde familienaam dragen is er van enige bloedverwantschap echter geen sprake. Op de vlucht voor de wreedheden van de islamitische fundamentalisten van Ansar Dine, die in 2012 een groot deel van Noord-Mali in hun greep hielden, kwam het trio in de hoofdstad Bamako terecht waar ze drummer Nathaniel 'Nat' Dembele tegen het lijf liepen en algauw de aandacht trokken van Marc-Antoine Moreau, die voor het Africa Express project nog op zoek was naar interessante jonge Malinese bands. Combineer de titel van het album met de naam van de band en je hebt meteen het hele verhaal achter Songhoy Blues in een notendop. Songhoy Blues serveert stevige dansbare gitaar-gedreven muziek die af en toe aanleunt bij het repertoire van Toeareg-groepen als Tinariwen of Terakaft, maar natuurlijk ook herinneringen oproept aan het werk van woestijnblues-pionier Ali Farka Toure.

www.transgressiverecords.com

Muerdo - Tocando Tierra

Bij het beluisteren van Tocando Tierra, de tweede langspeler van de Madrileense singer-songwriter en poëet Muerdo (het alter ego van Pascual Kantero) moesten wij meteen aan het solowerk van Amparo Sanchez denken. Niet toevallig, zo blijkt, want de zangeres nam de productie voor haar rekening en leende bovendien haar stem voor Ha Llovido. Over Muerdo zegt Sanchez: "De nummers van Muerdo zijn pure poëzie; hij legt zijn ziel bloot, deelt zijn gevoelens in alle nederigheid en stopt een deel van zijn persoonlijkheid in elke melodie. Tocando Tierra is een album dat u recht in uw hart zal raken en uw oren zal strelen.", en wie zijn wij om haar tegen te spreken?

www.muerdoautor.com | www.kasbamusic.com | www.xmd.nl

JeConte & The Mali Allstars - Mali Blues

JeConte & The Mali Allstars is het zoveelste voorbeeld van een samenwerking tussen een Amerikaanse bluesmuzikant en een aantal West-Afrikaanse collega's. De vonk tussen JeConte (zang & harmonica), Boubacar Sidibé (zang, harmonica, gitaar) en Adama Dramé (zang, gitaar & ngoni), samen de harde kern van JeConte & The Mali Allstars, sprong over tijdens een ontmoeting op het Festival Au Désert in 2010 en nu is er dus deze eerste langspeler. Helaas kon Mali Blues, de vrucht van hun samenwerking, ondergetekende niet echt bekoren. Ondanks de aanwezigheid van Malinese zwaargewichten als Khaira Arby, Bassekou Kouyate of Vieux Farka Toure, mankeert het dit album hier en daar toch aan authenticiteit en de productie klonk ons te gelikt, ja zeg gerust te Amerikaans, in de oren.

www.themaliblues.com | www.xmd.nl

El Juntacadaveres - Twists And Turns

Zowel de titel als de hoesfoto van deze tweede langspeler van El Juntacadaveres verraden al aardig wat over de band en hun oeuvre: Twists And Turns verwijst natuurlijk naar de typische figuren die deel uitmaken van de tango en het graffitiwerk op de cover is een knipoog naar de hip-hop die ook een belangrijk ingrediënt van de sound van El Juntacadaveres vormt. Hoewel hip-hop, tango en milonga duidelijk het fundament blijven voor El Juntacadaveres, is de band op Twists And Turns niet te bedeesd om ook te experimenteren met genres als cumbia (Infierno Azul) of reggae (Mi Pasado feat. Marcela Caldas Dahas). Dat het ook niet altijd Argentijnse tango moet zijn bewijzen ze dan weer met Gönlüm Sensiz Olmaz, een cover van een oude tango/foxtrot uit het Turkije van de jaren dertig van de vorige eeuw, waarvoor El Juntacadaveres de Duits-Turkse zangeres Sema Moritz uitnodigde. In onze recensie van De Platino schreven we nog dat El Juntacadaveres een band was die de Belgische grenzen wel eens snel ontgroeid zou kunnen zijn, maar dat de heren wel degelijk trots zijn op hun deels Antwerpse wortels bewijst Infierno Azul waarin Kris 'Scale' Strybos een sterk staaltje dialectische rap ten beste geeft. El Juntacadaveres bevestigt zijn kunnen.

El Juntacadaveres stelt Twists And Turns live voor op 13 maart in Bozar in Brussel en op 19 maart in De Roma in Antwerpen.

www.eljuntacadaveres.com | www.musicwords.nl

Samba Toure - Gandadiko

Na Albala, opgenomen tijdens de onrusten die Mali in 2012 in hen greep hielden, wilde Samba Toure met Gandadiko (Songhai voor "land van de droogte" of "land van vuur") vooral een boodschap van hoop de wereld insturen. Woyé Katé, de laatste track op het album en een duet met Toeareg-muzikant Ahmed Ag Kaedi (Amanar), waarin beide heren hun landgenoten oproepen om terug te keren naar hun huizen en verenigd aan de heropbouw van het land te werken, is daar wellicht het beste voorbeeld van. Al wil dat daarom niet meteen zeggen dat Touré de zwaardere onderwerpen op dit album schuwt. Titelnummer Gandadiko gaat over de droogte die Mali in zijn greep houdt en zo een groter gevaar vormt dan Ansar Dine ooit geweest is. Aangrijpend is dan weer Su Wililé (The Living Dead), een nummer waarin Samba verhaalt over een jeugdvriend die langzaam aan de drank ten onder ging en uiteindelijk ook overleed tijdens het opnameproces van dit album. Oerdegelijke woestijnblues van een Malinese meestergitarist!

www.samba-toure.com | www.glitterbeat.com | www.xmd.nl

Onom Agemo And The Disco Jumpers - Cranes And Carpets

Cranes And Carpets is het volledig instrumentale debuut van het Berlijnse Onom Agemo And The Disco Jumpers, een kwintet rond multi-instrumentalist Johannes Schleiermacher (keyboard, percussie, blazers) dat een eigen groovy en licht psychedelische invulling geeft aan genres als afrobeat (No Stitches, Trudy The Monster...), Ethio-jazz (Cool Runnings) en gnawa (Issawa). Het wat al teveel naar free jazz neigende Badminton was niet echt aan ondergetekende besteed, maar van de overige zeven tracks op dit album hebben wij ten stelligste genoten.

www.agogo-records.com | www.xmd.nl

Bongo Botrako - Punk Parranda: Live 2014 + La Sra. Tomasa - Corazon, Bombo Y Son

Dat een concert van mestizo-sensatie Bongo Botrako in niets te vergelijken valt met hun studiowerk, bewijzen de Tarragonezen met Punk Parranda ("parranda" is Spaans voor fuif of feestje), een live-registratie van een concert dat de band in mei van 2014 gaf op het Viña Rock festival in Villarrobledo. De resulterende CD/DVD-combinatie is één brok pure energie inclusief een update van Volare, de überklassieker van Domenico Modugno. Bongo Botrako speelde op Viña Rock zowat een thuismatch en dat is vooral te merken aan de massale participatie van het enthousiaste publiek dat het oeuvre van de band blijkbaar moeiteloos kon meezingen. De 18 tracks op dit live-album geven een overzicht van zowat het hele oeuvre van Bongo Botrako en hun set eindigt gepast met Revoltosa, het titelnummer van hun gelijknamige album uit 2012.

www.bongobotrako.com | www.kasbamusic.com | www.xmd.nl

Meer mestizo is er van La Sra. Tomasa, al mag je de mix van salsa, cumbia, timba, guaguanco (en nog een hoop andere Latijns-Amerikaanse genres) met reggae (Dentro De Ti met Marta Trujillo), hip-hop, drum & bass (A Fuego Y Sangre), dubstep (Se Acaba El Tiempo) en zelfs een streepje techno, eerder als mestizo 2.0 beschouwen, een stijl die deze Barcelonezen zelf electro-mestizo doopten. Resultaat is een hoogst aanstekelijk schijfje dat deze zevenkoppige bende meteen op de Europese mestizo-kaart zet. Aanbevolen festival-voer!

Wie La Sra. Tomasa eens live aan het werk wil zien kan op 30 mei terecht op het Wereldfeest in Leuven.

www.lasratomasa.com | www.kasbamusic.com | www.xmd.nl

Antwerp Gipsy-Ska Orkestra - Kilo Gipsyska

Kilo Gipsyska, het derde album van Antwerp Gipsy-Ska Orkestra, zou wel eens de internationale doorbraak kunnen betekenen voor de feestband uit Antwerpen. Niet dat ze zich tot nu toe lieten beperken door de Belgische landsgrenzen (Antwerp Gipsy-Ska Orkestra stond al op podia van Brussel tot in Ulan-Ude in het verre Siberië), maar feit is dat Kilo Gipsyska, dat stilistisch wat weg heeft van de hitproducties van Shantel, gewoon nog een pak toegankelijker klinkt dan zijn voorgangers. Dat Antwerp Gipsy-Ska Orkestra op Kilo Gipsyska voor het eerst volop voor het Engels als voertaal kiest (het Franstalige Peaucha is een uitzondering in de tracklist), zal daar ongetwijfeld wel iets mee te maken hebben. Over die keuze zeggen ze zelf het volgende: "Die stap moesten we zetten. Tot dusver zongen we vooral in het Romanes. Dat deden we met de grootste eerbied, maar in ons publiek beheersen slechts weinigen die taal. Daardoor gingen veel van de emoties verloren. Voortaan gaan meer mensen kunnen verstaan wat we zingen". Met Misirlou (origineel een Grieks rebetiko-nummer uit 1927, maar vooral onsterfelijk geworden dankzij Dick Dale's surf-versie uit 1962) en Zvonija, Zvonija (een eerbetoon aan de in 2010 overleden "mother of gipsy soul", Ljiljana Buttler), bevat de tracklist van Kilo Gipsyska naast acht eigen composities ook twee covers. Na twee albums lijkt Antwerp Gipsy-Ska Orkestra met Kilo Gipsyska eindelijk het perfecte evenwicht gevonden te hebben tussen zigeunermuziek en reggae/ska en verstevigen ze hun positie als één van de aanstekelijkste feestorkesten van België.

Antwerp Gipsy-Ska Orkestra stelt Kilo Gipsyska live voor in de Antwerpse TRIX op zaterdag 21 februari.

www.gipsyska.com | www.musicwords.nl

Namvula - Shiwezwa

Namvula Muntemba-Rennie is een jonge singer-songwriter die met haar debuut Shiwezwa al aardig wat lof oogstte in de Engelse wereldmuziek-scene. Namvula's levensverhaal leest als een avonturenroman. Als dochter van een Schotse missionaris en een Zambiaanse moeder groeide ze op tussen Zambia, Zwitserland, de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk. Vrij vertaald betekent Namvula iets als "moeder van de regen", een verwijzing naar Namvula's betovergrootmoeder die regenpriesteres was in haar geboortedorp Shiwezwa, meteen ook de titel van Namvula's debuut. Op Shiwezwa wisselt Namvula af tussen Engels en Lenje en ook in haar muziek laat ze haar gemengde Schots-Zambiaanse herkomst doorklinken: nummers als het funky Yumya Moyo (dat ondergetekende deed denken aan Dobet Gnahoré) of Umoyo Wanga klinken onmiskenbaar Afrikaans, terwijl een nummer als Sign Of The Times pure folk is en Old Man, een nummer dat herinneringen oproept aan het repertoire van Nora Jones, dan weer eerder liefhebbers van singer-songwriter ballads blij zal maken.

www.namvula.com | www.xmd.nl

Ethiocolor - Ethiocolor

Ethiocolor was één van de bands die de afgelopen editie van WOMEX mee kleur gaven en het Zweedse Selam Sounds zorgde nu ook voor een eerste langspeler. In hun repertoire proberen de muzikanten van Ethiocolor het heden met het verleden te verzoenen. De nummers op dit album vertegenwoordigen een waaier aan regionale Ethiopische genres (vergelijkbaar met de muziek van Krar Collektive), die dankzij het gebruik van elektrisch versterkte traditionele instrumenten (krar, masinko, washint...) toch een hedendaags tintje krijgen. Ethiocolor probeert op dit debuut zo goed mogelijk de waaier aan diverse etnieën die Ethiopië rijk is te vertegenwoordigen en ze doen daarbij wat ondergetekende betreft hun bandnaam alle eer aan!

www.selam.se | www.xmd.nl