door
tim | 31 december 2012 |
Plaatjes |
De Afrikaanse funk ons bekend als afrobeat, blijft onvermoeibaar oprukken. Zelfs in het koude
Scandinavische noorden zijn tegenwoordig verre neefjes van
Fela Kuti terug te vinden. Het
Zweedse Music Is The Weapon is met
Moving Foundations And Outer Space al aan zijn tweede langspeler toe. Deze twaalfkoppige band produceert stevig groovende afrobeat waarin af en toe een jazzy toets opduikt. Vooral het bij momenten psychedelische spel van toetsenist Fredrik Brändström en het ontbreken van vocalen in het
Pidgin-Engels vielen ondergetekende op. Feestalbum voor
Ikea-liefhebbers!
www.musicistheweapon.se
door
tim | 23 december 2012 |
Interviews |
Imperial Tiger Orchestra: een bende jonge Zwitsers die zich aan een Ethiopisch repertoire wagen? Wij waren alvast overtuigd die avond in de Brusselse
Espace Senghor en dan willen wij natuurlijk graag een woordje uitleg; een gesprek met trompettist en bandleider Raphaël Anker!
Lees verder
door
tim | 22 december 2012 |
Plaatjes |
Aandachtige lezers zullen zich de Malinese koraspeler
Ballaké Sissoko nog herinneren van
Chamber Music, zijn unieke samenwerking met cellist
Vincent Segal.
At Peace is in veel opzichten het logische vervolg op dat album. Wie van de ingetogen klassieke sfeer van
Chamber Music hield zal ook wegdromen bij de muziek op
At Peace. Kora-muziek in zijn simpelste en meest pure vorm!
www.naive.fr |
www.noformat.net
door
tim | 22 december 2012 |
Plaatjes |
Nog net op de valreep van 2012 kregen we deze
Worldstyle van het
Hongaarse duo
Savages Y Suefo binnen; een uiterst genietbaar schijfje dat ondergetekende meteen deed denken aan het werk van bijvoorbeeld
Kottarashky of
Balkan Beat Box (zelf werkte het tweetal in het verleden al samen met namen als
!Deladap of
Max Pashm, die voor Tropicalidad-regulars zeker geen onbekenden zullen zijn). World beats in de goede betekenis dus en in het geval van Savages Y Suefo meer specifiek een mix van swing uit de jaren dertig (
Baby Gone,
Do The Chicken Rag), reggae (
Our World Our Style), electro en invloeden uit de oosterse en zigeunertraditie (
En La Orilla Del Danuvio). Feestelijk het nieuwe jaar in!
www.savagesysuefo.com |
www.agogo-records.com
door
tim | 13 december 2012 |
Plaatjes |
Een Kouyaté die
ngoni speelt, waar hebben we dat nog gehoord?
Andra, die eigenhandig de bas-ngoni uitvond en het jongere broertje van
Bassekou Kouyaté is, speelde tot voor kort bij Ngoni Ba (het nummer
Bassekou is een muzikaal bedankje vanwege Andra aan zijn broer), de begeleidingsband van Bassekou, maar timmert ondertussen solo aan de weg met zijn eigen band Sèkè Chi ("in de voetsporen van onze voorouders"). Hij kopieert daarbij gelukkig niet klakkeloos de sound van zijn broer, maar laat ons op
Saro een iets ruigere meer pop- en rockgetinte variant (maar met
Maningakan is net zo goed een streepje reggae te horen) van de Malinese muziek horen. De titel van het album, alsook het gelijknamige nummer in de tracklist zijn trouwens een ode aan Andra's in 2008 overleden broer Boubacar. Voor de vocals deed Andra vooral een beroep op zijn echtgenote
Mah Bara Soumano, maar ook
Ami Sacko (de echtgenote van Bassekou) en
Amadou & Mariam duiken op het album op. Gevarieerde en uiterst genietbare eersteling van deze jongere Kouyaté!
www.andrakouyate.com |
www.studiomali.com |
www.xmd.nl
door
tim | 13 december 2012 |
Plaatjes |
De hoes — een
Hongaarse betyár of outlaw op een
Harley-Davidson — van het albumdebuut van Magyarvista Social Club moet zowat de coolste zijn die dit jaar te zien kregen, maar de muziek op
Utazólevél ("reisdocumenten") is net dat ietsje minder spannend. Het idee is nochtans niet slecht: de Hongaarse folklore naar de eenentwintigste eeuw tillen en overgieten met een jazz- en rocksaus. Naast eigen composities krijgen ook klassiekers van
J.J. Cale (
Cocaine),
Bob Marley (
I Shot The Sheriff) en
The Police (
Roxanne) een Hongaars jasje aangemeten. Alle nummers vertellen de verhalen van legendarische betyárs als
Sándor Rózsa en
Jóska Sobri en we kunnen ons dan ook voorstellen dat dit voor Hongaren een heel leuk en origineel album moet zijn. Nogmaals, een leuke hoes, maar ze belooft net iets meer dan het album uiteindelijk te bieden heeft.
www.hangveto.hu |
www.xmd.nl
door
jan | 7 december 2012 |
Frontstage |
Misschien hadden we dit verslag door een Braziliaan moeten laten schrijven want de teksten kregen we tijdens het optreden duidelijk niet mee en in hiphop zijn die doorgaans wel cruciaal. Nochtans is ons Portugees niet zo heel slecht, maar Criolo was heel moeilijk verstaanbaar tijdens de nummers én de bindteksten. Een woordje Engels had daaraan iets kunnen veranderen maar daar had hij blijkbaar geen zin in.
Lees verder
door
jan | 7 december 2012 |
Plaatjes |
Volgens velen is
Nó Na Orelha (vrij vertaald "knoop het in je oren"), de Braziliaanse revelatie van het voorbije jaar. En inderdaad,
Criolo brengt intelligente hiphop maar weet ook
afrobeat, reggae, soul en samba naar zijn hand te zetten. Muzikaal is dit met momenten interessanter dan
Seu Jorge, de vorige exponent van een nieuwe generatie Brazilianen die het in Europa probeert te maken, maar qua gevoel kan (de stem van) Jorge hier niet aan tippen.
Lees verder
door
jan | 5 december 2012 |
Frontstage |
Bijna 20 jaar geleden maakte de Marokkaanse zangeres Amina Alaoui de Arabo-Andalusische muziek wereldbekend met haar album
Gharnati. Sindsdien bracht ze nog enkele platen uit, steeds vertrekkend van de historische banden tussen de Arabische wereld en het Iberische schiereiland. Zo ook op haar laatste CD
Arco Iris opgenomen voor ECM en zowel in de studio als live gebracht door een internationaal samengesteld sextet bestaande uit: Tunesiër Saïfallah Ben Abderazzak op de Arabische viool, de Tunesische Sofiane Negra op oud, José Luis Montón op flamencogitaar, Braziliaan-Portugees Eduardo Miranda en Amina's zoon Idriss Agnel op percussie en elektrische gitaar.
Lees verder
door
jan | 5 december 2012 |
Plaatjes |
Op haar laatste plaat
Arco Iris valt onmiddellijk het herkenbare timbre van Amina Alaoui op; vroom, statig, een beetje ijl, maar altijd gevoelig. Overladen met een natuurlijke galm en heel sobere arrangementen past het album wonderwel in de
ECM catalogus. De bijdragen van de muzikanten zijn eveneens sober maar zeer weldoordacht en gevoelig. Ze creëren samen een prachtige CD geïnspireerd door de
Maghreb (Arabische viool en
oud) en het Iberische schiereiland (
mandoline,
flamenco gitaar) en dat is ook waar Amina Alaoui de mosterd haalde. Sinds haar eerste plaat
Gharnati (Ethnic, 1995) specialiseerde deze Marokkaanse zangeres zich in de Arabo-Andalusische muziek, de muziek voortgebracht in
Al-Andalus, de naam die de Moren gaven aan het door hun veroverde gedeelte van het Iberisch Schiereiland (van ongeveer in de 8ste tot de 14de eeuw).
Lees verder
door
tim | 2 december 2012 |
Interviews |
Orishas zijn de godfathers van de latin hiphop en ook al is de band tijdelijk gereduceerd tot een duo, Ruzzo en Roldan hebben het succes niet naar hun hoofd laten stijgen en nodigden uw dienaar uit voor een leuke babbel op
Couleur Café bij een glaasje — hoe kan het anders — Cubaanse rum!
Lees verder
