door
pieter | 29 september 2011 |
Luister |
Begin vorig jaar moesten we
noodgedwongen de stekker uit de
tropicalidad.be radio trekken, maar na bijna twintig maanden etherstilte kunnen we uw wereldmuziek blog opnieuw van een niet onaardige portie auditief wereldmuziekvertier voorzien. Brussels journalist, global sounds activist, DJ & radiopresentator
Benjamin Tollet is er net als ons van overtuigd dat de wereldmuziek niet de (media)aandacht krijgt die het verdient en wil daar met
Radio Mukambo verandering in brengen. Elke week serveert Benjamin hier op tropicalidad.be een uurtje muziek uit alle hoeken van de wereld met de nodige duiding en concerttips. Radio Mukambo vind je bovenaan rechts op elke tropicalidad.be pagina, alsook in de sidebar van onze
homepagina.
Men drukke op
play.
Lees verder
door
tim | 28 september 2011 |
Plaatjes |
Tinariwen is een beetje het slachtoffer geworden van zijn eigen succes; als één van de weinige bands binnen het zogenaamde wereldmuziekgenre geniet deze
Toearegband ook het respect de gevestigde pop- en rockwereld. In dat wereldje kan je echter de ene dag nog hot zijn om het volgende moment alweer helemaal afgeschreven te zijn. Dat is iets waar de leden van Tinariwen zich gelukkig niets van aan lijken te trekken, want voor hun vijfde langspeler trokken ze zich terug op het
Tassili n'Ajjer hoogplateau in
Algerije alwaar ze de stekker uit hun elektrische gitaren trokken en een grotendeels akoestisch album opnamen.
Lees verder
door
tim | 21 september 2011 |
Interviews |
Pelao, het debuutalbum van
La Chiva Gantiva ligt net in de winkels en bovendien staat de band ook nog eens live op het sympathieke
Fiesta Mundial in Balen, reden genoeg voor ons om frontman Rafael Espinel eens uit te horen over het wat en waarom. We troffen hem in het Brussels café
Bonnefooi, tevens de thuishaven van de band.
Lees verder
door
pieter | 19 september 2011 |
Frontstage |
Afgelopen zondag lieten alle Brusselaars hun
auto op stal en maakten de binnenstad met hun
(al dan niet) stalen ros onveilig. Te midden van deze gezellige drukte zette de
Anciènne Belgique de deuren wagenwijd open voor een gratis concert met op het menu een allerminst alledaagse act:
Syrische dabke van de illustere
Omar Souleyman. Afgelopen festivalseizoen bleek de man al
potten te breken bij onze Noorderburen en vorige week ging ook het Antwerpse
Trix voor de bijl. Zijn oeuvre, verspreid over talloze cassettebandjes vond recentelijk ook de weg naar een
CD dus werd het meer dan hoogtijd om even poolshoogte te nemen van dit Syrische fenomeen.
Lees verder
door
pieter | 15 september 2011 |
Plaatjes |
Als jonge knaap ruilt Richmond Kessie zijn geboorteland
Ghana voor Engeland, maar eind jaren '80
verzeilt Richmond toch in het Londense
Sterns African Record Centre en vertrekt met twee
highlife albums onder de arm (waaronder eentje van
Captain Yaba). Een dikke twintig jaar later heeft de Ghanese Brit onder de naam
Yaaba Funk zijn eigen afro-funk band bij elkaar gesprokkeld en vorig jaar dook hun eerste langspeler
Afrobeast op in de rekken. Dankzij de
afrobeat special van
Radio Métis (
Groovalizacion) vond dit album alsnog de weg naar onze
platenkast.
Lees verder
door
tim | 14 september 2011 |
Plaatjes |
Met deze
Golden Beirut: New Sounds From Lebanon wil het
Out Here Records label een staalkaart brengen van de weinig bekende underground scene in
Libanon; in theorie een origineel en leuk idee, maar helaas werden wij niet echt warm van deze verzameling tracks. De Libanese underground scene blijkt namelijk dezelfde electro, hiphop en indie rock te produceren waarmee we hier in Europa al jaren om onze oren geslagen worden. Dat kan voor een land als Libanon — de zogenaamde poort naar het Midden-Oosten — dan wel nog revolutionair en vernieuwend zijn, wij misten vooral een eigen identiteit (uitzonderingen als bijvoorbeeld
Ahwak van
Shift Z & Hiba El Mansouri of
Rawak van
Ziyad Sahhab niet ten na gesproken). Oordel gerust zelf met het beeld- en klankmateriaal op
outhere.de.
www.outhere.de |
www.norient.com |
www.xmd.nl
door
tim | 14 september 2011 |
Plaatjes |
Buritaca (voorheen nog Buritaca 200) is een collectief van hoofdzakelijk Colombiaanse migranten die elkaar in Barcelona terugvonden. Deze
Barawanié is een lekker old school klinkend mestizo album dat je zo terug meevoert naar de hoogdagen van
Sergent Garcia en
Manu Chao zo ergens rond de eeuwwisseling; niets op aan te merken dus en net zoals wij onze mestizo het liefst
geserveerd krijgen.
Mestizo-liefhebbers kunnen op 24 september hun hartje ophalen in Balen gezien Buritaca op de affiche van Fiesta Mundial prijkt.
www.kasbamusic.com |
www.buritacaworldbeat.com
La Limoncello tapt uit een iets moderner vaatje; met hun mix van electro, dub, reggae en een streepje punkrock, levert deze band met
Equinox een goed in het gehoor liggend tweede album af. Het hoesontwerp van het album had wat ondergetekende betreft best iets uitnodigender gemogen, maar dat is wellicht muggenzifterij. Muzikale voorsmaakjes vind je op hun
myspace profiel.
www.lalimoncello.com |
www.xmd.nl
door
tim | 7 september 2011 |
Plaatjes |
Het hoesontwerp van deze
Guarana Superpower van het Turkse
Hayvanlar Alemi doet denken aan albums van groepen als
Jefferson Airplane of
Iron Butterfly uit het einde van de jaren zestig en het begin van de jaren zeventig van de vorige eeuw. Niet toevallig wellicht, want ook muzikaal gezien liet Hayvanlar Alemi zich zwaar beïnvloeden door die periode; Turkse
psychedelische rock dus, met hier en daar echo's van het werk van
The Doors (al vervangen de electrische gitaren en
mandolines van Özüm Itez en Işik Sarihan wel het
Hammond orgel van Ray Manzarek). Intrigerend, maar wellicht enkel voor liefhebbers.
www.hayvanlaralemi.org |
www.sublimefrequencies.com
door
tim | 6 september 2011 |
Plaatjes |
In 2012 staat
Rachid Taha zowat dertig jaar op het podium, een ideale gelegenheid voor een carrièreoverzicht in de vorm van een
Best Of compilatie.
Live vond ondergetekende Taha vaak net iets te schreeuwerig en eclectisch, maar op plaat hebben zijn nummers de tand des tijds wonderwel doorstaan. Naast zijn mix van
chaabi,
raï, techno, rock en punk, lijken de songs van zijn toenmalige spitsbroers
Khaled en
Faudel nu bijna oubollig. In zijn teksten is Taha steeds maatschappijkritisch gebleven; van de eerste mokerslag
Douce France, een herwerking van een klassieker van
Charles Trenet, over het tegen het
Front National van
Jean-Marie Le Pen gerichte
Voilà Voilà tot
Rock El Casbah, Taha's versie van
The Clash klassieker
Rock The Casbah waarmee hij al in 2004 de gebeurtenissen van het afgelopen jaar in de Arabische wereld haast leek te voorspellen. Rachid Taha, dandy, levensgenieter en provocateur is nog het best te vatten in zijn eigen woorden: "Algérien pour toujours et Français tous les jours!". Essentieel luistervoer!
www.rachidtaha.fr