Sfinks 2006 - Brazilian connection

Sfinks besteedt elk jaar ruim aandacht aan braziliaanse muziek op het vrijdagse Festa do Brasil. Dit jaar waren er op vrijdag geen topacts, en dat merkte je wel aan de opkomst, maar het kon de pret niet drukken. Op het concertpodium stonden twee groepen, elk met samba, maar o zo verschillend.

Samba de Coco Raízes de Arcoverde bracht samba de roda, een traditionele afrobraziliaanse muziekstijl uit het noordoosten van Brazilië. In traditionele klederdracht gestoken (zoveel stof hebt u zelden op een jonge braziliaanse schone gezien) en met veel goesting werden de liefde en het land bezongen. Dat alles met de eenvoudigste instrumenten (pandeiro, surdo, triangel), wat de afkomst van de samba de roda — de muziek van de slaven — verraadt. Er bleek echter nog een verrassing te zijn: de dansers in het gezelschap trokken af en toe een soort houten sandaal aan, waar ze tapdansgewijs de maat mee konden aangeven. Bijzonder!

Lees verder

Sfinks 2006 - zaterdag

Vier dagen lang verwent Sfinks uw zintuigen met prikkels uit heel de wereld in een groen dorp even buiten Antwerpen. En dat nemen ze vrij letterlijk, meer dan pakweg Couleur Café die — net zoals wij — ietwat blijven steken in de Afro, Latino en Caraïbische genres. Eergisteren (vrijdag) stond volledig in het teken van Brazilië met hun Festo do Brazil, maar daar komt chloé uitgebreid op terug — bloggen vanuit een tentje in het Boechoutse gras behoort tot op heden (nog) niet tot onze mogelijkheden . Gisteren (zaterdag) trok Sfinks genre-gewijs alle registers open en de muzikale karavaan trok langs Antwerpen, Tunesië, Mali, New York, Guinee, Mongolië, Angola, Bulgarije, Ghana, Zuid-Korea, Macedonië en dan vergeet ik er zeker nog een paar.

Mijn eerste halte: Mali, Wassalou meerbepaald. Die streek heeft al meer prachtige vrouwenstemmen voortgebracht, Oumou Sangare om er maar eentje te noemen. Uit die zelfde traditie put Ramata "La Columbe" Diakité, het zingende dropsmeisje dat uitgroeide tot een ster en al snel aan de zijde stond van vele Malinese internationale sterren. Op Sfinks stond ze zelf in de spotlight: gracieus, een dijk van een stem en nummers met een prachtige ingetogen kracht die al eens willen escaleren tot een opzwepend feestje — zoals je hier kunt aanschouwen.

Lees verder

Sfinks 2006 - backstage voorsmaakje

Gisterenavond zijn we op het openingsfeest van de jongste Sfinks editie al even de sfeer gaan opsnuiven. Die openingsavond is traditioneel bijzonder vriendelijk voor de portemonnee, want elke inwoner van Boechout en omstreken mocht er gratis binnen — en ondanks de nattigheid in de lucht liep het festivalterrein aardig vol. De tropicalidad.be crew kunnen we bezwaarlijk onder "Boechout en omstreken" catalogeren, maar er viel ons een heel andere eer te beurt. Ons oeverloos geblog over tropische muziekjes bereikte de organisatoren van Sfinks en die trakteerden ons op backstage pasjes voor het hele festival! Een gebaar dat we van harte toejuichen en tegelijkertijd kijken even we hoopvol in de richting van de organisatoren van enkele niet nadergenoemde wereldmuziek-festivals.

Lees verder

Ondas andinas

Wie dacht dat Latijns Amerika verweesd achterbleef als hun grote sterren in de zomer de plas oversteken om het schoon weer komen maken op onze festivals, heeft het grondig mis. Niet alleen omdat salsagroepjes even talrijk zijn als de palmbomen op de zonovergoten stranden, maar evenzeer omdat het lokale muzieklandschap toch wel stevig verschilt van wat we op het doorsnee wereldmuziekfestival voorgeschoteld krijgen. Vorig jaar was het eenvoudig. Reggaeton regeerde over de zeven wereldzeeën, en overstroomde zonder onderscheid radiostations, stadsbussen, party clubs en sigarettenkramers. Dit jaar is het wat ingewikkelder om een muzikale lijn te trekken door het bergachtige Andeslandschap. Een poging...

Lees verder

Ali Farka Touré / Savane

Toen vorig jaar bij de Malinese desert blues-grootmeester Ali Farka Touré kanker werd vastgesteld, wist hij dat zijn dagen geteld waren. Kost wat kost wou de 66-jarige gitarist zijn nalatenschap nog vereeuwigen en de ultieme plaat opnemen waarin hij zijn hele muzikale ziel bloot zou leggen. Savane is het resultaat en hoewel postuum verschenen werk dikwijls onterecht de hemel wordt ingeprezen, lopen we met dit meesterwerk geen enkel gevaar: wondermooi over de hele lijn!

Vergeet easy listening, want de bekendste en meest geliefde westafrikaanse gitarist klinkt en zingt rauwer dan ooit. De opener Erdi is op zich al een meesterwerk: de toon wordt gezet met traditioneel luitspel (ngoni), gitaar, de gevreesde éénsnarige viool (njarka) en een krakende harmonica maakt het geheel af — en je kunt het woestijnzand smáken. Het resultaat klinkt net zo magisch en bezwerend als The Source of het samen met Ry Cooder opgenomen Talking Timbuktu.

Rep je vlug naar de luisterpaal van 3voor12, want daar kun je momenteel het album integraal beluisteren: verplichte kost voor de fans, een ontdekkingsreis voor de rest van de wereld!

All Stars & Zulu's op Polé Polé

Afgelopen woensdag- en donderdagavond heb ik net zoals chloé de weg gevonden naar de tropische oase te midden van de Gentste feesten. Negen dagen lang valt er op Polé Polé heel wat te zien — niet in het minst omdat het podium ietwat minder idyllisch, maar een pak praktischer geplaatst is. In de line-up van de afgelopen dagen viel mijn lodderig oog op de Jamaican All Stars en Zulu 9.30.

Woensdagavond stak in Gent een venijnig strak windje op dat weinig goeds voorspelde, maar een Caraïbische act zou het tij misschien kunnen keren. Hoewel ze de vergelijking zelf zo beu zijn als kouwe ganja, is het concept van de Jamaican All Stars identiek aan dat van de Buena Vista Social Club: zet alle nog levende Jamaicaanse muziekveteranen op één podium en laat de magie zijn werk doen.

Lees verder

Los de Abajo live op Polé Polé

10 dagen Polé Polé kunnen hier niet onopgemerkt voorbijgaan... In tegenstelling tot pieter was ik er bij Los de Abajo wel live bij, en het was alweer een fijn feestje. Die typische explosie van onze favoriete Mexicaanse zapatistische feestband, die we op Couleur Café vrijwel volledig aan ons voorbij hebben moeten laten gaan, konden we nu alsnog van dichtbij bewonderen.

De opstelling van het podium op Polé Polé is immers veranderd én verbeterd tegenover vorig jaar: er is nu zowel plaats vlak voor het podium als op de pontons, waardoor er veel meer mensen van dichterbij kunnen kijken. Dat had positieve gevolgen voor de sfeer, die bekroond werd met een polonaise waarbij zelfs de halve groep van het podium afgezakt kwam. Wel merkwaardig hoe de leadzanger steeds meer op Borat uit de ALi G show lijkt (die snor!) Ik ben helaas niet genoeg met het oeuvre van de groep bekend om een uitgebreide diepte-analyse van het optreden te geven, maar ik zal toch maar eens tussen wouters en pieters plaatjes gaan snuisteren op zoek naar meer van dit...

Live streaming op Polé Polé

Net een bijzonder aangename ontdekking gedaan op de website van Polé Polé: je kan elk concert vanuit je luie surfzetel live volgen! Bijzonder handig als je na een zware dagtaak niet de energie hebt om nog even naar Gent te snorren maar toch vanavond een privé salon-concertje van Los de Abajo wil meepikken. Gewoon even hier (Windows Media) klikken en je bent vertrokken — mocht dat niet lukken zoek je naar het rode balkje "Live streaming", ergens links op de Polé Polé website.

Ondanks deze internet-luxe probeer ik morgen en overmorgen ter plaatse de Jamaica All Stars en Zulu 9.30 (nee, geen Afrikanen, wel Barcelonezen) mee te pikken.

Lees verder

Nief gerief van Sergent Garcia in augustus

We hadden op Couleur Café al een flyerke in ons handen gekregen, maar hebben het tot nu kunnen verzwijgen — nog geen tijd gehad om het te bloggen dus — dat de Parijs-Spaanse salsa-muffin ofte Sergent Garcia in augustus komt aandraven met een nieuw plaatje! El Sargento mocht op zaterdag de grote tent van Couleur Café afsluiten en deed dat mét stijl. Een heel eigen stijl trouwens, die cocktail van salsa, reggae en hip hop, die — in tegenstelling tot veel andere geroepenen — niet uitmond in een rommelige, eclectische mix. Dat heeft 'm meermaals live en ook op plaat bewezen met pareltjes als Un poquito quema'o (1999) en La Semilla Escondida (2004).

Rond de 21ste augustus verschijnt zijn jongste studiowerk onder de naam Mascaras, een verwijzing naar de potsierlijke maskers van de populaire Mexicaanse Lucha libre worstelaars. Muzikaal zou 'm op de nieuwe plaat zijn vetrouwde pad bewandelen, met een kleine reggaeton-knipoog naar 't schijnt. Vriendelijk als we zijn hebben we voor u, bij wijze van voorsmaakje, ons handen kunnen leggen op de videoclip van Dulce con chile (ook beschikbaar in Real video formaat). Benieuwd of 'm opnieuw een zinderende plaat heeft klaargestoomd — u hoort het nog wel van ons .

Nog dit: voor wie 'm op CC gemist heeft is het nog héél lang wachten want El Sargento en de zijnen komen pas op 7 december in de AB.

Feest in de Stad... Brussel

De stad Brussel organiseert nu vrijdag op de nationale feestdag gratis folk- en wereldmuziek-concerten in vijf verschillende wijken — op dezelfde dag als de tropical editie van de Beleuvenissen trouwens. In hartje Brussel, meerbepaald op de Oude Graanmarkt en het St.-Rochusplein staan voornamelijk folk en aanverwanten in de line-up. Niet direct onze dada, dus laten dat met veel graagte over aan specialisten.

Interessanter zijn de "Latino" (Neder-over-Heembeek), "Modelwijk" (Laken) en "Roots" (Haren) line-ups: weinig tot geen bekende namen, maar aan de omschrijvingen te zien kan er hier en daar toch wel een verrassing tussen zitten.

Lees verder

Beleuvenissen tropical

De Leuvense zomermaanden zitten tjokvol amusement, zoals genoegzaam bekend. Over Colora hadden we het eerder al en over de commerciële hoogdagen van Marktrock zwijgen we op deze blog zedig (uitzondering: de Internationals komen ook: allen daarheen!)

Maar elke vrijdagavond van juli is er ook Beleuvenissen, bij goed weer een garantie voor een barstensvolle binnenstad. Vooral de "special" en de "tropical"-avond kunnen meestal op veel volk rekenen. Over de "special" van 21 juli hoeven we het hier niet te hebben, weinig wereldmuziek daar. Hooguit de latinopop van Belle Perez... Beleuvenissen "tropical" brengt echter op 28 juli een staalkaart van tropische deuntjes.

Lees verder

Antilliaanse feesten

Manu Chao heeft Werchter (nog maar eens) platgewalst en Couleur Café heeft gewoontegetrouw met een hele karavaan tropicalia de zomervakantie aangestoken. Het verlanglijstje met CD's van vers ontdekt geweld is nu al niet meer te overzien, en wellicht wordt het er niet beter op. Zeker niet als we weten dat daar nog aankomt: Polé Polé, Sfinks, Antilliaanse feesten en een hele rits kleinere maar daarom niet minder smakelijke festivalletjes zoals Colora, Fiesta Mundial en wellicht vergeet ik er nog een hele reeks. Omdat ik me op dit moment nogal in de latinosfeer bevind, lijkt het me een goede gelegenheid om het programma van de Antilliaanse feesten eens onder de loep te nemen.

Lees verder

Cameleon festival 2006

Zoals de trouwe tropicalidad-lezer al lang wist, was er op zaterdag het uiterst sympathieke Cameleon festival in Turnhout/Vosselaar. Cameleon is de "opvolger" van het ter ziele gegane maar roemruchte Open Tropen, en aangezien twee derde van de tropicalidad-crew op Open Tropen zaliger de wereldmuziekmicrobe te pakken kreeg, konden we niet anders dan een kijkje gaan nemen. En we zagen dat het goed was. Kleinschalig, prettige sfeer, vriendelijke madammen achter de inkom en de bonnetjes, met liefde getapte pinten in — nog steeds — Open Tropen-herbruikbekers, schoon artwork en een brok fijne muziek. Dat er maar één podium is, maakt het muzikale gebeuren lekker overzichtelijk: je kan werkelijk niks missen, en je hebt tussen de optredens door ruim de tijd voor een drankje, een hapje, een ijsje, een WC-bezoekje, een babbel. Een verademing na zoiets als Couleur Café, waar je voortdurend het gevoel hebt dat je vanalles aan het missen bent... Zelfs het weer was Cameleon goed gezind!

Maar goed, genoeg over de fijne sfeer: de hoofdreden waarom Cameleon meer dan geslaagd was, was uiteraard de muziek! De aftrap werd gegeven door Rudy Bitch & The Big Baby Boxers, die zich op jazzy wijze amuseerden en dat meer dan behoorlijk deden. Maar het zittend/hangend/liggend publiek recht krijgen lukte pas toen Savana Station het podium opkwam.

Lees verder

Couleur Café 2006 - in beeld

Dat Couleur Café een kleurrijk festival is mag duidelijk zijn en dat heeft menig fotograaf begrepen. Onze Brusselse collega-bloggers van brussel.blogt.be hebben het evenement op de voet gevolgd en hebben heel wat fijne beeldjes vastgelegd. Een uitgebreide reportage inclusief voorbereidingen en backstage kiekjes krijgen we traditiegetrouw op de CC site voorgeschoteld. Zelfs uw tropicalidad.be reporter ter plaatse kon niet ontkomen aan het alziend oog van de huisfotograaf — wie kan me spotten op deze foto?

De zeventiende editie zit er alweer op, maar bij wijze van sentimentele laatste CC post (en daarna zwijgen we erover, beloofd) verwennen we u graag met wat beelden van een paar hoogtepunten en sterke visuele staaltjes.

Lees verder

Habib Koité op Club Tropical

Stem deze avond om 21u massaal uw radio af op Radio 1, want de sympathieke mensen van Club Tropical hebben een bijzonder aangenaam streepje live muziek klaar staan: de gitaar-goochelaar uit Mali ofte Habib Koité! Eerder dit jaar stond Habib op de planken van Couleurs Francophones en blijkbaar is het bereik van het Club Tropical bandopnemertje best wel groot... Vanavond op Radio 1 dus en daarna nog een weekje op hun website te beluisteren.

Muziek in de Zuidamerikaanse straten

Terwijl Chloé en Pieter het Belgische (en omstreken) wereldmuziek- festivallandschap afschuimen, probeer ik als vliegende reporter een vinger aan de pols te houden aan de bron. Dat gebeurt op dit moment in Cuenca, volgende week in Quito, en daarna ook nog even met een ommetje langs Cali. En het is wel zo dat de bekendste muzikanten nu hun boterham aan het verdienen zijn op europese festivals, achter hun rug wordt hun artistiek talent naarstig de wereld ingestuurd. Niet door zomerse festivals, maar door dumping van honderdduizenden CD-kopies in de straten van elk zichzelf respecterende Zuidamerikaanse stad. Een dollar per stuk, geef toe, the sky is the limit, of misschien eerder het maximumgewicht voor het vliegtuig.

Lees verder

Cameleon festival maakt zich op

Volgend festival op de route is Cameleon festival komende zaterdag. Momenteel gonst het van de activiteit in het Turnhoutse Raadsherenpark, alwaar ze duchtig aan het timmeren zijn aan de opvolger van Open Tropen. Op turnhoutblogt.be kun je die voorbereidingswerken op de voet volgen en daar viel ons oog op een affiche-oproep. En omdat we als één man achter beginnende en kleine wereldmuziekfestivals staan, plakken we met veel graagte zo'n affiche tegen ons virtueel raam! Tot zaterdag!

Happy birthday to me!

Tussen al die Couleur Café drukte zouden we nog durven vergeten tropicalidad.be vandaag zijn eerste verjaardagskaarsje mag uitblazen: dag op dag een jaar geleden verscheen de eerste indrukwekkende post (als we de weinig om het lijf hebbende allereerste post even vergeten tenminste ). Een jaar verder tellen we bijna 200 posts, wat wil zeggen dat we zo goed als om de twee dagen bij u over de virtuele vloer kwamen met meer dan een mond vol nieuws vanuit het wereldmuziek-front in ons belgenland en daarbuiten.

Net zoals alle andere goeie ideeën is het onbezonnen idee om te gaan bloggen over wereldmuziek op café geboren, inclusief de eerste schetsen op bierkaartjes . Daarna is het allemaal snel gegaan en voor we het wisten was onze vrees om voldoende materiaal en inspiratie te vinden omgeslagen in een constant-tijd-te-kort-gevoel om over alles wat onze wereldmuziek-neus passeert te bloggen. En dat massaal geblog wordt ook gelezen, te merken aan het aantal dagelijkse bezoekers dat momenteel rond de hondert draait, de reacties, commentaren en zelfs enkele promo-cd's en festival pers-dossiers vielen ons te beurt. Redenen genoeg dus om dapper verder te bloggen en u, waarde lezer, te bedanken voor de aanhoudende interesse!

Als toemaatje krijg je van ons eens de koppen van tropicalidad.be crew op een rij in het hooggeëeerde gezelschap van de trompettist van Manu Chao en full-time Italiaanse ska-er Roy Paci (v.l.n.r. pieter, roy paci, chloé en wouter) — en nu we toch bezig zijn krijg je van ons nog een amuzante backstage sessie van de man samen met zijn vrienden van Aretuska op Pinkpop 2004.

Couleur Café 2006 - zondag

We gaan dapper verder in onze full-coverage van het driedaagse Brusselse epicentrum van de wereldmuziek... Qua grote namen had Couleur Café de afgelopen dagen al veel kruid verschoten, maar desondanks gingen alle tickets voor de de zonnige zondagseditie vlotjes over de toonbank. Het werd dus koppenlopen in een overvolle Tour & Taxis onder de brandende zon. Concert-hoppen valt misschien niet zo makkelijk te rijmen met een uitverkocht festival, maar we hebben toch weer ons best gedaan en die muziekale wereldreis willen we natuurlijk niet voor ons zelf houden.

Lees verder

Couleur Café 2006 - Brazilian connection

Veel Brazilië op Couleur Café dit jaar, en daar ga ik uiteraard graag wat dieper op in. Vrijdagavond waren de Brazilianen die om zeven uur al helemaal klaar stonden voor Ivete Sangalo niet te tellen, op zich een prestatie in een land waar Ivete's eerste internationale release nog maar een goeie twee weken te krijgen is. Ivete bleek zoals verwacht een bomba, één brok energie met lange benen in een weinig verhullend wit niemendalletje, geflankeerd door vrouwelijk (achtergrondzangeressen) én mannelijk (dansers) schoon. Leuk om naar te kijken, dat in elk geval. Muzikaal gezien was het geheel weinig verrassend: veel van haar (in Brazilië) grote hits, een scheut lambada, een cover van Mas Que Nada en van Imagine (Lennon leeft!), enfin, typisch de commerciële braziliaanse muziek van vandaag. Maar voor wie dat wel graag hoort (ik pleit schuldig) en zin heeft om zich eens stevig te laten gaan met meebrulrefreinen en dansjes, een aanrader! De Braziliaanse vriendinnen vonden het alvast ook meer dan geslaagd. En hoe het de rest van vrijdag was hebt u al van pieter gehoord.

Zaterdag kwam minister van cultuur Gilberto Gil zijn ding doen.

Lees verder

Couleur Café 2006 - zaterdag

De queeste naar tropische klanken gaat onverstoord verder op deze tweede dag op Couleur Café. Het prima weertje van gisteren was wederom van de partij evenals een tjokvolle line-up — je komt letterlijk ogen en oren te kort in het uiterst gezellig aangekleede Tour & Taxis. De eerste vermeldenswaardige act van de dag is gelijk één van de grote publiektrekkers. Half Gentenaar, half Puerto-Ricaan en vooral geliefd bij het vrouwelijke deel van de bevolking: Gabriel Rios. Niet zo direct mijn ding, die ideale schoonzoon van het zomerfestival, maar toen de mannen en madammen van Think of One hem percussiegewijs een stevige ruggesteun gaven mocht het resultaat er toch wezen.

Hoogtijd om verder te snuisteren tussen minder bekende namen in de Univers tent: Dub Incorporation bijvoorbeeld. En dat Franse dancehall collectief gingen gelijk lopen met de "persoonlijke-ontdekking-van-de-dag-award". Toch jammer dat dergelijk lekkers achter onze taalgrens blijft steken (net als de ontdekking van Neg' Marrons vorig jaar trouwens). Het werd duimen en vingers aflikken met die uiterst aanstekelijke reggae dancehall vibes en snedige franse rap met af en toe een vleugje Noord-Afrikaanse vocalen. Eens terug in de Titan tent aagekomen was de Braziliaanse minister van cultuur ofte Gilberto Gil al halverwege zijn set. Een stevige tegenvaller zo bleek, want de oudgediende van de tropicália kon mij toch niet echt overtuigen met een aantal Bob Marley covers — een beetje easy, of hebben we het beste uit de set compleet gemist?

Lees verder

Couleur Café 2006 - vrijdag

Eindelijk was het weer zover: de driedaagse hoogmis voor wereldmuziekliefhebbers in Brussel en omstreken. Het was alsof het belgische weer zich aan het inhouden was om op Couleur Café de volle laag te geven — hot hot hot! Ideale omstandigheden dus om in de impressionate line-up van tropische muziekjes te gaan snuisteren.

Alvorens mij in het Brazilliaans feestgedruis te storten even langs bij Diam's, een no-nonsense franse hip-hop madam die over de taalgrens een hele schare fans wist bijeen te sprokkelen — aan het gegil en drukte in de Univers tent te merken. Mijn inziens een te laag tropisch gehalte voor CC, maar daar trok de tent zich niets van aan en brulde vrolijk mee op uiterst bekende samples van Dr. Dre bijvoorbeeld. Vlug naar de grote Titan tent, want daar stond het spektakel van de dag ons te wachten: Brazilliaans ex-topmodel én samba reggae-Queen Ivete Sangalo, maar het in-depth verslag van dit audio-visueel gebeuren laat ik met graagte over aan de specialist ter zake — en wees gerust, er volgen nog meer (bewegende)beelden van deze superster uit Bahia

Lees verder