Invisible System - Bamako Sessions

Invisible System is het pseudoniem van de Engelse producer Dan Harper die vooral bekendheid verwierf met zijn Ethio-fusion albums. Zoals de titel van dit album al aangeeft trok hij voor deze Bamako Sessions deze keer echter naar Mali, waar hij in 1999 werkte als hulpverlener, zijn vrouw tegen het lijf liep en vader werd. Harper vestigde zich in Samé, een groene voorstad van Bamako waar hij zich omringde met griot-muzikanten als gitarist en percussionist Banjougou Koyaté, ngoni- en tama/talking drum-speler Ousmane Dagnon, gitarist en kalebas-speler Sidi Touré en gitarist Kalifa Koné (Salif Keita, Oumou Sangare…). De opnames vonden plaats in een met matrassen tot opnamestudio omgevormd huurhuis en het hele album werd in zowat een maand afgewerkt. Op het volledig instrumentale Bamako Sessions gaat het van uiterst traditioneel en simplistisch (opener Ndiaro, waarin enkel de ngoni van Ousmane Dagnon te horen is, Koroke Nommos, Dogoke Jeli en afsluiter Mali Griot zijn van eenzelfde orde) tot bezwerende mixen van traditionele Malinese instrumentatie met westerse electro. Check zeker eens het heerlijke meer dan zeven minuten durende Banjougou waarin de kora van Seyba Kouyaté mag duelleren met de gitaar van Bonjougou Koyaté (die vlak na de opnames overleed en met dit album dus zijn muzikale testament achterlaat), en ook nummers als Zéna of het licht psychedelische Bamako behoren tot de absolute hoogtepunten uit de tracklist. Malinees pareltje!

Lees verder

Chalo Correia - Akuá Musseque

Wie nog op zoek is naar een zwoele zomersoundtrack moet zeker deze Akuá Musseque van Chalo Correia eens een kans geven. Chalo Correia is een singer-songwriter, geboren in het Luanda van eind jaren zestig van de vorige eeuw en groeide op in een door burgeroorlog verscheurd Angola van de jaren zeventig.

Een stukje Angolese geschiedenis… Nadat de Portugezen in 1975 de macht overdroegen aan de Angolezen, begonnen het door de Sovjetunie en Cuba gesteunde MPLA van dr. Agostinho Neto en het door Zuid-Afrika gefinancierde en militair ondersteunde UNITA van Jonas Savimbi en Antonio da Costa Fernandes elkaar te bekampen in een bod om de macht over het land. In 1991 tekenden president en MPLA kopstuk José Eduardo dos Santos en UNITA-leider Jonas Savimbi de zogenaamde Bicesse Akkoorden, de eerste van een hele reeks vredesakkoorden. Savimbi werd vermoord in 2002, dos Santos trad uiteindelijk af als president in 2017 en tegenwoordig delen beide partijen officieel de macht. Enkel het FLEC, dat vecht voor de afscheiding van Cabinda, een Angolese enclave ingeklemd tussen de Democratische Republiek Congo en Congo-Brazzaville, blijft de strijd verderzetten.

Aangezien de MPLA de macht had in de hoofdstad Luanda, werd Correia in zijn jeugd vooral beïnvloed door revolutionaire bands als Os Merengues en Os Kiezos. In het begin van de jaren negentig verhuisde Chalo naar Portugal waar hij zich verder bekwaamde in het bespelen van de gitaar en de mondharmonica. Op Akuá Musseque 7 tracks waarin Correia op een eigentijdse manier speelt met traditionele Angolese genres als semba (de Angolese voorloper van de Braziliaanse samba), rebita (Filho Do Mundo), rumba (Nga Mbaxi) en kazucuta (opener Chica Dyá Makongo). Allemaal eigen nummers, behalve Nga Mbaxi, waarvoor Chalo de mosterd haalde bij Caduque, een oud liefdesliedje uit het einde van de negentiende eeuw, terug te vinden in Textos Africanos De Expressão Portuguesa, een werk van de Angolese auteur en folklorist Oscar Ribas. Uitstekend alternatief voor moderne maar soms agressieve Angolese genres als kuduro en kizomba die tegenwoordig hoogtij vieren.

www.xmd.nl

Baiano & Os Novos Caetanos + Azambuja & Cia

Far Out Recordings pakt deze keer uit met twee aparte heruitgaven, want het gaat hier om muzikale producties van de Braziliaanse komieken Chico Anysio en Arnauld Rodrigues.

Baiano & Os Novos Caetanos was dan weer een project waarmee het duo, onder de pseudoniemen Baiano en Paulinho Boca de Profeta, de Braziliaanse tropicalia-beweging van de jaren zeventig parodieerde. De bandnaam was zowel een verwijzing naar Caetano Veloso als naar de psychedelische rockers van Novos Baianos. Daarnaast was dit album, dat origineel in 1974 verscheen, een poëtische kritiek op de toenmalige militaire dictatuur in het land. De heren van Azymuth, zorgden samen met meestertoetsenist Jose Roberto Bertrami, percussionist Orlandivo en multi-instrumentalist Durval Ferreira voor de muzikale ondersteuning. Het album werd opgenomen voor een livepubliek en bevat 11 tracks in een mix van MPB, funk en soulvolle sambarock, aangevuld met invloeden uit de Braziliaanse folk.

Het tweede album, Azambuja & Cia verscheen origineel in 1975 en was een soundtrack of een muzikale herinterpretatie bij een populaire komische Braziliaanse televisiereeks waarin Anysio de rol van Paulo Mauricio Azambuja, een besnorde oplichter uit Rio wiens zwendeltjes altijd mislukten. Opnieuw geruggensteund door Azymuth, toetsenist Jose Roberto Bertrami, saxofonist Victor Assis Brasil en multi-instrumentalist Durval Ferreira, leverde het duo 7 uiterst genietbare tracks af in een mix van jazzfunk, sambasoul en MPB. Op elke kant van de plaat was ook een komische livemonoloog te horen, maar daarvoor moet u natuurlijk wel het Braziliaanse Portugees machtig zijn.

www.faroutrecordings.com

Interview met TootArd @ AB

Wij spraken Hasan Nakleh, frontman van TootArd, een groepje staatlozen uit de Golanhoogten in Israël al in februari van dit jaar, net voor hun concert in de AB Club, maar wie hen toen gemist heeft kan herkansen op het overigens volledig kosteloze Afro-C Festival in Bredene, waar de band op zaterdag 11 augustus in de Marquee te zien is!

Lees verder

Bernard Orchestar - Le Futur Du Passé

Aan de release van Le Futur Du Passé gingen al twee EP's vooraf, maar dit is wel degelijk de eerste langspeler van Bernard Orchestar, een tienkoppige Brusselse Balkan-fanfare die al van in 2011 aan de weg timmert. De band mixt op aanstekelijke wijze traditionele Balkan-muziek, maar ook invloeden uit het Turkse oriëntalisme (Kavur Baliklari, een herwerking van een Turkse traditional met Isabel Sokol-Oxman op vocalen, en ook afsluiter Le Boucher Espagnol is gebaseerd op een Turkse traditional), met westerse electro en drum & bass invloeden, en creëert zo dus inderdaad letterlijk "de toekomst van het verleden". Aanraders uit de tracklist zijn de instrumentale opener Henri Piège, Balkan-fanfare meets drum & bass, de dubby herwerking van de al vernoemde Turkse traditional Kavur Baliklari, het feestelijke Unua Kopanica, waarin Balkan-fanfare langzaam overloopt in Westerse clubmuziek, Halay 808, met een orgeltje dat ons wat aan de dabke van Omar Souleyman deed denken, en tenslotte het psychedelische BBB. U merkt dat wij moeilijk kiezen konden en met Le Futur Du Passé serveert Bernard Orchestar dan ook de beste Balkan-schijf die wij in tijden mochten aanhoren.

Lees verder

Yiddish Glory - The Lost Songs Of World War II

Wie zin heeft in een stevig stukje unieke muziekgeschiedenis, moet zeker deze The Lost Songs Of World War II eens checken. Het betreft hier een collectie Jiddische liederen uit het Rusland van de Tweede Wereldoorlog, destijds verzameld door etnomusicologen Moisei Beregovsky en Ruvim Lerner, verbonden aan het Kiev Institute for Jewish Proletarian Culture. Het project werd echter nooit afgewerkt, want Beregovsky werd in 1950 gearresteerd tijdens de antisemitische acties in het Stalinistische Rusland van net na de oorlog. De dozen met archiefmateriaal werden verzegeld en bleven decennialang spoorloos.

Een beetje historische duiding is hier wellicht op zijn plaats… Na de oprichting van Israël in mei 1948 en de steun die de jonge natie in volle Koude Oorlog aan de Verenigde Staten toezegde, werden de twee miljoen Sovjet-Joden, die het Sovjetsysteem steeds trouw waren gebleven, plots door het Stalinistische regime afgeschilderd als een mogelijk vijfde colonne. Ondanks zijn persoonlijke afkeer van de Joden, had Stalin zich een vroege voorstander van een Joodse staat in Palestina getoond, omdat hij hoopte er een Sovjet-satellietstaat in het Midden-Oosten van te kunnen maken. De aankomst van Golda Meir in Moskou als de eerste Israëlische ambassadeur in de USSR in de herfst van 1948 bracht duizenden Russische Joden op de been en die scandeerden allen: "Am Yisroel chai!" ("Het volk van Israel leeft!"), een eeuwenoude strijdkreet die door een paranoïde Stalin echter gehoord wordt als een gevaarlijk teken van "Joods bourgeoisnationalisme" dat de autoriteit van de Sovjetstaat ondermijnde. In november van 1948 begonnen de Sovjetautoriteiten met een campagne om alles wat nog overbleef van de Joodse cultuur in de USSR uit te roeien. De leiders van het Joods Antifascistisch Comité werden gearresteerd en beschuldigd van verraad, bourgeoisnationalisme en het plannen van de oprichting van een Joodse republiek in de Krim om de Amerikaanse belangen te dienen. Joodse musea werden een na een gesloten en gedurende de nacht van 12 op 13 augustus 1952, berucht als de Nacht van de vermoorde dichters, werden dertien van de meest prominente Jiddische dichters in de Sovjetunie op last van Stalin geëxecuteerd. Maar in de periode van de Tweede Wereldoorlog, de jaren waaruit al de liederen op deze compilatie dateren, hadden de Russische Joden het dus nog relatief goed - al begon Stalin na de Sovjetinvasie van Polen in 1939 massaal Joden te deporteren naar de Joodse Autonome Oblast (Joods autonoom gebied tegen de grens met China en buiten Israël het enige gebied ter wereld met een officiële Joodse status) en andere delen van Siberië - en konden zich dus vrij uitleven in hun muziek.

Lees verder

Diali Cissokho & Kaira Ba - Routes

Routes is het meest prestigieuze project dat de naar de Verenigde Staten uitgeweken Senegalese kora-speler Diali Cissokho tot noch toe op poten zette. Aan het album werkten naast zijn vaste vierkoppige begeleidingsband Kaira Ba (Mandinka voor "de grote vrede") maar liefst 35 muzikanten aan beide zijden van de Atlantische Oceaan mee. Routes werd opgenomen tussen North Carolina, Diali's thuisbasis in de Verenigde Staten, en zijn geboortestad M'bour in Senegal, en verweeft de typisch Senegalese klanken van de sabar, tama/talking drum, balafon en tambin of Fulbe-fluit met Westerse instrumenten als Hammondorgel, koperblazers, pedal-steelgitaar en zelfs een strijkerskwartet.

Lees verder

Coco Malabar - Tabla Rasa

In de jaren negentig van de vorige eeuw was de Congolese Brusselaar Coco Malabar (echte naam Nicolas Tumba) nog een vaste waarde in de Belgische wereldmuziekscene, maar daarna werd het stil rond de singer-songwriter. Tot nu dus, want met deze Tabla Rasa begint de man met een schone lei! Coco groeide op luisterend naar de Miriam Makeba platen van zijn vader, maar raakte later zelf in de ban van Fela Kuti en Joseph 'Le Grand Kallé' Kabasele. Zelf omschrijft hij zijn stijl als een mix van Afro-pop, Afro-rock en Afro-groove.

Lees verder

Les Tambours De Brazza - Kongo

Al sinds 1991 leidt Jean-Emile Biayenda het Congolese percussieorkest Les Tambours De Brazza, bekend vanwege het gebruik van hun grote houten ngoma-trommels. Het was ondertussen al weer vijf jaar geleden dat we nog eens van de band hoorden en voor deze Kongo werden dan ook niet alleen enkele personeelswissels doorgevoerd, maar kwam ook het vocale gedeelte in de muziek van Les Tambours een stuk meer op de voorgrond. Kongo opent met Ya Samba, een feestelijke ode aan de ngoma-trommels, en van het nog energieker klinkende Ba Kwaku Wo zou je nooit vermoeden dat het eigenlijk een klaagzang betrof. Iets intiemer, maar bijna net even dansbaar is Ah Me Bunsana, waarin de band zich de vraag stelt hoe je je alleen staande kunt houden in deze wereld zonder de steun van familie of geliefden. Met Brazza brengen de drummers een ode aan hun thuisland en ook titelnummer Kongo Diani, waarvoor Les Tambours De Brazza het gezelschap kregen van zangeres Bakaboula Monie, is van eenzelfde orde. Cameleon, een muzikale interpretatie van een oud Congolees gezegde, werd dan weer geschreven door de Congolese Brusselaar Fredy Massamba. De meest traditionele track op Kongo is zonder de minste twijfel Nzila Bangou, een aanklacht tegen de allesverwoestende houtkap in Congo-Brazzaville, waarin alleen stemmen en percussie (ngoma-trommels, maracas en ngongui-bellen) te horen zijn. Ook afsluiter Makangou Ma Tata is van eenzelfde muzikale orde en een lekker stukje soukous krijgen we tenslotte nog met Nsaka Soukous Tambours. Uitstekend Congolees feestje!

www.budamusique.com | www.xmd.nl

Toure Kunda - Lambi Golo

Na een hiatus van tien jaar, maakt het legendarische Senegalese duo Toure Kunda zijn comeback met Lambi Golo. Met de titel van het album, verwijzen de broers uit Zinguinchor, de grootste stad in Casamance (een gebied in Senegal ingeklemd tussen Gambia in het noorden en Guinee-Bissau in het zuiden, dat door de ligging ten zuiden van Gambia, een voormalige Engelse kolonie, altijd een relatief geïsoleerde positie ingenomen heeft ten opzichte van het politieke en economische centrum rond de hoofdstad Dakar, red.) naar het traditionele Afrikaanse worstelen en in het funky titelnummer betreuren ze het feit dat een eeuwenoude traditie nu gereduceerd wordt tot een spektakel waarin alles om grof geld draait. Lambi Golo opent met het heerlijke Demaro, een warme oproep om de ander te helpen ongeacht zijn afkomst of noden, waarin een hoofdrol is weggelegd voor de sax van de legendarische Manu Dibango. Voor dit album nam het duo ook Emma, één van hun grootste successen opnieuw onder handen en gaf het met de hulp van gitaarheld Santana en rapper Nelson Palacios (Cuban Beats All Stars) een salsa/hip-hop kleurtje.

Lees verder