door
tim | 24 juni 2020 |
Plaatjes |
Jaakko Laitinen & Väärä Raha hebben ondertussen al een viertal albums op hun actief waarop ze op een hoogst aanstekelijke manier Finse schlagers met Balkan-invloeden mixen.
Börek, de titel van deze nieuwe langspeler en de benaming van
een deeggerecht dat zijn oorsprong vindt in het Ottomaanse Rijk en nog steeds populair is van Bosnië tot in Turkije en alles wat daar tussen ligt, verwijzen de Finnen dan ook rechtstreeks naar de regio waar ze zo verzot op zijn. De rode draad door dit album lijkt deze keer reizen te zijn, van
I Tåget Finns En Restaurangvagn, Zweeds voor "Er bevindt zich een restaurantwagen in de trein" en voor veel Finnen één van hun favoriete Zweedse uitdrukkingen omdat ze gelijkstaat met de belofte van avontuur en opwinding, over
So-so, waarin drummer Janne Hast stelt dat de reis belangrijker is dan de bestemming, tot opener
Kotimaka, over het verlangen naar huis dat na een poos toch weer de kop op steelt en zelfs het donkere
Madonruokaa, waarin de dood symbool staat voor het ultieme thuiskomen. Koop snel een ticket en spring aan boord van deze feesttrein tussen Finland en de Balkan!
Lees verder
door
tim | 24 juni 2020 |
Plaatjes |
Santrofi is een nieuw achtkoppig Ghanees highlife collectief opgericht door
Kwashibu Area Band bassist Emmanuel Ofori, die met dit project de traditionele Ghanese highlife-traditie in al zijn vormen - van de snelle dance-gitaar highlife uit de jaren zeventig van de vorige eeuw over highlife funk tot de polyritmische beats die uiteindelijk de inspiratie zouden leveren voor wat later afrobeat werd - wil laten herleven. In de mythologie van de
Akan is Santrofi een zeldzame vogel gekenmerkt door zijn felgekleurde vederpracht en vier vleugels. Volgens de legende was het dier zo uniek dat het verboden was erop te jagen. De vogel vangen zou dan weer voor veel ongeluk zorgen, maar als je hem in de natuur weet te spotten zijn geluk en weelde gegarandeerd.
Lees verder
door
tim | 22 juni 2020 |
Plaatjes |
Nadat ze in 2018 ook al verantwoordelijk waren voor de release van
Valimbilo, het meest recente album van de Malagassische
tsapiky-gitarist
Damily, besloot het Zwitserse
Les Disques Bongo Joe deze keer te gaan graven in het muzikale verleden van de man. Het resultaat is deze
Early Years: Madagascar Cassette Archives, met daarop 6 nummers, zoals de titel al aangeeft, geremasterd van oude cassettebandjes van albums die Damily opnam tussen 1995 en 2002. Damily's versie van de tsapiky-sound wordt gekenmerkt door een verschroeiende drumbeat gespeeld op drumvellen vervaardigd uit
zeboevellen, verbouwde elektrische gitaren, hoge stemmen en het gebruik van een hoop zelfgemaakt materiaal, en is typisch voor de streek rond
Toliara in het zuidwesten van Madagaskar.
Lees verder
door
tim | 22 juni 2020 |
Plaatjes |
Voor het volgende deel in hun Hidden Musics reeks trok
Glitterbeat Records producer Ian Brennan deze keer naar het uiterste noorden van Ghana, het traditionele leefgebied van de Gurensi of
Fare Fare, één van de talrijke etnische groepen in het land, om er hun begrafenisliederen vast te leggen. Het kan in deze tijden van anti-kolonialistisch sentiment wat vreemd overkomen, maar, zoals de bandnaam al aangeeft, verkiezen de leden van Fra Fra de koloniale benaming (een verbastering van "Ya fara-fara?" of "Hoe gaat het met je werk?") boven het politiek correcte Gurensi of Fare Fare. Omdat begrafenisliederen bij de Fra Fra meestal gezongen worden tijdens de processie, was studiowerk zeker geen optie en verzamelde Brennan het kwartet onder leiding van Small uiteindelijk op de terreinen van de School of Hygiene in
Tamale, de hoofdstad van de
Northern Region. Nog niet ontnuchterd van hun
pito-consumptie van de avond ervoor (een soort bier gemaakt van gefermenteerde gierst of
sorgo) verscheen het viertal 's morgens op het appel, doodleuk verklarend dat ze in benevelde toestand gewoon beter klonken!
Lees verder
door
tim | 19 juni 2020 |
Plaatjes |
Darawish is een vijfkoppige Spaanse band uit Madrid met een multicultureel ledenbestand bestaande uit de Syrische oed-speler
Hames Bitar, de Iraanse ney-, fluit-,
tombakspeler en vocalist
Kaveh Sarvarian, en de Spaanse muzikanten
Pablo Hernandez Ramos - saxofoon,
Luis Taberna - percussie en
Fernando Leria - bas). Daarnaast zorgt de Syrische vocaliste
Linda Al Ahmad nog voor een vrouwelijke toets in
Huzam II (Shargawi) en de kippenvel bezorgende afsluiter
Ya Weil, en hoort u de stem van de uit Tunesië afkomstige
Larbi Sassi in
El Rai De Bouazizi.
Lees verder
door
tim | 19 juni 2020 |
Plaatjes |
Ook voor deze
Oasis kroop
Melingo opnieuw in de huid van zijn linyera-alter ego en het album vormt zo het sluitstuk van het drieluik dat in 2014 begon met
Linyera. Het album moet bovendien ook de aanzet vormen voor een audiovisuele kameropera over datzelfde linyera-personage. Op
Oasis duiken deze keer ook een boel nevenpersonages op, steeds gestalte gegeven door een vocale gast. In opener
El Oráculo duikt
Enrique Symns op als het orakel, voor
El Blues Rebétiko De 7 Vidas kroop
Andres Calamaro in de huid van 7 Vidas ("zeven levens"), wordt de "cafisho cocoliche" ("Italiaanse pooier", scheldwoord gebruikt voor de Italiaanse migranten die zich eind negentiende en begin twintigste eeuw in Argentinië kwamen vestigen) in
Camino Y Hablo Solo gestalte gegeven door de Italiaanse singer-songwriter
Vinicio Caposella en belichaamt dichter
Fernando Noy het kwade in
Caminito Rebétiko.
Lees verder
door
tim | 10 juni 2020 |
Plaatjes |
Het is waarschijnlijk weinig geweten, maar de Belgische hoofdstad vormt de thuisbasis voor een veertigtal Marokkaanse
gnawa-muzikanten die zich nu verenigden in
het JOLA-project (het resultaat van het doctoraatswerk van musicologe Hélène Sechehaye in het kader van haar scriptie aan de Université Libre de Bruxelles en de Université Jean Monnet). In Marokkaans Arabisch staat jola voor "de ronde", een initiatierite in de tagnawit ("de weg van de Gnawa"), want hoewel elke leerling een opleiding bij een specifieke meester volgt, wordt zijn opleiding pas als voltooid beschouwd als hij alleen de ronde langs de Gnawa heeft afgelegd door van stad naar stad te reizen om er andere muzikanten te ontmoeten, andere technieken aan te leren, andere klankwerelden te ontdekken of andere manieren van denken. In de Brusselse context vertaalt zich dat in een samenkomst van jonge muzikanten met volleerde meesters, waarbij een accent uit
Tanger zich vermengt met het dialect uit
Fez of zelfs een "Maroxellois" gehoord kan worden (
Mulay Brahim,
Mulay Ahmad, beide nummers opgedragen aan
Soefi-heiligen).
Lees verder
door
tim | 8 juni 2020 |
Plaatjes |
Laten we bij dit nieuwe
Tamikrest album gewoon bij de titel beginnen:
Tamotaït is Tamasheq voor "hoop op een positieve verandering", iets waar we na de hele COVID-19 pandemie en de recente wereldwijde golf van antiracistisch protest naar aanleiding van de gewelddadige dood van George Floyd tijdens een arrestatie door de politie van de Amerikaanse stad Minneapolis, duidelijk allemaal naar snakken. Zelf verwijzen de leden van Tamikrest met die titel echter vooral naar de situatie van de Toeareg zelf. De laatste jaren werd het noorden van Mali geplaagd door vooral Islamitisch fundamentalistisch geïnspireerd geweld en de Kel Tamasheq blijven dan ook dromen van
Azawad, een eigen vredevolle Toearegnatie. Momenteel echter niet meer dan een verre droom, want de leden wonen en werken al sinds 2007 niet meer in Kidal, het stadje in het noordoosten van Mali waar het voor de band destijds allemaal begon.
Lees verder
