In de relatief korte levensduur van onze wereldmuziekblog hebben we al meermaals moeten afscheid nemen van legendes en held(inn)en.
(lees verder)
Laatste Reacties
Babbe (Mukambo presents …): Super! Ter info, hier te beluisteren: https://nyp-r… Carolina Vallejo (Adedeji - Yoruba …): Thank you!! This is truly wonderful Babbe (Adedeji - Yoruba …): Wow, dankjewel, Tim, I love it! Robin Pay (Kid Dynamite - Ku…): Best jammer dat opa Arthur Pay, die met beide heren… Luc Bafort (Moonlight Benjami…): de live show gezien in AB club 9-2; geweldige zange… Jesus (Songhoy Blues - R…): The sound studio is very good Peter "Baobab" Ge… (The Souljazz Orch…): Super sympathieke mensen ook. Ik heb ze in Gent gez… ozuna (Don Omar dubbel): Skreeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee ozuna (Don Omar dubbel): One of the best artists at the time and still conti… tim (Radio Mukambo #33…): Beste beide programma’s hebben jammerlijk besloten … Vinnie (Radio Mukambo #33…): Waar blijven de wekelijkse radio Mokambo shows op t… Jonas (Brazzmatazz - Tur…): Brazzmatazz is de max!! Benieuwd naar de nieuwe pla… Karahuevo (Dinamo - Ahora Ba…): Muy infantil para gente tan mayor. Nada nuevo. :( tim (Interview met Azi…): beste, dan vermoed ik dat u de Marokkaanse agenda d… tim (Dia de los Muerto…): Mijn excuses, ik kende jullie initiatief niet… Laat…
Net als het Zuidpershuis hebben de de organisatoren van de AB terwijl wij langs menig zomerfestival flaneerden dapper gesleuteld aan hun najaarsprogramma. Uit het ruime aanbod van de Brusselse muziektempel pikken wij er voor u de concertjes met de warmste klanken uit.
In oktober komt Gotan Project tweemaal na elkaar op bezoek in de AB, op de 13de en 14de om precies te zijn. Volgens de AB website zijn beide concerten al uitverkocht, dus dat is pech voor de liefhebbers van tango opgepept met wat electronica. Onlangs brachten ze Lunático uit, de opvolger van hun debuut La Revancha del Tango die Gotan Project wereldfaam verschafte. Voor Ojos de Brujo is het nog niet te laat, want voor hun concert op 22 oktober zijn de stapel tickets nog niet de deur uit. Eerder dit jaar in mei stonden ze al op de AB planken en doen het in het najaar nogs eens over. Ojos De Brujo is één van die mestizo cross-over broeinesten uit Barcelona en hun handelsmerk doopten ze flamenkillo — hoe zoiets klinkt hoor je hier.
Als we nog even verder kijken stoten we nog op twee bijzonder interessante concertjes in december. Het lijkt nog een eeuwigheid, maar ik wil mijn frontstage plaatsje in de AB toch al reserveren voor Sergent Garcia en Michael Franti. Op 7 december komt de Parijs-Spaanse salsa-muffinSergent Garcia zijn laatste werk Mascaras in Brussel voorstellen. Hoewel het plaatje net uit is, is het kleinood nog moeilijk te krijgen in ons belgenlandje. Op onze preview vind je alvast wat voorsmaakjes. Tenslotte passeert Michael Franti & Spearhead op 16 december in de AB. Zijn recentste plaatje Yell Fire! staat bol van de reggae en het live-materiaal smaakt naar meer...
Zoals beloofd in de vorige post, hier een vervolg met een sneak in de affiche van Fiesta Mundial. Vorig jaar pas ontdekten we dit bijzonder gezellig festivalletje in de stille kempen, en ook dit jaar zullen we het niet links laten liggen. Niet enkel omdat ze ondanks hun beperkte omvang een paar geweldige publiekstrekkers hebben weten binnen te rijven, ook omdat ze dit jaar 10 jaar bestaan, en als er iets te vieren valt... Het feestje kan nu al niet meer stuk, met onder meer Macaco, Roy Paci, La Kinky Beat en onze eigen Think of One.
Afgelopen zondag ben ik mijn festival-parcours gaan afsluiten op het Feest in het Park in Oudenaarde. De afsluiter komt vrij vroeg dit jaar want Hove live (op 2 september) is van mijn verlanglijstje gesukkeld en dat heeft veel te maken met het feit dat ze onverhoopt naast de Belgische première van Ky-Mani Marley grepen. Ook Fiesta Mundial moet ik met spijt in het hart aan mij laten voorbij gaan — hopelijk slaagt mijn kompaan er wel in een kijkje te gaan nemen in Balen, maar meer daarover later.
Nu is Feest in het Park niet het meest exquise wereldmuziek-festival, maar op de laatste dag vielen er toch heel wat tropische klanken te rapen voor de aandachtige festival-hopper. Op de vroege vooravond opende Le grand mix (de grote tent voor de vrienden) de spreekwoordelijke deuren met de met moeite uitgeslapen mannen van de Internationals, maar in no time kregen ze het nog minder uitgeslapen jonge volkje in Oudenaarde aan het springen. We kennen hun uitstekendelive-reputatie ondertussen al, maar toch blijven ze opnieuw verbazen, die doorgewinterde ska-predikanten met hit-waardige nummers als Wonders of the world.
Het festivalseizoen begint nog maar net een beetje vaart te minderen of de najaarsprogrammas van de culturele centra en andere muziektempels schieten als paddestoelen uit de grond. Hoog tijd om daar eens in te grabbelen en u de tropicalidad-selectie voor te stellen. Niet dat we daar overal zelf gaan geraken, maar niemand houdt je tegen om je eigen stem te laten horen, al dan niet via de reactiepagina (zoals lezers al voordeden) of via een mailtje, en wie weet verschijnt je bijdrage wel op de hoofdpagina. Eén van de centra die al ijverig aan hun programma hebben gesleuteld is het Zuiderpershuis in Antwerpen. Hun webpagina laat het nog even afweten, maar de najaarsfolder staat al online als pdf, en het aanbod is veelbelovend...
Enkele dagen geleden viel mijn oog terug op de affiche van Feest in het Park en zag tot mijn grote verbazing dat Anthony B daar op zondag 27 augustus voor wat stomende dancehall zal zorgen. Samen met zijn Jamaicaanse makkers Capleton en Sizzla behoort hij tot de groten van het genre en bijgevolg zien we de man ook niet elke dag op een Belgisch podium verschijnen. Op zijn webstek mag je gratis en voor niks dik driehonderd singles beluisteren(RealPlayer) — zij het in erbarmelijke geluidskwaliteit.
Naar jaarlijkse gewoonte serveert Feest i/h Park op zondag een iets wereldser getint programma en dit jaar zit daar o.a. ook nog El Tattoo del Tigre ("mambo belge"), Youngblood Brass Band (hip-hop fanfare) en Internationals (de niet onbekende landgenoten uit ska-talonië) bij — reden genoeg om mezelf op een zondag-ticket te trakteren. Tot zondag in Oudenaarde!
Naast onze eigen stomende radio valt er op het internet altijd wat interessant geluidsmateriaal te scoren. Vandaag twee tips:
Misschien is de reggae van Michael Franti & Spearhead niet pur-sang, maar wel van het betere soort. De blootvoetse rastaman trok gewapend met gitaar door de oorlogszones in het Midden-Oosten en kwam terug met Yell Fire!, een zwoele reggae-plaat met teksten die de nagel op de kop slaan. Afgelopen weekend stond hij voor de weide van Pukkelpop én die van Lowlands bij de noorderburen. 3voor12 was erbij een trakteert vriend en vijand met het integrale concert(RealPlayer). Yell Yeah!
Salif Keita, de witte Malinees die naar mijn bescheiden menig het strafste concert op Sfinks dit jaar neerzette heeft al een vrij indrukwekkende discografie op zijn naam staan. Zijn faam reikt zelfs tot bij het clubbende volkje, inclusief DJ's en electronische muziekgoochelaars. Remixes zijn het logische gevolg en die zijn verzameld op Remixes from Mouffou. Van die plaat krijgen we deze week van soundroots.org één track: Madan (remixed by Gekko)(MP3). Merci, mannen.
Hoogtijd om wat plaatjes op de tropicalidad.be testbank te gooien en wel twee verzamelplaatjes, voor de allereerste keer. Een verwoed compilatie-CD liefhebber kun je mij moeilijk noemen, maar deze twee verdienen wel wat aandacht.
African Rebel music: Roots reggae and dancehall van het Duitse Out|here records is één van die weinige verzamelaars die tot op het einde verrassend goed uit de hoek komt — dat er heel wat beweegt in de reggae/dancehall scene in Afrika is nu duidelijk. Verwacht geen bekende namen (op Tiken Jah Fakoly na) want deze plaat staat bol van lokaal talent dat artistiek-gewijs nauwelijks voet aan wal heeft gezet buiten Afrikaans grondgebied. Een edelmoedig initiatief mét kwalitatief hoogstaande songs waar hun Jamaicaanse collega's nog iets van kunnen leren. Hoogvliegers als Bad boy van 994 Crew uit Mauritanië (zonder twijfel mijn grootste zomerhit van 2006), Wachita Over van Leo Muntu (Zambia) of Gatyeni van Teba (Zuid Afrika) zou ik al niet meer kunnen missen. Op de webstek van Out|here zijn er tonnen MP3 fragmenten te scoren en op onze gloednieuwe radio krijg je van ons de topper Bad boy.
De slimmeriken onder jullie hadden het misschien al gemerkt: tropicalidad.be heeft zijn eigen radio! Niet het soort oubollige radio met frequenties die je niet kunt onthouden, antennes, oeverloos gezwets en irritante reclame. Nee, wel een hippe internet-player die een handvol door ons uitgekozen nummers speelt. Naast elk nummer vind je trouwens een icoontje ( ) die de bijbehoorde post op tropicalidad.be naar boven tovert.
Waar je die radio vindt? Bovenaan recht elke pagina prijkt er een linkje "radio" of gewoon even hier klikken en je bent vertrokken. Aan de rechterkant op onze homepage vind je de playlist van het moment — hou 'm in de gaten voor verrassend en ongemeen interessant tropisch nief gerief... ¡disfruta la!
De nummers op de tropicalidad.be radio zijn tijdelijk beschikbare fragmenten van maximaal twee minuten die enkel als preview dienen en kunnen niet gedownload worden. De radio maakt gebruik van de Adobe Flash Player. Meer informatie vind je in onze F.A.Q.
Voor wie vindt dat het aanleggen van een indrukwekkende platenverzameling, het afschuimen van festivals en het platlopen van deuren van concertzalen en cultuurcentra niet genoeg is voor de titel van doorwinterde muziekliefhebber, moet zeker een kijkje gaan nemen op de site van Real World. Nog zo'n geesteskind van creatief brein Peter Gabriel dat dit jaar kaarsjes mag uitblazen. De Real World Studios bestaan 20 jaar, en dat wordt gevierd met een remix competitie. Niet minder dan 4 muzikale blokkendozen staan ter beschikking van creatieve geesten, en er zitten er een paar leuke bij. Los de Abajo, ondertussen een van de vlaggeschepen van het label, hebben hun Resistencia uitgekleed. Verder mogen we ons ook wagen aan My Secret Bliss van Afro Celt Sound System, en een track van de world-electro-fusioneers Temple of Sound die je misschien wel kent van Transglobal Underground (of als producers van Los de Abajo, Ladysmith Black Mambazo en meer). Om in aanmerking te komen voor de prijs, een niet onaardige Duende console, moet je echter aan de slag met Peter Gabriels Shock the Monkey. Iets minder exotisch, maar daar valt wel wat aan te doen natuurlijk...
Bijna een week na de feiten stoot ik hier nog op wat beeldmateriaal van de Antilliaanse feesten dat ergens verweesd op mijn computer lag rond te slingeren — met dank aan mijn ongeëvenaard organisatie-talent . Fans van stilstaande beelden raad ik aan even rond te snuisteren in ons verslag van vrijdag en een kijkje te nemen op het Duitste salsaholic.de waar de grote acts van heel het weekend te vinden zijn. Twee fragmentjes met bewegende beelden in voor-oorlogse beeld- en geluidskwaliteit (u weze gewaarschuwd) van Los Corraleros (Colombia) en Magic System (Ivoorkust) vind je hieronder.
De moeder van alle wereldmuziekfestivals is enkele weken geleden weer neergestreken aan de oevers van de Thames. De plat de résistance dan toch. Het 25 jaar oude WOMAD dat begon als een ambitieus idee van Peter Gabriel tussen de koeien van het landelijke Shepton Mallet is ondertussen uitgegroeid tot een veelkleurige octopus die zijn tentakels uitstrekt over 20 landen (voor wie in de buurt zou zijn: Signapore, Korea en de Canarische eilanden staan nog op het programma). Het epicentrum is al enige tijd verhuisd naar Reading nabij London en was daar te bewonderen van 28 tot 30 juli. Zelf waren we er niet bij, daarvoor was er net iets teveel te beleven in andere delen van de wereld. De BBC wel, en je kan een massa foto's bewonderen op hun website. Ook de live coverage, alles samen meer dan 7 uur, is te beluisteren op de website. Maar (voorlopig?) nog geen mooi uitgeknipt lijstje van de verschillende artiesten, zoals ze dat vorige jaren wel deden, buiten een verdwaalde Batucada Sound Machine. Maar voorlopig kunnen we ons even zoet houden met het videomateriaal van WOMAD zelf.
Wederom een zwarte dag voor de Cubaanse muziek. Miguel "Angá" Diaz overleed vorige week aan een hartaanval in San Sadurní d'Anoia, een klein dorpje ten oosten van Barcelona waar hij recentelijk is gaan wonen. In tegenstelling tot zijn landgenoten Ibrahim Ferrer en Pio Leyva is hij geheel onverwacht van ons heen gegaan op de jonge leeftijd van 45.
Als conguero stond hij aan de zijde van de grote namen uit de Afro-Cuban All Stars en de Buena Vista Social Club. Zijn opstelling met vijf tot zeven conga's en explosieve solo's (zoals hier(MP3 4 MB) bijvoorbeeld) zijn op zijn minst uniek te noemen. Eind vorig jaar had ik de eer de meester-percussionist twee maal aan het werk te zien — en zonder overdrijven twee maal fenomenaal. In november was hij samen met Obatala te gast in de AB en in december in de Warande samen met de Cubaanse jazz-pianist Omar Sosa.
In maart vorig jaar bracht hij zijn eerste (en enige) solo-plaat uit. Echu Mingua is een gewaagde, experimentele plaat waar hij de grenzen van de complexe Afro-Cubaanse ritmes aftast en mengt met jazz, hip-hop en afrikaanse klanken. Geen hapklaar pop album, wel een waardig testament van een groot en innovatief percussionist. ¡Respecto!
Het festivalweer lijkt uit ons land vertrokken te zijn. Hopelijk zit ik er flagrant naast, maar afgelopen weekend hebben de Antilliaanse feesten toch hun deel nattigheid mogen verwerken. Er viel vrijdagavond weinig blauw te bespeuren boven de Blauwbossen in Hoogstraten en het groen was er al evenmin — die moest plaats ruimen voor slijk en modder. Desondanks vonden alle latino's, latino-lovers en andere dansgrage warmbloedigen uit de lage landen de weg naar de Antilliaanse feesten. Op het programma wederom een muzikale greep uit het immer borrelende Caraïbische bassin met welklinkende genres als kaseko, cumbia, bouyon, salsa, soca, zouglou, reggaeton en compas.
Sly & Robbie — de Batman & Robin van reggae-land — hebben op ontelbare reggae-plaatjes hun stempel gedrukt. Sinds 1975 staat hun muzikaal huwelijk (moddervette baslijnen van Robbie Shakespeare meets stompin' drums van Sly Dunbar) garant voor het beter geproduceerd reggae plaatje. De laatste jaren treden ze meer en meer op de voorgrond en trekken langs concertzalen en festivals in het gezelschap van een schare gastzangers en -muzikanten.
Vorig jaar waren ze te gast op Couleur Café waar ze samen met Bunny Rugs (de frontman van Third World) een vrij impressionante set neerzetten. Wij hebben er wat amateuristische beelden van, maar de sympathieke mensen van Club Tropical hadden hun befaamde bandopnemertje mee en morgenavond krijg je daar een stukje van in de ether (als je op dat moment niet op de Antilliaanse feesten rondhangt). Daarna nog een week lang beschikbaar op hun website. Enjoy!
Als trouwe lezer kom je uiteraard regelmatig eens piepen of iemand van de tropicalidad.be crew terug in zijn pen gekropen is met een ongemeen interessante post als gevolg . Al dat intensief gesurf en getyp in die adresbalk kan op den duur vermoeiend worden, maar gelukkig staat het internet bol van nieuwe ideeën en technologiën. Zo bestaat er zoiets als RSS/ATOM feeds die ervoor zorgen dat onze nieuwe posts u gaan opzoeken en niet omgekeerd. De e-mail die-hards onder u laten we ook niet graag in de kou staan want als je dat wil, droppen we onze nieuwe posts rechtreeks in je overvolle inbox.
Hoe dat allemaal precies in zijn werk gaat lees je in dit stukje op onze vernieuwde F.A.Q..
Tussen al het festivalgeweld door even tijd voor een lichter tussendoortje. Dat zwoele tropische klanken dikwijls gepaard gaan met visueel spektakel hoeft voor de doorsnee festivalganger geen betoog. Van de politieke boodschappen op de banners van de rastafari's tot de nietsverhullende strings van de sambadanseressen, alles wat maar opvalt, bolstaat van glitter en technocolor en niet te heet en te zwaar is wordt geestdriftig het podium opgesleurd. Een dergelijke creativiteit speelt zich echter niet alleen af op en rond het podium, ook in donkere keldertjes in de minder aangename achterbuurten van pakweg Guayaquil worden grote middelen bovengehaald om goedkope piraatCD's te voorzien van een commercieel verantwoord hoesje. Naar zuiderse maatstaven welteverstaan. Op algemeen verzoek: deel 2 uit de reeks cover-art uit Cuenca.
Dat er ten zuiden van de taalgrens heel wat beweegt in de wereldmuziek-scène is duidelijk, maar helaas blijft er aan de grens heel wat steken. Gelukkig slaagt Couleur Café er elk jaar in om een klein gat te slaan in die grens, wat soms tot verrassende ontdekkingen leidt zoals Nèg' Marrons en Dub Incorporation bijvoorbeeld. Die laatste staan komend weekend terug op Belgische planken, en op wel die van Esperanzah! in Namen. Het festival is al aan zijn vijfde editie toe en zet drie dagen lang diverse muziekjes uit alle uithoeken van de wereld op twee podia — al kan ik niet zo direct veel bekende namen pinpointen in hun line-up.
Als ik naast de aanrader Dub Incorporation (melodieuze dancehall met snedige Franse rap en Noord-Afrikaanse vocalen waarvan ik ondertussen twee plaatjes liggen heb waarover dringend nog eens geblogd moet worden ) er nog eentje mag uitpikken, lijken de creatieve DJ's van Radio Chango Sound System (niet te verwarren met Radio Bemba Sound System, de begeleidingsband van Manu Chao) best wel interessant — luister maar eens naar de "Orchestra Baobab meets Zenzile" mix op de editie van vorig jaar.
Sfinks heeft hun podia nog niet helemaal afgebroken of Polé Polé verrijst dit weekend opnieuw in een andere gedaante aan zee: Playa Latina, ofte de opvolger van Polé Polé Beach. Op 4, 5 en 6 augustus wordt een stukje Duinbergs strand omgetoverd in een openlucht dansvloer met elke dag een aantal live-acts.
De titel van het festival laat vermoeden dat je je mag verwachten aan royale porties salsa, merengue en consoorten. En dat klopt ook, al doet er geen enkele naam een belletje rinkelen. Met de salsa diva Haila en Havana Impacto is Cuba samen met Columbia (LA 33) de hoofdleverancier van de salsa op Playa Latina. De Dominicaanse Republiek stuurt Fruta Nueva en Salas y la Banda Mecanica voor een streep up-time merengue. In de line-up is er één afrikaanse act ingeslopen en hoewel de Polé Polé website de Ghanees Atongo Zimba in verband brengt met Fela Kuti bespeur ik bitter weinig afrobeat in de fragmenten van de afrikaanse banjo-speler op calabashmusic.com. Maar misschien zit ik er compleet naast...
Sfinks blijft elk jaar ook weer jezelf laten verrassen door ontdekkingen uit alle hoeken van de wereld. Zeker wie vroeg komt (omdat je bijvoorbeeld met wat vrienden op de camping blijft slapen en dus toch niks beters te doen hebt) stoot al wel eens op iets onverwachts. Ik doe dan ook graag nog eens een greep in wat er vooral in club en cirkel te ontdekken viel aan exotische klanken.
Toegegeven, we hebben hier al eerder onze zorg geuit of Koreaanse natuurpercussie wel ons ding zou zijn... Ja dus! Het concert op het hoofdpodium op donderdagavond was niet altijd even aanstekelijk, maar als ze dichter bij het publiek staan, in de cirkel of als travellers, bleken de mannen en vrouwen van Dulsori een erg opzwepend effect te hebben. En zagen we daar de tapdanseres van Samba de Coco Raízes de Arcoverde in het publiek? Stevige percussie blijkt universeel te smaken, en zeker als het met de smiles en energie van Dulsori gebeurt. Ik verdenk hen er alleen van de regengoden iets te hevig te hebben aanroepen.
De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik vrij laat op de laatste Sfinksdag gearriveerd ben — net ná de stevige plenspartij om precies te zijn. Die grijze lucht konden we gelukkig snel terug inruilen voor het tropisch zonnetje dat de vorige dagen plichtsbewust dienst deed boven het groene Molenveld in Boechout. In tegenstelling tot de vorige dagen kregen we op de laatste dag van de 31ste Sfinks de enige echte topper van de affiche: Salif Keita. Ik ben dan ook vooral in de concerttent blijven hangen, maar misschien krijgen we van chloé nog wel een update over het reilen en zeilen in de clubtent en de cirkel.
Net als het Zuidpershuis hebben de de organisatoren van de AB terwijl wij langs menig zomerfestival flaneerden dapper gesleuteld aan hun najaarsprogramma. Uit het ruime aanbod van de Brusselse muziektempel pikken wij er voor u de concertjes met de warmste klanken uit.
De slimmeriken onder jullie hadden het misschien al gemerkt: tropicalidad.be heeft zijn eigen radio! Niet het soort oubollige radio met frequenties die je niet kunt onthouden, antennes, oeverloos gezwets en irritante reclame. Nee, wel een hippe internet-player die een handvol door ons uitgekozen nummers speelt. Naast elk nummer vind je trouwens een icoontje ( 
) die de bijbehoorde post op tropicalidad.be naar boven tovert. 
Voor wie vindt dat het aanleggen van een indrukwekkende platenverzameling, het afschuimen van festivals en het platlopen van deuren van concertzalen en cultuurcentra niet genoeg is voor de titel van doorwinterde muziekliefhebber, moet zeker een kijkje gaan nemen op de site van 
. Fans van stilstaande beelden raad ik aan even rond te snuisteren in ons verslag van 
De moeder van alle wereldmuziekfestivals is enkele weken geleden weer neergestreken aan de oevers van de 
Als trouwe lezer kom je uiteraard regelmatig eens piepen of iemand van de tropicalidad.be crew terug in zijn pen gekropen is met een ongemeen interessante post als gevolg 
