Jungle By Night - Hidden

Als niemand minder dan Tony Allen een band omschrijft als "the evolution of afrobeat" dan hebt u onze onverdeelde aandacht. Jungle by Night, de band in kwestie, verenigt negen jonge knapen uit Amsterdam door hun voorliefde voor rauwe, Afrikaanse funk. Vorig jaar stuurden ze hun eerste EP de wereld in, die op overwegend positieve respons kon rekenen en talrijke plaatsjes op festival­weides bij onze Noorderburen opleverde. Ondertussen is hun eerste full-album Hidden een feit en we kunnen alvast verklappen dat het een ongemeen boeiende trip geworden is. En zoals de lichtjes new age aandoende openingstrack Rangda al deed vermoeden heeft dit instrumenteel album een uitgesproken experimenteel karakter. Niet voor gevoelige zieltjes dus, al biedt de steeds terugkerende afrobeat groove de nodige houvast in hun mix van funk, jazz, blues en psychedelische rock. Enkele hoogtepunten? Dan stippen we met plezier 2 Days before 2012, Ethiopeno, Marsvin en Bokoor aan — voorproeven kan op kindred-spirits.nl

Voor wie Jungle by Night van héél dicht wil meemaken rept zich op 13 april best naar De Roma in Antwerpen — een aanrader van formaat voor elke rechtgeaarde afrofunk aficionado gezien het kersvers inlands afrobeat­collectief Shakara United de zaal mag voorverwarmen.

Tzen Marley'kes - Demo EP

De Marleykes besloten recent een versnelling hoger te schakelen en de dingen een ietsje serieuzer aan te pakken. Resultaat is een eerste demo (alweer een opname in de Ebony Studio van Sen-C P) en zelfs een heuse naamsverandering; inderdaad, De Marleykes zijn niet langer, lang leve Tzen Marley'kes! De band beperkt zich ook al even niet meer tot het "vertalen" van het oeuvre van Bob Marley, want op deze Demo EP prijken naast Kom Op, Sta Recht (Get Up Stand Up), Stopt Dien Trein (Stop That Train) en Ambras En Het Gezeik (War) ook songs van Dawn Penn (Nee, Nee, Nee aka. You Don't Love Me (No No No)) en Max Romeo (D'n Duvel aka. I Chase The Devil). Gust, Beer, Aap is tekstueel wellicht het verste van het origineel (Monkey Man van Toots and The Maytals) verwijderd, maar de ode aan Gust de gorilla uit de Antwerpse Zoo is wat ondergetekende betreft de voltreffer op deze Demo!

The Bachata Legends + Bachata Roja: Amor Y Amargue

Wat de son is voor Cuba, is de bachata voor de Dominicaanse Republiek. Dit aanvankelijk akoestische genre, waarbij het allemaal om "amargue" (een gevoel van nostalgie en melancholie dat ook in de blues terug te vinden is en in de Portugese fado saudade genoemd wordt), kende een hoogtepunt in de jaren zeventig en tachtig van de vorige eeuw en het iASO Records label verzamelde een aantal van de bekendste tracks van artiesten als Edilio Paredes (meester van de requinto), Ramon Cordero of Ramon Isidro Cabrera aka. El Chivo Sin Ley, die nog steeds gelden als de groten van deze muziekstroming. Wie van son en guaracha kan genieten, moet ook voor de bachata smelten!

www.iasorecords.com | www.xmd.nl

Buadee - Life Journey

De anciens in de Belgische reggae scene zullen Buadee nog kennen van The Skyblasters, de iets jongere generatie kent hem misschien nog van Buadee & The Walkers en de allerjongsten zullen hem nu moeten ontdekken via zijn nieuwe album Life Journey. Life Journey werd opgenomen in de Ebony Studio van Sen-C P en op de technische kwaliteiten van dit album is dan ook weinig aan te merken. Ook muzikaal zit alles wel snor — Buadee heeft een goede stem — maar hier een daar missen de tracks tekstueel toch wel wat aan punch. Als single koos Buadee voor This Time, maar ondergetekende had het toch meer voor het aanstekelijke Face To Face. Het album eindigt met drie dubtracks van uitstekend niveau. The Skyblasters waren destijds nog vrijwel alleenheersers in het Belgische reggaelandschap, een landschap dat ondertussen echter serieus veranderd is, maar waarin veteraan Buadee zich toch kranig overeind weet te houden.

www.buadee.be

The Alaev Family & Tamir Muskat

We laten het aan u over, maar bij het in handen krijgen van deze The Alaev Family & Tamir Muskat van The Alaev Family, moest ondergetekende spontaan aan The Kelly Family denken. Pater familias Allo Alaev specialiseerde zich in het bespelen van de doyra, een percussie-instrument waarvan hij er soms wel negen tegelijk hanteert. The Alaev Family is vooral bekend al exponent van de Joodse muziektradities uit Buchara, een handelsstad op de zijderoute in het zuidwesten van Oezbekistan waar het merendeel van de bevolking net als de Alaev's van Tadzjiekse afkomst is, al moeten we eerlijkheidshalve toegeven dat we zonder inmenging van producer Tamir Muskat (Balkan Beat Box) wellicht nooit van dit zevenkoppige familieorkest gehoord zouden hebben.

www.alaevfamily.com | www.hfmusic.co.il | www.xmd.nl

Janka Nabay & The Bubu Gang - An Letah EP

Zelfs na bijna zes jaar bloggen op tropicalidad.be stoten we af en toe nog op volslagen on­beken­de muziekjes die terstond een hemels­brede glimlach op ons gezicht toveren. Zo werd onder­getekens­de direct bevangen door de positieve vibe van bubu music uit Sierra Leone. Ahmed Janka Nabay bleek de eerste te zijn die de in religie gewortelde bubu music ging opnemen en er elek­tronische elementen aan toe voegde. Vorig jaar bracht Janka Nabay (het naar mijn inziens licht platjes klinkende) Bubu King uit op het New Yorkse label True Panther records. In die grootstad raakten enkele muzikale Brooklynites gebeten door de hectische bubu sound en werden onder de noemer "Bubu Gang" door Janka Nabay ingelijfd. De resulterende EP An Letah bruist dan ook als vers gebotteld spuitwater: door het opgejaagd ritme horen we flarden highlife, heerlijke basriffs en psychedelische gitaren uit de jaren '60. Met deze slechts drie nummers tellende EP (waarvan je de superbe openingstrack Eh Mane Ah integraal kunt beluisteren) haal je een meesterlijk swingende plaat in huis die uw heupen niet onberoerd zal laten — en laat dat laatste nu ook net de bedoeling zijn van bubu music.

Momenteel sluit Janka Naba & The Bubu Gang hun tour in de Verenigde Staten af, maar of ze deze zomer ook naar Europa of België afzakken is niet gekend. We hopen bij deze dus dat menig festivalprogrammator meeleest en mocht pakweg Afro-Latino festival, Couleur Café of Sfinks Mixed nog om een feestelijke act verlegen zitten, dan hebben wij hét antwoord.

Ebo Taylor - Appia Kwa Bridge

Appia Kwa Bridge, het nieuwe album van Ebo Taylor, opent met Ayesama, een knaller van een afrobeat/highlife nummer. Het zet meteen de toon en met de ruggensteun van het Berlijnse Afrobeat Academy, Tony Allen en Africa 70 gitarist Oghene Kologbo kon het natuurlijk moeilijk mis gaan. De titel van het album verwijst naar een bruggetje in Ebo's geboortestad Saltpond: "It’s a tiny bridge in the town where people meet, where lovers get together". Taylor wilde naar eigen zeggen met de songs op dit album de luisteraars vooral terug een vintage highlife gevoel bezorgen, maar Barrima, het laatste nummer in de tracklist, is een uitzondering; dit akoestische nummer is een ode aan Ebo's in de zomer van 2011 overleden vrouw en werd in één take opgenomen op de laatste dag van het opnameproces van Appia Kwa Bridge.

Lees verder

Dub Colossus - Dub Me Tender Vol. 1 + 2

Dat ondergetekende wild is van Dub Colossus weet u ondertussen wel, maar met deze Dub Me Tender Vol. 1 + 2 heeft Dubulah zich toch overtroffen. Met het werk van producers als Joe Gibbs en Dennis Bovell als inspiratie, herwerkte Dubulah een aantal nummers uit de eerdere Dub Colossus albums en voegde er meteen ook nog eens vier splinternieuwe composities aan toe. Met de hulp van Dr. Das (Asian Dub Foundation) op bas en The Horns of Negus als blazerssectie levert dat een knaller van een dubalbum op. De titels van een groot deel van de songs verwijzen allemaal naar bestaande nummers uit de pop- en rockgeschiedenis maar dat had u wellicht al zelf uitgevogeld. Voorproeven kan op realworldrecords.com of spotify.

www.dubcolossus.org | www.realworldrecords.com

The Funkees - Dancing Time: The Best Of Eastern Nigeria's Afro Rock Exponents 1973-77 + ROB - Make It Fast, Make It Slow

Fans van het Soundway Records label zullen de naam van The Funkees zeker al tegengekomen zijn, want van dit Nigeriaanse afro-rock combo stonden al meerdere nummers op de verschillende Nigeria Special compilaties. De band werd opgericht door Harry Mosco Agada (destijds nog gitarist bij de Music Royals van Celestine Ukwu) naar het einde van de Nigeriaanse burgeroorlog toe ergens begin jaren zeventig van de vorige eeuw. Nadat ook promotoren uit het Verenigd Koninkrijk interesse begonnen te betonen verhuisde de band naar Londen. Daar namen ze nog twee albums op alvorens te splitten in 1977. Voor wie nog meer over de band wil vernemen kan een uitgebreid interview met bandlid Sonny Akpan vinden op deze schitterende The Best Of Eastern Nigeria's Afro Rock Exponents 1973-77 compilatie.

Meer materiaal uit het funky West-Afrika van de jaren zeventig is er in de vorm van Make It fast, Make It Slow, het tweede van evenveel albums die de Ghanese ROB (Rob Raindorf) midden jaren zeventig opnam voor het Essiebons label. Beide albums waren destijds allerminst een succes, maar gelden vandaag als heuse collectors items. Voor Make It Fast, Make It Slow deed ROB beroep op Mag-2, een militaire fanfare onder leiding van Amponsah Rockson en het zijn die blazers die dit album kleuren.

www.soundwayrecords.com | www.xmd.nl

Natty Jean - Santa Yalla

Het was alweer een poosje geleden dat we u nog eens een nieuw talent uit de stal van Manjul mochten voorstellen (zie ook Bishob, Takana Zion), maar nu is er dan toch deze Santa Yalla ("god zij dank", red.) van Natty Jean. Jean verdiende zijn sporen in de hiphop-scene van Dakar, maar besloot in 2007 om zijn horizonten te verbreden en kwam zo niet alleen in Mali terecht, maar ook bij een heel nieuw muziekgenre: de reggae. Op Santa Yalla zingt en rapt Natty Jean in het Frans en Engels, maar vooral in het Wolof is zijn flow onweerstaanbaar. Het album telt 18 tracks, waarvan 5 dubversies van de hand van Manjul. Van de openingstrack I Believe geven we nog deze videoclip mee en wie Natty Jean live aan het werk wil zien kan op 24 maart in de Brusselse AB terecht, waar de rapper het voorprogramma van Danakil speelt.

www.socadisc.com

Red het Zuiderpershuis!

In 2013 bestaat het Zuiderpershuis, de Antwerpse ster aan het wereld­muziek­firmament 20 jaar. Maar wie het tropicalidad.be nieuws een beetje volgt weet dat het Zuiderpershuis een negatief pre-advies kreeg en haar subsidies van de Vlaamse Overheid dreigt te verliezen. Daarmee staat helaas ook de toekomst van het Antwerps wereldculturencentrum op het spel.

Hier op tropicalidad.be kunnen we ons moeilijk een Belgisch wereld­muziek landschap inbeelden zonder het Zuiderpershuis. We zijn er al ruim vijf jaar kind aan huis en dankzij hun neus voor talent konden we artiesten als Atongo Zimba, Andy Palacio, Bassekou Kouyate, Minyeshu, Staff Benda Bilili, Ebo Taylor en Conjunto Angola 70 ontdekken nog vóór ze in door grotere zalen en festivals omarmd werden. Wil je net als ons iets wil ondernemen om het Zuiderpershuis te helpen?

Krema Kawa - En tu casa

Voor een streep pretentieloze feest­muziek ben je bij Krema Kawa aan het juiste adres. Tot anderhalf jaar geleden maakten dezelfde feest­vierders nog menig podium onveilig onder de naam El Créme Glace Quès, waarvan we hun passage op Festival Mundial in 2009 nog goed herinneren. Die naams­verandering kwam er ondermeer doordat Gambeat (de drijvende baskracht van Radio Bemba Sound System, de begeleidings­band van Manu Chao) hun naam niet uitgesproken kreeg — niet onbelangrijk gezien Krema Kawa Gambeat kon strikken als producer voor hun album En tu casa.

Lees verder

Doctor L - The Great Depression

Voor conceptueel kunstenaar en muzikant Liam Farrell a.k.a. Doctor L zijn de foto's en video's die hij maakt net zo belangrijk als de muziek op deze The Great Depression (het eerste deel van wat uiteindelijk een drieluik zou moeten worden). Voor het album werkte hij onder andere samen met drummer Tony Allen (By Surprise), vocaliste Asa (Total Chaos) en het New Yorkse afrobeat ensemble Antibalas (Family A Fear een interpretatie van Sly & The Family Stone's Family Affair). Dit alles resulteert in een mix van spoken word, afrobeat, soul en jazz en roept herinneringen op aan het werk van The Last Poets — integraal te beluisteren op spotify.

Edzayawa - Projection One

Een van de vele groepjes die Fela Kuti begin jaren zeventig van de vorige eeuw onder zijn vleugels nam (zie ook Hedzoleh Soundz) in zijn Africa Shrine was het Ghanese Edzayawa, een afro-rock band die zich liet beïnvloeden door de ritmiek van de Ewe uit zuidoost Ghana en west Togo. Het uit 1973 daterende Projection One is het enige album dat Edzayawa ooit opnam en was de afgelopen vier decennia zo goed als onvindbaar. De band splitte uiteindelijk in 1975 waarna bandleider Nana Danso het nog steeds actieve Pan African Orchestra oprichtte. Projection One voorproeven kan op soundwayrecords.com.

www.soundwayrecords.com | www.xmd.nl

Interview met Tinariwen @ AB

Het conflict met de Toearegrebellen in Mali is de laatste tijd weer in alle hevig­heid losgebarsten en dat maakt een gesprek met bassist Eyadou Ag Leche van Tinariwen er alleen maar actueler op. Volgende week stellen ze hun recentste album Tassili live voor in de Antwerpse Roma — op zaterdag 24 maart om precies te zijn — nu alvast op tropicalidad.be!

Lees verder

Groundation - Building an Ark

Wat nog te zeggen van een zoveelste Groundation album? Een aanbeveling van ondergetekende behoeven de Californiërs al lang niet meer, maar we stippen voor u graag enkele verschillen met vorige Groundation albums aan. Op Building an Ark — Groundation's antwoord op het mystieke jaar 2012 en net zoals bij Noah een ark om ons in deze donkere tijden te beschermen — zijn geen opvallende gasten aanwezig; de band werkte samen met producer Jim 'Lion' Fox en plooide volledig terug op zichzelf. Daarbij veel ruimte voor de trompet van David Chachere en ook koristes Kim Pommell en Kerry-Ann Morgan treden meer op de voorgrond; voor Payaka Way, Who Is Gonna en Keep It Up namen ze zelfs een groot deel van lead vocals voor hun rekening. Resultaat van dit alles is een reggae album dat ongetwijfeld tot de meer toegankelijke in het oeuvre van Groundation behoort. Simpel kan dus ook. Een teaser van het album krijgt u in de vorm van deze vierdelige mini-documentaire.

Groundation komt hun recentste werk tweemaal aan het Belgisch publiek voorstellen en dat op 24 april in De Roma (Antwerpen) en op 25 april in de AB (Brussel). Niet te missen!

www.soulbeats.fr | www.groundation.com

Budzillus - Auf Gedeih Und Verderb

Het Berlijnse Budzillus is zo één van die groepen die moeilijk in een hokje te stoppen valt. Op Auf Gedeih Und Verderb (vrij vertaald "in voor en tegenspoed") zijn naast invloeden uit de zigeuner- en klezmermuziek ook flarden rockabilly, surf, punk en nog een hoop andere stijlen te horen en op de een of andere manier moest ondergetekende daarbij steeds maar aan een musical denken. In de vorm van het schitterende en tegelijk bevreemdende artwork van lead vocalist Robert Kondorosi zorgt Budzillus gelijk ook voor de daarbij horende decors. De dubbele bas banjo die ze daarbij gebruiken moet u eens live gezien hebben. Intrigerend en energiek, waar wacht u nog op?

www.budzillus.de | www.roughtraderecords.com

Zita Swoon Group: Wait For Me @ AB

Dat Stef Kamil Carlens en zijn companen van Zita Swoon Group nieuwe horizonten wilden verkennen was al een tijdje duidelijk, maar met de release van Wait for me (Crammed Discs) hebben ze on­mis­ken­baar hun eerste sporen verdiend. Samen met twee door­ge­win­ter­de griots uit Burkina-Faso wisten ze een reeks sterke, en bij momen­ten aardig beklijvende songs te smeden. Afgelopen weekend stelde Zita Swoon Group hun nagelnieuw album twee maal voor — vrijdagavond in Antwerpen in een uitverkocht Zuiderpershuis en zondagavond in dé Brusselse concerttempel, de Anciènne Belgique. Gezien hun recente (en ook minder recente) passage in het Zuiderpershuis onder de noemer "memorabel" werd geplaatst gingen we zelf eens poolshoogte nemen in Brussel.

Lees verder