Touki - Right Of Passage

Ondertussen meer dan tien jaar geleden leerden de Senegalese griot Amadou Diagne en de Frans-Amerikaanse singer-songwriter, troubadour en multi-instrumentalist Cory Seznec elkaar al buskend kennen in de straten van het Britse stadje Bath. Na die hartelijke ontmoeting in 2007 scheidden de wegen van beide muzikanten opnieuw, maar het lot liet hun paden elkaar toch weer kruisen en dat leidde nu uiteindelijk zelfs tot deze Right Of Passage, opgenomen onder de toepasselijke bandnaam Touki (Wolof voor "reis"). Ne enkele dagen repeteren in Parijs, trok het duo naar de Real World Studios in Wiltshire, waar in amper twee lange studiodagen 13 tracks werden opgenomen. De titel van het album verwijst naar de miljoenen ontheemden op zoek naar een beter bestaan, maar steeds botsend op grenzen en inderhaast opgetrokken muren (iets waar Amadou zelf over mee kan spreken), maar tegelijk ook naar het feit dat die odyssee onherroepelijk als een letterlijk overgangsritueel of "rite of passage" kan gelden. Los daarvan belicht de titel ook de muzikale reis die Amadou en Corey zowel samen als individueel al aflegden.

Lees verder

Chouk Bwa & The Ångströmers - Vodou Alé

Toen wij in 2015 kennismaakten met het zevenkoppige Haïtiaanse gezelschap uit Gonaïves dat één van de vaandeldragers is van de zogenaamde mizik rasin (een subgenre van de traditionele vodou-muziek waarin men ook elementen uit de Haïtiaanse folklore en rock-'n-roll begon te verwerken), heette de band nog voluit Chouk Bwa Libète, maar voor deze samenwerking met The Ångströmers werd dat dus ingekort tot Chouk Bwa (vrij vertaald: "wortel" of "stam"). De naam van The Ångströmers doet dan wellicht weer vermoeden dat het hier om Scandinaviërs gaat, maar het is gewoon de alias van Nicolas 'Ripit' Esterle en Frederic Alstadt, een Brusselse producer-duo dat graag experimenteert met elektronische muziek. Nicolas en Frederic leerden de leden van Chouk Bwa aanvankelijk kennen dankzij een introductie door de Belgische muzikant en manager Michel Wolteche ter gelegenheid van een concert in de Brusselse Ancienne Belgique in 2016. Geïntrigeerd door de muziek en cultuur die het Haïtiaanse gezelschap met veel passie uitdroeg, besloten The Ångströmers om zelf naar Haïti af te zakken om zich daar verder te verdiepen in de vodou-cultuur en een gezamenlijk concert te geven in het Institut Français in de hoofdstad Port-au-Prince. In 2018 vlogen de leden van Chouk Bwa dan opnieuw naar Brussel om er samen dit album op te nemen. Als voorproefje kregen we in 2019 al de single Electric Mambo, een nummer dat het collectief zelf omschreef als: "…future-leaning vodou dub… where rituals of the future can be heard leaking into the precisions of the past.", en nu is er dus deze 9 tracks tellende Vodou Alé, een langspeler waarop de Afro-Caribische polyritmiek van Chouk Bwa versmelt met de dubby elektronica van The Ångströmers.

Lees verder

O Aperto Da Saudade

We kennen Far Out Recordings nu al ettelijke jaren als een trouwe leverancier van heruitgaven van al dan niet vergeten Braziliaanse pareltjes en nieuw werk van artiesten als Marcos Valle, Nomade Orquestra, Sabrina Malheiros, Clara Moreno en natuurlijk Azymuth, maar in volle COVID-19 crisis komt het label nu uitzonderlijk aanzetten met O Aperto Da Saudade ("de greep van de saudade"), een compilatiealbum waarvoor samensteller Josh Tautz ging grasduinen in de ondertussen rijkgevulde archieven van het label en selecteerde uiteindelijk 15 tracks die allemaal de Portugese saudade ademen. Saudade is een term waarvoor in het Nederlands niet meteen een vertaling bestaat, maar die een mengeling van gevoelens van verlies, gemis, afstand en liefde beschrijft, en in het Nederlands vaak vertaald wordt met heimwee, melancholie of weemoed; of zoals de Portugese auteur Manuel de Mello het vatte: "A pleasure you suffer, an ailment you enjoy.". Met deze compilatie probeert Far Out Recordings de term nu te vertalen door de muziek zelf te laten spreken. Traditioneel hing de saudade in de Braziliaanse muziek wat samen met bossa nova en samba, maar op 'O Aperto Da Saudade' is net zo goed psychedelische folk, sambajazz en MBT te horen in nummers die dateren uit de periode tussen 1965 en vandaag, van artiesten als Jose Mauro, Ana Mazzotti, Os Catedraticos, Azymuth of nog Victor Assiss Brasil, die liefhebbers van de releases van Far Out Recordings allerminst vreemd zullen zijn. We besluiten met de laatste twee regels uit de perstekst: "In times of loss and loneliness, recorded music has a magical power to lift the spirits, soothe the soul and serves as a great reminder that you are not alone.". Uitstekende compilatie om in deze donkere en soms zware tijden even heerlijk bij weg te dromen over een tijd die wellicht nooit meer weerkeert.

www.faroutrecordings.com

Klezmer-ish - Dusty Road

Zoals de bandnaam al enigszins aangeeft geeft Klezmer-ish, een Brits kwartet gevormd door klarinettist Thomas Verity, violist en gitarist Rob Shepley, violiste en accordeoniste Concettina Del Vecchio en contrabassist Marcel Becker (voormalige en actieve leden van het Royal Liverpool Philharmonic Orchestra) zijn eigen unieke draai aan het klezmer-genre. In de tracklist van Dusty Road vindt u naast eerder klassieke klezmer als opener The Klezmer's Freilach of Hershel (beide herwerkingen van Klezmer-evergreens), net zo goed covers van tangoklassiekers als Volver (Carlos Gardel) en Kicho (Astor Piazzolla) of zigeunerjazz zoals in I'm Confessin' (een herwerking van de jazzstandaard (I'm) Confessin' (That I Love You)) of Blue Drag (voor het eerst vereeuwigd door Earl Hines & His Orchestra in 1932, maar net zo goed bekend in de versie van Django Reinhardt uit 1935); een mix die het kwartet zelf ziet als een hommage aan de talloze immigranten die hun thuisland achter zich lieten om andere oorden op te zoeken en onderweg nieuwe muzikale invloeden oppikten. De hele filosofie wordt perfect samengevat in afsluiter en titelnummer Dusty Road, meteen ook het enige nummer op het album waarin ook de stem van Rob Shepley te horen is.



www.klezmerish.com | www.worldmusic.net | www.musicwords.nl

TootArd - Migrant Birds

Waren op voorganger Laissez Passer nog duidelijk invloeden uit de Toeareg-blues te horen, dan sloegen de broertjes Hasan en Rami Nakhleh voor opvolger Migrant Birds een heel andere richting in. Hasan legt uit: "After Laissez Passer, Rami and I started listening to different things, dance music and old disco. When we were little, we had compilations of 80s hits that we played over and over. We didn't know the artists, but we knew all the melodies and harmonies. A lot of that was dance music. Back then, our family had an Arabic synthesizer with the quarter-tones, called a PSR-62, Oriental Model that I loved to play as a kid. My family still has a similar one. I bought an Oriental and began messing around. That was how Migrant Birds was born.". We maken een tijdsprong naar 1980. Je zit in een disco, misschien wel in Beiroet, Cairo, of eender waar in het Midden-Oosten, gehypnotiseerd door de kleuren en de lichten, overweldigd door het geluid van drummachines en synthesizers. De sfeer is bedwelmend... maar die dagen zijn lang voorbij; misschien was het allemaal wel een droom?

Lees verder

Lightning Orchestra - Source And Deliver

Lightning Orchestra is een twaalfkoppig ensemble uit Atlanta, Georgia, rond multi-instrumentalist, vocalist en componist Travis Murphy, dat zichzelf graag omschrijft als "psychedelic bootyshakers". Met deze zes tracks tellende Source And Deliver presenteert het Orchestra nu zijn langspelerdebuut. Murphy vestigde zich in 2013 in Atlanta, na enkele omzwervingen door de Verenigde Staten. Na een korte kennismaking met de lokale muziekscene, waarbij vooral de wekelijkse jam in Elliott Street, een instituut in Atlanta dat al meer dan tien jaar gerund wordt door de wereldvermaarde bassist Kevin Scott, een grote rol speelde omdat hij daar het merendeel van zijn toekomstige bandleden tegen het lijf zou lopen, besloot Travis zijn eigen project op te zetten. Aanvankelijk beperkte het repertoire zich nog tot covers van funknummers uit de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw, soulclassics en afrobeat, maar vanaf 2016 kwam daar ook eigen materiaal bij en na twee jaar hard labeur is het resultaat deze Source And Deliver.

Lees verder

Junglelyd - Junglelyd

De afgelopen jaren hebben we u met releases van artiesten en bands als La Yegros, Sonido Gallo Negro, Bareto en Cumbia All Stars al bewezen dat het cumbia-genre opnieuw springlevend is in Latijns-Amerika en Junglelyd, een formatie rond DJ Kenneth Rasmussen (die wij leerden kennen dankzij Queens And Kings, hun samenwerking met de Ghanese muzikant Atongo Zumba voor het African Connection project) introduceert nu ook zijn eigen versie in Denemarken. Deze titelloze album is een ware streling voor het oor geworden, met 11 tracks waarin Rasmussen steeds de perfecte balans weet te vinden tussen elektronische beats en analoge instrumenten.

Lees verder

islandman - Kaybola

islandman is niet het pseudoniem van één artiest, maar de naam van een Turks trio uit Istanboel onder leiding van multi-instrumentalist en producer Tolga Böyük. Böyük's muzikale reis begon al op zeer jonge leeftijd, want al op zijn zevende begon hij zich te bekwamen in het bespelen van de saz of baglama: "I think it's the signature sound of these lands. When I want to add a melody, I always refer back to saz, even if I'm playing synth or electric guitar.". Samen met percussionist Eralp Güven en gitarist Erdem Başer produceert Böyük een sound waarvoor het drietal enerzijds de mosterd haalde bij de Amerikaanse singer-songwriter eden ahbez die beschouwd wordt als één van de grondleggers van het exotica-genre, Turkse drum- en percussieveteranen als Can Kozlu of Okay Temiz en hun erfgenamen (BaBa ZuLa), maar waarin ze net zo goed invloeden uit hip-hop, afrobeat, klassieke Indische muziek, balearic beat, dub en meer verwerken.

Lees verder

La Sra. Tomasa - Houly Housy Sessions EP

Het Spaans La Sra. Tomasa had na de release van hun nieuwe Alegre Pero Peligroso album een hele promotournee gepland, maar zagen die plannen net als zovele andere bands getorpedeerd door de allesoverheersende COVID-19 pandemie. Om niet bij de pakken te blijven zitten besloten ze dan maar om een viertal tracks uit het album in een nieuw jasje te steken. Het resultaat is deze Houly Housy Sessions EP, waarvoor de band virtueel samenwerkte met collega's als vocalisten Stay Homas (Guillem Bolto, Klaus Stroink en Rai Benet), Juancho Marques, Sharif en Judit Nedderman en muzikanten als de Cubaanse bassist Rainer Pérez, Guillem Arnau Gabarró van Arnau Griso op timbales, Pardo en Erik Castillo van Compota de Mañana (piano, vocals, congas), Ahyvin Bruno van Las Karamba op güira, Albert Costa van Tromboranga op trombone, of nog de Baleaarse trompettist Pep Grau… Eigenlijk veel te veel om ze hier allemaal op te lijsten. Gevraagd naar onze favoriete track op Houly Housy Sessions, gaan wij toch voor de vrij klassieke salsa-aanpak van opener Que Venga al is de stevig feestelijke salsamuffin van afsluiter Arrimate zeker een sterke tweede. Leuk extra achterafje bij Alegre Pero Peligroso, en nu maar hopen dat La Sra. Tomasa en al hun lotgenoten snel weer het podium op mogen!



www.lasratomasa.com | www.guspira.net

Edikanfo - The Pace Setters

Het Duitse Out Here Records label nam ons nog maar net mee naar Ghana voor Alewa, het uitstekende debuut van neo-highlife ensemble Santrofi, en ook Glitterbeat Records trekt nu naar de West-Afrikaanse natie met deze heruitgave van 'The Pace Setters', een pareltje van een album van de formatie Edikanfo uit 1981. Het album verscheen destijds op het Londense E.G. Records en werd verrassend genoeg geproduceerd door Brian Eno die in die periode gefascineerd raakte door de sound van Fela Kuti en naar eigen zeggen op zoek was naar "a vision of a psychedelic Africa…". Edikanfo (de vertaling van albumtitel 'The Pace Setters') was een achtkoppige band onder de vleugels van Faisal Helwani, een charismatische impresario die opereerde vanuit de populaire Napoleon Club in Osu, een buitenwijk van Accra. Met debuutalbum The Pace Setters, waarop ze een mix serveerden van progressieve highlife, Afro-funk, disco en psychedelische jazzinvloeden, schoot Edikanfo meteen raak.

Lees verder