Lieve Hugo - Blaka Rosoe En Andere Poku's + Trafassi - Wasmasjien En Andere Poku's

Lieve Hugo (geboren Julius Theodorus Uiterloo), ook bekend als de koning van de kaseko, Surinaamse dansmuziek, voortgekomen uit de traditionele Surinaams-creoolse kawina-muziek, begint zijn muzikale carrière bij het Centraal Koor van de Rust & Vrede kerk in Paramaribo en als drummer (Hugo bespeelde de skratjie, een grote basdrum waar bovenop een paar bekkens zijn bevestigd) bij Sluisdam, maar zijn echte doorbraak komt er wanneer hij als zanger en drummer deel gaat uitmaken van de formatie Orchestra Washboard. Het is ook met deze band dat in 1970 uiteindelijk in Nederland beland. Toenemende gezondheidsproblemen dwingen hem echter om het rustiger aan te doen en in 1970 houd Lieve Hugo het bij Orchestra Washboard voor gezien. Het bloed kruipt echter waar het niet gaan kan en geflankeerd door The Happy Boys begint Iko, zoals Lieve Hugo ook bekendstaat, toch weer op te treden. Lieve Hugo wordt gevraagd om op 25 november 1975 het feest rond de onafhankelijkheid van Suriname te komen opluisteren, maar hij zal de Srefi Densi (Sranan Tongo voor "Onafhankelijkheidsdag", een nummer uit Hugo's album Wang Piepel, Wang Nation) van zijn land helaas niet meer meemaken. Nadat hij tijdens een concert in de Amsterdamse Club Sosa onwel wordt bezwijkt hij op 15 november 1975 in het Onze Lieve Vrouwe Gasthuis in Amsterdam. Auteur Diederik Samwel vat het allemaal mooi samen in de liner notes bij Blaka Rosoe En Andere Poku's: "Sommige artiesten bereiken al bij leven de status van legende. Anderen worden het door vroegtijdig aan hun eind te komen. Lieve Hugo hoorde thuis in beide categorieën!".

Lees verder

Next Stop... Soweto presents Spirit Of Malombo

Onderwerp van dit dubbele compilatiealbum van de samenstellers van de Next Stop Soweto reeks is de Zuid-Afrikaanse drummer en percussionist Julian Bahula die de traditionele Venda trommels (De Venda zijn een Zuid-Afrikaans volk uit de grensregio tussen Zuid-Afrika en Zimbabwe. Binnen de Venda-cultuur spelen drums een zeer belangrijke rol en verschillende legendes en symbolen zijn dan ook met de drums verbonden. De trommels, vervaardigd van baobabhout worden traditioneel door het stamhoofd bewaard en bestaan meestal uit een ngoma, een grote ketelvormige trommel die bespeeld wordt met een stok, een thungwa, de kleinere versie van de ngoma, en twee of drie murumbas, een conische trommel die men net als de djembe tussen de knieën knelt en met de handen bespeelt.) introduceerde in het jazz genre en zo aan de grondslag lag van wat we vandaag kennen als kwela. Bahula's eerste band was Malombo Jazz Men, geleid door gitarist Philip Tabane. Na het vertrek van Tabane doopte Julian de band om in Malombo Jazz Makers. Politiek geïnspireerd als hij was, nam Bahula in 1971 deel aan een clandestiene tournee met Steve Biko (Stephen Bantu Biko, 18 december 1946 - 12 september 1977, was studentenleider, anti-apartheidsactivist en stichter van de Black Consciousness Movement in het Zuid-Afrika van de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw.) en TECON (Het Theatre Council Of Natal was één van een aantal kunst- en cultuurorganisaties gelieerd aan de Black Consciousness Movement en één van de belangrijkste protesttheatergroepen in het Zuid-Afrika van de jaren zeventig van de vorige eeuw. TECON werd uiteindelijk op de knieën gedwongen door een combinatie van aanhoudingen, confiscatie van materiaal en intimidatie.), waarbij muziek en theater gebruikt werden om de boodschap van Biko's Black Consciousness Movement (anti-apartheidsbeweging die ontstond in het Zuid-Afrika van midden jaren zestig van de vorige eeuw uit het politieke vacuüm gecreëerd door de opsluiting en verbanning van de leiding van het African National Congress en het Pan Africanist Congress na het bloedbad dat werd aangericht in Sharpeville in 1960.) aan de man te brengen. Het apartheidsregime legde hem algauw het vuur aan de schenen en Julian zag dan ook geen andere uitweg dan het land te ontvluchten. In 1973 komt hij zo in Londen terecht waar hij met bandmakker Lucky Ranku Jabula opricht. Interessante anekdote: In 1983 organiseerde Julian met zijn vrouw Liza African Sounds, het eerste concert in het Verenigd Koninkrijk dat aandacht vroeg voor de situatie van Nelson Mandela, die toen nog gevangenzat in Pollsmoor Prison. Jerry Dammers, stichtend lid van The Specials, was die avond ook aanwezig en beweert dat het het Jabula-nummer Mandela was dat hem inspireerde tot het schrijven van Nelson Mandela, de latere wereldhit voor The Special AKA.

www.jabulamusic.com | www.strut-records.com

Ricardo Lemvo & Macina Loca - La Rumba SoYo

La Rumba SoYo is zonder twijfel Ricardo Lemvo's meest Angolese album tot nog toe. Lemvo, zelf geboren in M'banza-Kongo, de hoofdplaats van de Angolese provincie Zaire vlakbij de grens met de Democratische Republiek Congo, werkte niet alleen samen met gerenommeerde Angolese muzikanten als Adão Filipe, Kyaku Kyadaff of Ndulo Kituxi, maar ook typisch Angolese genres als semba (Dikulusu) of kizomba (Simone CM, een duet met Caló Pascoal) komen aan bod. La Rumba SoYo bevat ook opvallend minder nummers in het Spaans en in plaats daarvan krijgt u vooral Portugees, Kikongo en Kimbundu te horen. Vul aan met de heerlijke rumba, soukous, son en salsa, die ook al op Lemvo's vorige albums terug te vinden waren, en je hebt een heerlijk zomers dansschijfje in handen.

www.makinaloca.com | www.cumbancha.com

Kid Dynamite - Kulembanban En Andere Poku's + Max Woiski Sr. - B.B. Met R. En Andere Poku's + Max Woiski Jr. - Rijst Met Kouseband En Andere Poku's

In onze recensie van het verzamelalbum Adjossi En Andere Poku's van Max Nijman en de compilatie Sranan Gowtu lieten we u al weten dat deze albums deel uitmaakten van een hele reeks releases. Tot onze vreugde mogen we u ook de rest van de reeks voorstellen.

Saxofonist en klarinettist Kid Dynamite (geboren Lodewijk Rudolf Arthur Parisius in 1911), kwam in 1928 naar Nederland als verstekeling aan boord van het Koninklijke Nederlandse Stoomboot Maatschappij-schip De Cottica en is daarmee ongetwijfeld één van de vroegste exponenten van wat wij tegenwoordig als wereldmuziek zouden beschouwen. Hoewel Dynamite een jazzmuzikant was, kruidde hij zijn muziek vaak bij met elementen uit zijn thuisland en vooral het winti-geloof en de daarbij horende dansen en muziek (De Winti-Dansi). Dynamite is een regular in clubs als Kit Kat Club en Negro Palace in Amsterdam, Shim Sham in Den Haag en natuurlijk Mephisto in Rotterdam, waar hij samenspeelt met muzikanten als Theodorus Kantoor aka. Teddy Cotton (het Nederlandse publiek bleek niet echt geïnteresseerd in artiesten met Surinaams klinkende namen en dus veranderden zowel Kantoor als Parisius hun namen in het meer Amerikaanse klinkende Teddy Cotton en Kid Dynamite) en Lou Hidalgo. Als de Verenigde Staten na de aanval op Pearl Harbor in 1941 betrokken raken bij de oorlog, wordt jazz door de Duitsers verboden en krijgt Dynamite het even moeilijk, maar na de oorlog vervoegt hij The Grasshoppers en richt iets later zelfs zijn eigen combo, Kid Dynamite and his Jungle Rhythms op. Daarna volgen nog onder andere The Black and White Stars en Bonanza Boys. Als de jazz begin jaren zestig minder populair begint te worden door de opkomst van de rock-'n-roll, schakelt Kid Dynamite over op een Latijns-Amerikaans repertoire. In december van 1963 is Kid Dynamite in Duitsland op tournee met het orkest van Rico Fernando als zijn taxi vlakbij Hamburg betrokken raakt in een zwaar ongeval. Kid Dynamite bezwijkt aan zijn verwondingen op 14 december 1963.

Lees verder

The Afrorockerz - The Afrorockerz

The Afrorockerz is een project rond de Franse gitarist Julien Raulet die eerder al zijn sporen verdiende bij de afrobeatformatie Fanga. Een eerste incarnatie van de band nam al samen met de Brusselse zangeres met Ivoriaanse wortels, Ruth Tafebe en drummer Tony Allen, het Holy Warriors album op in 2007, maar voor deze titelloze opvolger nemen The Afrorockerz echter een nieuwe start. Het vocale gedeelte van The Afrorockerz mag u op rekening schrijven van de in Parijs aangespoelde schilder, dichter en zanger Allen Conway aka. Allonymous en Emma Lamadji, die, net als Julien Raulet, voorheen al actief was bij Fanga. Voeg daarbij nog de bas van Sylvain Daniel, het drumtalent van Maxime Zampieri en vooral de bezwerende synthesizer-melodieën van David Monet (die het ontbreken van een blazerssectie moet doen vergeten en daar wel degelijk in slaagt) en je hebt The Afrorockerz. Het resultaat is een sound die het midden houdt tussen afrobeat, electro, funk en rock. Afrobeat 2.0!

The Afrorockerz staan op 26 september aanstaande op het podium in de Brusselse Espace Senghor. Toegang is gratis, maar reserveren is verplicht. Er snel bij zijn is dus de boodschap!

www.budamusique.com

Max Nijman - Adjossi En Andere Poku's + Sranan Gowtu

Adjossi En Andere Poku's, een compilatie van de grootste hits (of "poku's" in het Sranantongo) van Max Nijman, Suriname's absolute soulgod, past in de reeks Sranan Gowtu ("Surinaams goud"), een samenwerking tussen het Nederlandse Top-Notch Music label en de Surinaamse frisdrankenproducent Fernandes. Ook van andere Surinaamse muziekhelden (Lieve Hugo, Trafassi, Papa Touwtjie) verschenen al of verschijnen nog gelijkaardige compilaties en Fernandes brengt gelijktijdig een assortiment blikjes op de markt met daarop de portretten van de artiesten in kwestie. Wie al ooit met de Surinaamse Luchtvaart Maatschappij of Surinam Airways naar Suriname gevlogen is kent de status van Max Nijman, want elke vlucht wordt nog steeds afgerond met zijn Ai Sranang, een evergreen die ondertussen beschouwd kan worden als het onofficiële volkslied van Suriname, en geen enkele begrafenisondernemer in Nederland of Suriname die Nijman's Adjossi niet heeft liggen. Vanwege hartproblemen moest Max er in 2012 noodgedwongen een punt achter zetten en deze compilatie is dan ook een passende bekroning van zijn ruim vijftigjarige carrière.

Wie het Surinaamse muziekerfgoed eens wil voorproeven schaft zich best de compilatie Sranan Gowtu aan: zeventien tracks van Max Woiski Sr.'s B.B. Met R. (Bruine Bonen Met Rijst) over Lieve Hugo's Blaka Rosoe en Papa Touwtjie's Soor Mie Oenoe Hand (Gangster) tot Damaru's Mi Rowsu, het nummer dat wellicht verantwoordelijk was voor deze hele revival van de Surinaamse muziek. En ja, Wasmasjien van Trafassi is natuurlijk ook in de tracklist van Sranan Gowtu terug te vinden!

www.top-notch.nl

Naraina - Ara Toca Volar

Naraina, een band uit Tarrega, een Catalaanse gemeente op een honderd kilometer van Barcelona, is met Ara Toca Volar (vrij vertaald iets als "tijd om te vliegen") al aan zijn derde langspeler toe en werkte daarvoor samen met producer Pep Lladó (Ai Ai Ai, Gato Pérez). Naraina brengt rumba catalana al dan niet met een funky ondertoon (El Nostre Humor), een streepje salsa (Et Vull Seguir) of wat rockinvloeden. Het album besluit met een overbodige acid jazz-achtige remix van El Primer Estiuet die eigenlijk niet bij de rest van de tracklist aansluit. In Spanje is Naraina aardig populair, maar of ze met Ara Toca Volar ook buiten de landsgrenzen potten gaan breken durven wij ten zeerste betwijfelen. Tussendoortje.

www.naraina.org | www.kasbamusic.com | www.xmd.nl

Peru Bravo: Funk, Soul & Psych From Peru's Radical Decade

Het komt zelden voor dat de opvolger straffer is dan het origineel, maar in het geval van deze Peru Bravo (opvolger voor het in 2013 verschenen Peru Maravilloso) is dat zeker het geval. Zoals de titel al aangeeft, gaat het hier om een collectie Peruviaanse soul, funk en psychedelica en die "radical decade" blijkt naar de late jaren zestig en de vroege jaren zeventig van de vorige eeuw te verwijzen. De moeder van de Peruviaanse garagerock is de band Los Saicos die met Demolicion een nationale hit scoren in 1965. Een jaar later telde de Peruviaanse hoofdstad Lima al tientallen gelijkaardig bandjes en niet veel later werden ook andere "Amerikaanse" genres steeds populairder in Peru. In het begin van die periode waren president Fernando Belaúnde Terry en zijn partij Acción Popular nog aan de macht, maar als de Peruviaanse sol ten gevolge van een slecht economisch beleid in waarde blijft dalen, grijpt het Peruviaanse leger in. Na de machtsgreep wordt Generaal Juan Velasco Alvarado president en zijn autoritaire en linksgezinde bewind legt onder andere een verbod op westerse muziek op en dwingt groepen als Laghonia, Cacique, Los Destellos of Traffic Sound het illegale circuit in. Peru Bravo zorgt voor een uiterst genietbare tijdscapsule met muziek waarvan weinigen buiten Peru het bestaan zullen hebben vermoed. Excellente compilatie!

www.tigersmilkrecords.com | www.strut-records.com

DJ Tudo E Sua Gente De Todo Lugar - Pancada Motor

DJ Tudo is het alter ego van de Braziliaanse muzikant, producer en etnomusicoloog Alfred Bello. Pancada Motor, de titel van dit album, is een verwijzing naar een term uit de muziekcultuur van Alagoas, een staat in het noordoosten van Brazilië; letterlijk vertaald betekent het iets als "het rommelen van de motor". Dit album is grotendeels instrumentaal van aard, waarbij vooral het percussie-element centraal staat en invloeden uit samba en lokale folklore te horen zijn. Pancada Motor klinkt als één langgerekte soundscape die de luisteraar langzaam maar zeker in een heerlijke trance doet wegzinken. Niet het gemiddelde Braziliaanse feestalbum vol samba dus, maar dat maakt deze release net des te interessanter.

www.selomundomelhor.org | www.faroutrecordings.com