Léve Léve: São Tomé & Principe Sounds 70s - 80s Vol.1

Zo af en toe belandt ook deze doorwinterde recensent nog eens in onbekende wateren, en met deze Léve Léve: São Tomé & Principe Sounds 70s - 80s Vol.1, een compilatie vol muziek uit de kleine Afrikaanse eilandstaat São Tomé & Principe, geldt dat zowel geografisch als muzikaal. Léve Léve laat zich vertalen als "kalm aan!" en de compilatie is het werk van de Franse DJ en vinylverzamelaar Tom Bignon aka. DJ Tom B, die bij het zoeken naar Angolese muziek plots ook op zeldzame platen uit São Tomé & Principe stootte. Net als Angola was de eilandstaat een voormalige Portugese kolonie bestaande uit het grotere São Tomé en het kleinere Principe, aangevuld met nog een hele reeks mini-eilandjes als Ilhéu Bom Bom, Ilhéu Caroço, Ilhéu das Cabras, Tinhosa Grande, Tinhosa Pequena en Ilhéu das Rolas. São Tomé & Principe mag dan de kleinste Afrikaanse natie zijn, toch stonden de eilanden zeer lang bekend als de "chocolade-eilanden", omdat ze tijdens de koloniale periode verantwoordelijk waren voor het overgrote deel van de wereldwijde cacaoproductie. Het mag dan ook niet verbazen dat de muziek op São Tomé & Principe een cruciale rol ging spelen in de ontvoogdingsstrijd tegen de koloniale machthebbers.

Lees verder

Antibalas - Fu Chronicles

Met de release van deze Fu Chronicles wordt een lang gekoesterd droomproject van Antibalas frontman Duke Amayo realiteit. De man is al zowat zijn ganse leven net zo gepassioneerd door kungfu als door afrobeat en zocht jarenlang naar de juiste muzikale fusie van de twee. Dat springt trouwens meteen al in het oog dankzij de prachtige hoesillustratie voor het album (ook van de hand van Amayo), waarop een geïdealiseerde weergave te zien is van Duke's dojo in Williamsburg, Brooklyn, New York, die jarenlang ook diende als de thuisbasis voor zowel Antibalas als Daptone Records. Daarnaast is op de hoes van Fu Chronicles ook nog een afbeelding te zien van Amayo's moeder Amenawon, gekleed in traditionele Chinese klederdracht en in een pose die aan die van een zwart Vrijheidsbeeld doet denken, een baby dragend en de linkervuist gebald in de hoogte (de gebalde vuist is een symbool van solidariteit en steun en wordt ook gebruikt als teken van eenheid, kracht, opstandigheid en verzet, onder andere door de Black Power beweging in de Verenigde Staten). Amayo eert zijn moeder ook in de opener van het album, een nummer dat ook haar naam draagt. Maar haar naam laat zich ook vertalen als "mag het water dat je zult drinken niet aan je voorbijgaan", en met het nummer brengt Amayo net zo goed een eerbetoon aan Yomoya, in de Yoruba-cultuur de godin van de rivieren. Tenslotte staat water in kungfu dan weer symbool voor het zich steeds weer kunnen aanpassen aan een gewijzigde situatie.

Lees verder

Disques Debs International Vol. 2: Cadence Revolution 1973-1981

Met deze Disques Debs International Vol. 2: Cadence Revolution 1973-1981 breidden Hugo Mendez (Sofrito) en Emile Omar zoals beloofd een vervolg aan de Disques Debs International Vol. 1 compilatie uit 2018. Focuste het duo op dat eerste volume nog op de vroege output van het Guadeloupse Disques Debs label uit de periode 1960 tot 1972, dan zijn op dit vervolg releases uit de periode 1973 tot 1981, de bloeiperiode van de cadence, te horen. Cadence of Kadans is een moderne vorm van Haïtiaanse méringue (niet te verwarren met de Dominicaanse merengue), en een voorloper voor de latere zouk, die begin jaren zestig door saxofonist Webert Sicot werd gepopulariseerd. Toen Sicot het kompa- of compas-orkest Nemours Jean-Baptiste verliet, noemde hij zijn muziek cadans om het te onderscheiden van de compas. Na het verblijf van de gebroeders Webert en Raymond Sicot/Cicault op de Franse Antillen, werd Cadence er de populairste dansmuziek van de vroege jaren zeventig in, beguine en gwoka achter zich latend. In de tracklist grote namen uit die periode zoals Les Vikings, Super Combo en Typical Combo, maar ook een boel minder bekende artiesten zoals Guadafrica Combo, Koumbit, Galaxy, Ti Celeste of nog Bienveillance Abymienne. Naast cadence is er op dit volume trouwens net zo goed plaats voor invloeden uit Porto Ricaanse salsa (Typical Combo's Piensalo), Dominicaanse reggae (het uitstekende Stranger van Midnight Groovers) of disco- en funk (Galaxy's aanstekelijke Disco Funk, zeker één van de hoogtepunten op deze compilatie). Absoluut feestschijfje van begin tot einde!

www.strut-records.com

Antwerp Gipsy-Ska Orkestra - Duivelsblauw

Het repertoire van Antwerp Gipsy-Ska Orkestra lijkt zich alsmaar minder te laten beperken tot de limieten die die bandnaam hen in theorie oplegt, zoals het Antwerpse gezelschap opnieuw bewijst op hun net verschenen langspeler Duivelsblauw. De titel en het gelijknamige (Nederlandstalige) nummer verwijzen naar het moment net voor dageraad, wanneer de lucht een onheilspellende diepblauwe kleur krijgt en voor de hoesillustratie deden de band duidelijk beroep op dezelfde hand die ook al zorgde voor de hoes van voorganger Black Panther: de Roemeense kunstenaar Paul Hitter. In nummers als Insomnia of It's Never Too Late serveert Antwerp Gipsy-Ska Orkestra nog steeds de vertrouwde mix van ska of reggae met Balkanritmes, maar Banghra Love, een combinatie met rapper Clement 'Nerlock' Werom van Jahwed Family (die ook al te horen was op Kilo Gipsyska), is bijvoorbeeld reggae meets Indische banghra meets Franstalige hip-hop, opener Jamileh nijgt dan weer eerder naar Turkse psychedelica met frontman Gregor Engelen die een korte vocale ode aan de Franse grootmeester Serge Gainsbourg lijkt te brengen, en in Take My Wrist deed Gregor's stem ons dan weer wat aan die van de Canadese singer-songwriter Leonard Cohen denken. Antwerp Gipsy-Ska Orkestra staat zoals steeds garant voor een stomend feestje, maar blijft ook muzikaal vervellen en weet zo keer op keer onze aandacht vast te houden!

Antwerp Gipsy-Ska Orkestra stelt Duivelsblauw nog live voor op 14 maart in Zaal Goedleven in Gent en op 4 april samen met Projecto Secreto in 4AD in Diksmuide!

www.gipsyska.com | www.doxrecords.amsterdam

Besh o droM - 20

Ze zullen het zich wellicht iets anders voorgesteld hebben, maar annus horribilis 2020 betekende voor het Hongaarse Besh o droM ook hun twintigjarige jubileum. De band zette dat graag in de verf met deze 20, niet, zoals u wellicht bij een dergelijk jubileumalbum verwacht, een carrière-overzicht, maar het eerste nieuwe album van de band sinds Kertünk Alatt uit 2011. Het feit dat twee van de stichtende bandleden net in die periode van Boedapest naar Bristol en Jeruzalem verhuisden zal daar ongetwijfeld wel voor iets tussen zitten. Symbolisch werd ook gekozen om het album te laten verdelen door het Hongaarse Fono label waar destijds ook hun debuut Macsó Hímzés verscheen en werd het 20 uitgegeven in luxeformaat opgeluisterd met een reeks concertfoto's van Kardos Gábor.

Lees verder

Moonlight Benjamin - Simido

Met deze Simido van zangeres Moonlight Benjamin, een Haïtiaanse die over een stem als een klok blijkt te beschikken, mogen we meteen al de eerste echte knaller van 2020 optekenen. Net zoals het geval was met haar vorige langspeler, het in 2018 verschenen Siltane, vernoemde Moonlight ook dit album opnieuw naar een fictief personage aan wie ze haar nummers richt. Daarnaast is Simido ook de naam van de figuur die in Haïti traditioneel de voodoorituelen leidt. De geboorte van Benjamin leest als een boek van Stephen King. Haar moeder bleef in het kraambed, iets wat in het bijgelovige Haïti al snel tot paniekreacties en grote gebedsdiensten leidt, zodat haar vader zich uiteindelijk genoodzaakt zag zijn pasgeboren dochtertje bij een weeshuis achter te laten. Daar werd ze opgevangen door dominee Doucet Alvarez die meteen verklaarde: "If she stayed alive, there is certainly a reason. I will call her Moonlight; a light which will light the future! I will adopt her as my daughter." Het mag dan ook niet verbazen dat Moonlight's muzikale carrière begon als gospelzangeres bij het lokale kerkkoor, al vindt de zangeres pas echt spiritualiteit als ze de Haïtiaanse voodoo leert kennen: "Voodoo rhythms and songs are like the umbillical cord that connects the western part of the island of Haiti tot he womb of its people, Africa!". In haar late tienerjaren leert ze echter de zanger en gitarist Tines Salvant kennen, die haar al snel uitnodigt om mee te werken aan zijn debuutalbum Kè'm Chavire en zo een heel nieuw muzikaal universum voor Benjamin doet opengaan. Later werkte ze nog onder andere samen met gitarist Max Aubin en auteur Jean-Claude Martineau, maar als die laatste komt te overlijden vormt Moonlight's grote verdriet meteen ook de katalysator om het eiland te verlaten en zich in Frankrijk te vestigen.

Lees verder

De 10 strafste wereldmuziek albums van 2019

Er gaat hier geen jaar voorbij zonder dat karre­vrachten albums de weg naar de genadeloze tropicalidad.be testbank vinden. Die stapel van 2019 was zo danig hoog dat we er tot enkele dagen geleden nog zoet mee waren. Naar jaarlijkse gewoonte presenteren we, zij het met enige vertraging, de tien strafste plaatjes van het jaar. Hier zijn ze dan, in geheel willekeurige volgorde:



Lees verder