In de relatief korte levensduur van onze wereldmuziekblog hebben we al meermaals moeten afscheid nemen van legendes en held(inn)en.
(lees verder)
Laatste Reacties
Babbe (Mukambo presents …): Super! Ter info, hier te beluisteren: https://nyp-r… Carolina Vallejo (Adedeji - Yoruba …): Thank you!! This is truly wonderful Babbe (Adedeji - Yoruba …): Wow, dankjewel, Tim, I love it! Robin Pay (Kid Dynamite - Ku…): Best jammer dat opa Arthur Pay, die met beide heren… Luc Bafort (Moonlight Benjami…): de live show gezien in AB club 9-2; geweldige zange… Jesus (Songhoy Blues - R…): The sound studio is very good Peter "Baobab" Ge… (The Souljazz Orch…): Super sympathieke mensen ook. Ik heb ze in Gent gez… ozuna (Don Omar dubbel): Skreeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee ozuna (Don Omar dubbel): One of the best artists at the time and still conti… tim (Radio Mukambo #33…): Beste beide programma’s hebben jammerlijk besloten … Vinnie (Radio Mukambo #33…): Waar blijven de wekelijkse radio Mokambo shows op t… Jonas (Brazzmatazz - Tur…): Brazzmatazz is de max!! Benieuwd naar de nieuwe pla… Karahuevo (Dinamo - Ahora Ba…): Muy infantil para gente tan mayor. Nada nuevo. :( tim (Interview met Azi…): beste, dan vermoed ik dat u de Marokkaanse agenda d… tim (Dia de los Muerto…): Mijn excuses, ik kende jullie initiatief niet… Laat…
Jawel, tweemaal groot nieuws: Manu Chao brengt nog eens een plaatje uit en zoals het een sympathieke anders-globalistische muzikale duizendpoot betaamt gooit hij daaruit nu al een single gratis de deur uit! Het hebbeding heet Rainin in Paradize en kun je simpelweg op zijn webstek downloaden — en uiteraard al op onze radio te bewonderen. Het nummer draagt overduidelijk de Chao-stempel, al zorgen de zwaardere gitaren voor wat extra pit. "More heavy guitars than the two studio albums before — kind of between what we do live and what I used to do in studio. A little bit more rock." vertelt de man zelf (in dit interview). Op de release van zijn nieuwe plaat La Radiolina is het nog wachten tot in september dit jaar. U hoort nog van ons.
Gypsy-punk fanaten met een zwak voor Gogol Bordello konden afgelopen weekend hun hart ophalen op — u raadt het nooit — Pinkpop. Gelukkig heeft 3voor12 voor de thuisblijvers heel wat kijk- en luistermateriaal verzameld, waaronder het integrale concert alsook een studio-sessie van Gogol Bordello. Ook onze eigen Gabriel Rios vertoefde afgelopen weekend bij onze noorderburen en daar hebben ze eveneens beeld en klank van. Enjoy!
Reggaefanaten hoeven niet op hun honger te blijven zitten tijdens het festivalseizoen. Onze collega's van reggae.be hebben alle reggae- en ska-bands die de Belgische zomerfestivals aandoen netjes op een rijtje gezet. Dat hoeven wij dus niet meer te doen, maar we pikken er alvast een paar favorieten uit. Israel Vibration is er zo één. De band mag op een wat ongewone ontstaansgeschiedenis buigen (Albert, Spence and Bulgin kwamen elkaar tegen in de poliokliniek), maar dat gebeurt wel meer met reggaebands (nietwaar UB40?). Het heeft hen niet weerhouden om meer dan 3 decennia lang garant te staan voor strakke en klassieke rootsreggae. Wie niet kan wachten tot Dour vindt hen binnen 2 weken ook in de Antwerpse Petrol, waar men regelmatig geslaagde reggae-feestjes weet te bouwen (de week erna staat dancehall rastafari Sizzla er trouwens op het podium).
Ook Horace Sleepy Andy zetten we graag even in de kijker. Hij staat op zondag 1 juli op het Universe podium van Couleur Café. En wellicht wordt dat een feestje rond zijn laatste album, Livin' it up. Een fijnzinnig en bijzonder aanstekelijk plaatje, waar niemand minder dan Sly en Robbie de drum, bas en productie voor hun rekening namen. Bij de CD zit trouwens een grappige DVDtje. Maar een snelle zoektocht op YouTube levert ook al behoorlijk wat op. In bijlage alvast de introductie.
We hebben er ondraaglijk lang op moeten wachten, maar eindelijk heeft Seun Kuti een streepje van zijn kunnen op plaat gezet. Samen met Egypt 80 heeft de zoon van dé afrobeat legende ons in het verleden meermaals van ons sokken geblazen — niet in het minst op Couleur Café vorig jaar. Nu eindelijk iets tastbaar, al zijn het slechts twee nummers op een 12" vinyl single: Think Africa en Na Oil. Hoe en wanneer we dat begeerd vinyl in handen gaan krijgen is nog niet duidelijk, maar voorproeven kan alvast op zijn myspace profiel én op onze radio.
Tussen al het festivalgeweld door even wat minder goed nieuws: Vlaamse wereldmuziekpionier Dirk Van Esbroeck is vandaag overleden. Van Esbroek heeft geen festivalweides doen vollopen of tropische hits aaneengerijgd, maar is toch een van de grondleggers van het Belgische wereldmuzieklandschap. Hij begon zijn muzikale carrière als mandolinespeler bij de folkgroep Rum (dat is van voor mijn tijd) maar vanaf de jaren 80 legde hij zich toe op Argentijnse muziek samen met gitarist Juan Masondo (het feit dat hij zijn jeugd in Argentinië doorbracht is daar uiteraard niet vreemd aan). Dat resulteerde in pareltjes van zuidamerikaanse gitaar. Platen als Canto de Nadie en Guitarras Argentinas nemen nog steeds een prominente plaats in mijn platenkast in. Later werd het duo uitgebreid tot een sextet, Tango al Sur, waarmee ze Argentijnse tango in de vlaamse zalen introduceerde.
Ook in de Noorderkempen werd én wordt er duchtig gesleuteld aan muzikaal tropisch vertier voor deze zomer. Zo hebben de sympathieke mensen van Cameleon festival de laatste hand gelegd aan de affiche van hun derde editie, die tot onze grote vreugde enkele tropicalidad.be-favorieten bloklettert. Als erfgenaam van het ter ziele gegane Open Tropen hebben ze er een handje van weg om het groene Raadsherenpark in Turnhout om te toveren tot wereldmuziek-oase — wat we vorig jaar met veel plezier aan de lijve hebben ondervonden. We lopen samen met u even door de line-up en verklappen wat u op 7 juli als rechtgeaarde wereldmuziek-fanaat niet mag missen.
Het scheelde weinig of we hadden het concert van Antibalas Afrobeat Orchestra in de AB gemist. In de chaos van hun imposante tour door Amerika en Europa had bariton-saxofonist én Antibalas-grondlegger Martín Perna ons bijna vergeten, maar kreeg ons toch nog op het nippertje op de guestlist — waarvoor nogmaals feestelijk bedankt! Gisterenavond snorden we dus opgelucht richting Brussel voor een stevige hap afrobeat uit Brooklyn, New York. En zoals u dat van ons gewoon bent verwennen wij u achteraf met woord, beeld én klank.
Gogol Bordello heeft de studios van BBC Radio 3 ongetwijfeld in vuur en vlam gezet, en daarmee welverdiend de World Music Award 2007 / Americas in de wacht gesleept. Minder goed nieuws voor Juan Fernando Fonseca, want de Colombiaan stond ook in het selecte clubje van de genomineerden, maar moest met lege handen naar huis. Toegegeven, het is moeilijk opboksen tegen de rauwe energie van opzwepende gypsy punk, zeker als je dat doet met fijnzinnige mix van vallenato en cumbia. Want zijn laatste CD, Corazon, is absoluut een bezoekje aan de muziekwinkel waard.
het uiterst aanstekelijke Magie van Zeker Weten die we voor eerst op Mano Mundo zagen
tenslotte willen we de Internationals nog een welgemeende bis toeroepen wegens hun geweldig straffe set op Mano Mundo
De nummers op de tropicalidad.be radio zijn tijdelijk beschikbare fragmenten van maximaal twee minuten die enkel als preview dienen en kunnen niet gedownload worden. De radio maakt gebruik van de Adobe Flash Player. Meer informatie vind je in onze F.A.Q.
Alsof er in ons eigen kleine landje concert- en festivalgewijs nog niet genoeg te beleven valt, durven we ook eens over de noordergrens piepen. En terecht, want in de kempische achtertuin Tilburg gaat dit jaar op 16 en 17 juni het 20ste Festival Mundial door. Hoewel het ijzersterke concert van Tiken Jah Fakoly op de vorige editie nog vers in het geheugen ligt, zullen we er dit jaar gaan niet bij zijn. En dat ligt beslist niet aan de line-up of de democratische tickets van 10€.
Op vrijdag concerteert onze eigen Gabriel Rios op Festial Mundial, en als we er nog enkele mogen uitpikken zien we ook Ojos de Brujo, La 33 (salsa!) en Daveman (Nigeriaanse dancehall die ook op de affiche van Afro-Latino staat) graag komen. Niet te missen op zaterdag is Toumani Diabaté met zijn Symmetric Orchestra die we vorig jaar nog op Couleur Café met open gevallen mond stonden te bewonderen. Evenmin te missen zijn de roots reggae van Burning Spear, braziliaanse beats van Zuco 103 en de balkan beats van Shantel en zijn Bucovina Club Orkestar. Mocht u er wel geraken, laat zeker horen hoe het was.
Voor de snelle beslissers toch even snel dit wereldkundig maken: Gilles Peterson komt nu vrijdag naar Het Depot in Leuven. De eclectische muziekselectie van de BBC DJ catalogeert wellicht niet onder de wereldmuziek pur sang, maar de party animals onder ons lezerspubliek zullen zijn funky mix van acid jazz, soul, bossa nova en latin ongetwijfeld kunnen smaken. Een paar jaar geleden bracht hij onder de noemer Gilles Peterson in Brazil een inmiddels klassieke verzameling van bossa, funk en jazz van over de plas uit. Met Back in Brazil breidde hij daar vorig jaar een even stijlvol vervolg aan. Met hun brede waaier aan Braziliaanse toppers, hippe remixes en over all loungy sound zijn beide compilaties absolute aanraders.
Naast plaatjes draaien voor de BBC en club sessions aan elkaar mixen houdt Peterson er ook nog een stel muzieklabels op na, waaronder Talkin' Loud en Brownswood. Op dat laatste label vinden we onder meer Ben Westbeech. In tegenstelling tot Peterson zegt zijn naam me eerlijk gezegd niet veel, maar als we het depot mogen geloven krijgen we een even inspirerende portie broken beat, nu-soul en -jazz voorgeschoteld. Het Zweedse duo Koop maakt het plaatje compleet met een electronische restauratie van de caraïbische jaren '30 en '40. Dat belooft.
Mano Mundo is dit jaar niet zonder slag of stoot uit de startblokken geraakt. Vrijdag had een windstoot het hoofdpodium ietwat toegetakeld wardoor in aller ijl alternatieve line-ups en plattegronden uit de mouw werden geschud. En met succes! Het gezellige familie-festival mag met zijn 50.000 bezoekers alweer een geslaagde editie op hun palmares schrijven. Wij gingen twee dagen snuisteren tussen het gevarieerde muzikale aanbod in Boom en kwamen ondanks het kwakkelende weer droog én met een karrevracht foto's weer terug. En voor de aandachtige lezer hebben we ook enkele video-fragmentjes in petto.
Het jaarlijkse Wereldfeest in Leuven werd een tijd verbannen naar de kille omgeving van het Ladeuzeplein, maar mag dit jaar terug zijn tenten opslaan tussen de verse grassprietjes van de Bruul. Op 2 juni moet je dus in Leuven zijn om een namiddag lang de wereld te zien, horen, smaken en voelen. Hoewel het accent op de muziek minder uitgesproken is dan een klassiek festival, mag de line-up van het gratis wereldfeest er dit jaar best wezen.
Een viertal, naar eigen zeggen "pretentieloze afro/cuban/latino/mambo-sensitieve jongens" openen de namiddag. Ze heten Trezmil en u kan al raden waar deze kerels vandaan komen. Ze worden afgelost door de eveneens van Leuvense roots voorziene rumba-meets-flamenco mix van Les Talons Gitans — die morgen ook op Mano Mundo te bewonderen zijn. De oude rotten van de Mighty Pirates brachten eerder dit jaar een nieuwe CD uit en verzorgen de streep reggae op het Wereldfeest. Xaman-Ek is mij volledig onbekend maar de voorsmaakjes op hun webstek klinken verrassend leuk en hebben inderdaad een niet onaardig Manu Chao gehalte. Benieuwd wat dat gaat geven. Nog meer kijk ik uit naar Ba Cissoko: vier jonge Guinezen die kora spelen alsof het een djembe of elektrische gitaar was, inclusief effect-pedaaltjes. Een frisse sound met traditionele instrumenten, daar staan ze voor. Voorproeven kan met de video-clip van Silani en een explosief live-fragment. Warm aanbevolen!
Zo'n kans laten we uiteraard niet aan ons voorbij gaan. Maar first things first, want dit weekend staat Mano Mundo op ons te wachten — als de boel niet weggewaaid is tenminste.
Het blijkt een drukke maand te zijn voor festivalbouwers. Er wordt hard gesleuteld aan de line-ups voor deze zomer en de headliners vliegen ons dan ook om de oren. De eerste puzzelstukken van Couleur Café sijpelden een tijdje terug al binnen maar nu is de puzzel compleet. Zoals we dat van CC verwachten zit de Titan, Univers en Fiesta tent weer drie dagen lang propvol acts uit vier windstreken. Het indoor Electro World podium ontfermt zich over de danslustigen middels menig DJ act. Grote en kleine namen staan broederlijk naast elkaar zodat nieuwe ontdekkingen haast onvermijdelijk zijn.
Vrijdag kijken we uiteraard uit naar Mano Dibango maar dat wist u uiteraard al. Nog meer lekkers uit hetzelfde fascinerende continent op het vrijdagsprogramma met de Ivooriaanse Manou Gallo, die haar live reputatie alle eer aan deed in de Botanique eerder dit jaar. Uit Cuba zakken de restanten van de Buena Vista Social Club af naar Brussel onder de noemer "Live from Buena Vista — the Havana Lounge". Ondanks menig lid uit de originele bezetting al van ons is heen gegaan, is het Cubaanse sprookje nog niet uit. Niet minder dan UB40, de populaire band die in de jaren '80 de reggae in elke huiskamer bracht, sluit samen met de electro-tango van Gotan Project de lijst van straffe namen op vrijdag af.
Mano Mundo mag dan wel de spits afbijten van het festival-seizoen, het is lang niet het enige lente-festival. Sfinks Mundial, het kleine broertje van Sfinks festival, past in hetzelfde profiel en gaat dit jaar door op 17 mei in Sfinks hometown, Boechout. 's Middags opent de wereldmarkt met een bonte collectie info-standjes, kleurrijke hebbedingen, een heus kinder-circus en exotische spijzen en drank.
In de namiddag huisvest de feesttent een rij live-acts uit de binnenlandse wereldmuziekscène, te beginnen met de Vlaamse ska van de Rootstrainrockers. Proyecto Secreto gaat daarna onverwoest verder met nog meer ska & rocksteady van eigen bodem. Wagpe Kaso, het muzikale project van Babs Jobo (een Togolees-Ghanese Vlaming) zorgt voor de streep afrika in de line-up en wordt omschreven als "Afrika-Europa-mélange met wat Arabische kruiden". Afsluiters van dienst zijn Savana Station, de niet onbekende rots in de branding van de Vlaamse reggae. Een heel goed gevulde wereldmuziekfestivaldag voor slechts 2 € als je het ons vraagt.
Dat de afrobeat midden in een heuse revival zit mag duidelijk zijn. Zelf ben ik ook helemaal niet vies van die eindeloos funky rifjes, opzwepende beats en dito kopergeschal. Enkele gringo's uit Brooklyn onder de naam Antibalas Afrobeat Orchestra (Antibalas voor de vrienden) zijn sinds 2001 een drijvende kracht in die revival en blazen de afrobeat letterlijk nieuw leven in. Met Security zijn ze al aan hun vijfde release toe. Het plaatje kwam eerder dit jaar uit en daar hoort uiteraard een (heel) uitgebreide tournee bij. Gelukkig ligt Brussel ook op hun reisplan — de AB op 19 mei om precies te zijn. Hoewel hun eerderelive acts in ons belgenland niet geheel foutloos verlopen zijn lijkt een intens feestje in de ABBox vrij onvermijdelijk. Wij zullen het in ieder geval nog eens op wagen.
Tenslotte geven we nog een karrevracht beeld- en geluidsmateriaal mee: voorsmaakjes van Security vind je op calabashmusic.com, de volledige twaalfminuten-versie van Sanctuary op NPR(Windows Media), hun live-set(Windows Media) vanop SxSW in maart dit jaar en als kers op de taart een bijna één uur durende live sessie(RealPlayer) in de studio's van KCRW. En mocht dat niet genoeg zijn kun je hier nog een grasduinen. Enjoy!
De nieuwe plaatjes blijven zich opstapelen op de testbank van tropicalidad.be. Spijtig genoeg ontbreekt de tijd om ze allemaal aan een grondig auditief onderzoek te onderwerpen dus moeten we noodgedwongen een selectie maken. Maar deze wilden we je toch niet onthouden: de laatste geesteskinderen van Aterciopelados, fusion-pop uit Colombia, en de Dominicaanse merengue-grootmeester Juan Luis Guerra.
Colombia is hot. Shakira doet in haar eentje de Colombiaanse muziekthermometer in het rood uitslaan en Juanes zorgen voor oververhitting bij de andere helft van de wereldbevolking. Maar het land heeft uiteraard meer te bieden. Aterciopelados is in het westen iets minder bekend, maar schone deerne Andrea Echeverri en haar gevolg zijn al bijna 15 jaar een vaste waarde in de lokale music charts. Net als hun immens populaire collega's uit Mexico, Mana, mengen ze allerlei latin stromingen (bolero, cumbia, vallenato, ...) met toegankelijke en aanstekelijke pop. Na hun verzamelaar Evolución uit 2002 bleef het even stil, tot eind vorig jaar Oye uitkwam. Maar ondanks hun stevige reputatie kon me die toch niet echt bekoren. Wat mij betreft zijn ze iets te kwistig geweest met de flower power ingredienten, inclusief didgeridoo en sitar. Vooral van Majestad, een soortement oosterse meditatie met veel referenties naar Pacha Mama en spirtualidad krijg ik de kriebels.
Dan kan ik Juan Luis Guerra warmer aanbevelen. De man wordt dit jaar 50 en is een levende legende. Zijn explosieve merengues zijn gegarandeerde hits op latin-feestjes en de tragere bachatas doorstaan met glans de meligheidsproef. Van zijn vorige plaat, Para ti, waren we iets minder enthousiast, niet zozeer om de muziek, maar om het hoge religieuze gehalte dat er wat mij betreft toch net wat over was. Maar niet getreurd, met La Llave De Mi Corazon is hij weer helemaal terug van weggeweest, aanstekelijke up-tempo merengue, jazzy intermezzo's, delicate balads en, zijn handelsmerk, snedige en geëngageerde teksten...
Voor we ons volledig in de zomerfestivals storten valt er deze lente in diverse concertzalen nog een en ander te beleven. Het Zuiderpershuis alleen al heeft in de komende twee maanden een tjokvol programma. Met uw goedkeuring fietsen we snel even door de tropicalidad.be selectie.
Omar Pene et le Super Diamono (11 mei) lijkt ons zeker een aanrader. In 1975 stichte Omar Pene deze Senegalese band en introduceerde daarmee een mix van mbalax, blues, jazz, funk en reggae die ze "Afro-feeling" doopten. Liefhebbers van Noord-Afrikaanse klanken kunnen op 20 mei hun hart ophalen met Zahra, Cheb Bilal & DJ Saif als aflsuiter van het Moussem festival. Nog meer muzique africaine op 25 mei met Les Bantous de la Capitale uit Congo-Brazzaville. Deze bigband is opgericht aan de vooravond van de onafhankelijkheid en is sindsdien het embleem van de Congolese onafhankelijkheid — en naar verluidt een niet te missen spektakel vol levenslust en energie. Op 26 mei schotelen ze nog een levendige merengue-act voor rond de stem en accordeon van Joaquin Diaz.
In juni waait de wind in het Zuiderpershuis vanuit Mali. Onder de noemer Mali Guitars krijg je op 16 juni een concert van Zani Diabaté én de screening van de film A visit to Ali Farka Touré — een eerbetoon aan de grote gitaarheld. Nog meer desert blues op 23 juni: niemand minder dan Tartit sluit de concert-sprint af. Samen met Tinariwen behoren ze tot de bekendste toeareg ensembles.
Voor de fans van Gogol Bordello hebben we nog een aanrader. Mala Vita heeft hun thuisbasis dichter bij huis, meer bepaald in Nederland, maar hun roots liggen verspreid over Italië, Bosnië en Servië. In rasechte Mano Negra stijl (hun naam verwijst ongetwijfeld naar Mano Negra'sMala Vida) mengen ze ongegeneerd ska, reggae, latin, balkanfolk en punk. Voor de doorwinterde festivalganger zijn ze wellicht geen onbekenden, want ze stonden de voorbije jaren op menig Vlaams podium, van de Paulusfeesten in Oostende tot Marktrock zaliger en de Gentse feesten.
Desondanks kropen ze pas onlangs de studio in, met niemand minder dan Gambeat, de bassist van late Mano Negra en Radio Bemba Sound System, Manu Chao's post-MN circus. Het resultaat is een lichtjes chaotisch en uiterst explosief plaatje met de passende titel Disorganizzata. Check it out: tot nader order integraal te beluisteren op de luisterpaal van onze noorderburen!
Het is niet van onze gewoonte om een eind na feiten met een frontstage verslag op de proppen te komen, maar een zonovergoten verlengd weekend durven we tot de categorie "geldige uitvlucht" te rekenen om niet achter het scherm te zitten bloggen. Na de impressionante line-up van Made in Jamaica kregen we afgelopen vrijdag terug een brok legendarische reggae voor de kiezen: de reünie van The Heptones. En als die ook nog eens in onze muzikale achtertuin Het Depot komen concerteren, dan moeten we méér moeite doen om niet af te zakken.
Jawel, tweemaal groot nieuws: Manu Chao brengt nog eens een plaatje uit en zoals het een sympathieke anders-globalistische muzikale duizendpoot betaamt gooit hij daaruit nu al een single gratis de deur uit! Het hebbeding heet Rainin in Paradize en kun je simpelweg op zijn webstek downloaden — en uiteraard al op onze 
Gypsy-punk fanaten met een zwak voor Gogol Bordello konden afgelopen weekend hun hart ophalen op — u raadt het nooit — Pinkpop. Gelukkig heeft 3voor12 voor de thuisblijvers heel wat kijk- en luistermateriaal verzameld, waaronder het integrale concert alsook een studio-sessie van Gogol Bordello. Ook onze eigen Gabriel Rios vertoefde afgelopen weekend bij onze noorderburen en daar hebben ze eveneens beeld en klank van. Enjoy!
Reggaefanaten hoeven niet op hun honger te blijven zitten tijdens het festivalseizoen. Onze collega's van reggae.be hebben alle reggae- en ska-bands die de Belgische zomerfestivals aandoen netjes op een rijtje gezet. Dat hoeven wij dus niet meer te doen, maar we pikken er alvast een paar favorieten uit. Israel Vibration is er zo één. De band mag op een wat ongewone ontstaansgeschiedenis buigen (Albert, Spence and Bulgin kwamen elkaar tegen in de poliokliniek), maar dat gebeurt wel meer met reggaebands (nietwaar UB40?). Het heeft hen niet weerhouden om meer dan 3 decennia lang garant te staan voor strakke en klassieke rootsreggae. Wie niet kan wachten tot Dour vindt hen binnen 2 weken ook in de Antwerpse Petrol, waar men regelmatig geslaagde reggae-feestjes weet te bouwen (de week erna staat dancehall rastafari Sizzla er trouwens op het podium).
Ook Horace Sleepy Andy zetten we graag even in de kijker. Hij staat op zondag 1 juli op het Universe podium van Couleur Café. En wellicht wordt dat een feestje rond zijn laatste album, Livin' it up. Een fijnzinnig en bijzonder aanstekelijk plaatje, waar niemand minder dan Sly en Robbie de drum, bas en productie voor hun rekening namen. Bij de CD zit trouwens een grappige DVDtje. Maar een snelle zoektocht op YouTube levert ook al behoorlijk wat op. In bijlage alvast de introductie.
We hebben er ondraaglijk lang op moeten wachten, maar eindelijk heeft Seun Kuti een streepje van zijn kunnen op plaat gezet. Samen met Egypt 80 heeft de zoon van dé afrobeat legende ons in het verleden meermaals van ons sokken geblazen — niet in het minst op Couleur Café vorig jaar. Nu eindelijk iets tastbaar, al zijn het slechts twee nummers op een 12" vinyl single: Think Africa en Na Oil. Hoe en wanneer we dat begeerd vinyl in handen gaan krijgen is nog niet duidelijk, maar voorproeven kan alvast op zijn myspace profiel én op onze 
Tussen al het festivalgeweld door even wat minder goed nieuws: Vlaamse wereldmuziekpionier Dirk Van Esbroeck is vandaag overleden. Van Esbroek heeft geen festivalweides doen vollopen of tropische hits aaneengerijgd, maar is toch een van de grondleggers van het Belgische wereldmuzieklandschap. Hij begon zijn muzikale carrière als mandolinespeler bij de folkgroep Rum (dat is van voor mijn tijd) maar vanaf de jaren 80 legde hij zich toe op Argentijnse muziek samen met gitarist Juan Masondo (het feit dat hij zijn jeugd in Argentinië doorbracht is daar uiteraard niet vreemd aan). Dat resulteerde in pareltjes van zuidamerikaanse gitaar. Platen als Canto de Nadie en Guitarras Argentinas nemen nog steeds een prominente plaats in mijn platenkast in. Later werd het duo uitgebreid tot een sextet, Tango al Sur, waarmee ze Argentijnse tango in de vlaamse zalen introduceerde.
Daarnaast heeft Van Esbroeck aan talrijke Zuidamerikaanse muzikale projecten meegewerkt. Zo speelde hij de hoofdrol in de opera Maria de Buenos Aires van de Argentijnse tangomeester Astor Piazzolla. Hij werkte mee aan Dirk Brossé's symfonisch werk La Soledad de America Latina (waarvan ik vermoed dat de titel geleend is van Gabriel Garcia Marquez' gelijknamige Nobelprijsrede). Tenslotte was hij ook actief in allerhande muzikale poëzieprojecten, onder meer rond de Chileense dichter Pablo Neruda en de Spanjaard Federico Garcia Lorca. Cultuur met een grote C.
Ook in de Noorderkempen werd én wordt er duchtig gesleuteld aan muzikaal tropisch vertier voor deze zomer. Zo hebben de sympathieke mensen van Cameleon festival de laatste hand gelegd aan de affiche van hun derde editie, die tot onze grote vreugde enkele tropicalidad.be-favorieten bloklettert. Als erfgenaam van het ter ziele gegane Open Tropen hebben ze er een handje van weg om het groene Raadsherenpark in Turnhout om te toveren tot wereldmuziek-oase — wat we vorig jaar met veel plezier aan de lijve hebben ondervonden. We lopen samen met u even door de line-up en verklappen wat u op 7 juli als rechtgeaarde wereldmuziek-fanaat niet mag missen. 
Het scheelde weinig of we hadden het concert van Antibalas Afrobeat Orchestra in de AB gemist. In de chaos van hun imposante tour door Amerika en Europa had bariton-saxofonist én Antibalas-grondlegger Martín Perna ons bijna vergeten, maar kreeg ons toch nog op het nippertje op de guestlist — waarvoor nogmaals feestelijk bedankt! Gisterenavond snorden we dus opgelucht richting Brussel voor een stevige hap afrobeat uit Brooklyn, New York. En zoals u dat van ons gewoon bent verwennen wij u achteraf met woord, beeld én klank. 
Gogol Bordello heeft de studios van BBC Radio 3 ongetwijfeld in vuur en vlam gezet, en daarmee welverdiend de World Music Award 2007 / Americas in de wacht gesleept. Minder goed nieuws voor Juan Fernando Fonseca, want de Colombiaan stond ook in het selecte clubje van de genomineerden, maar moest met lege handen naar huis. Toegegeven, het is moeilijk opboksen tegen de rauwe energie van opzwepende gypsy punk, zeker als je dat doet met fijnzinnige mix van vallenato en cumbia. Want zijn laatste CD, Corazon, is absoluut een bezoekje aan de muziekwinkel waard. 
Alweer een flinke lading nieuw materiaal op onze 
Alsof er in ons eigen kleine landje concert- en festivalgewijs nog niet genoeg te beleven valt, durven we ook eens over de noordergrens piepen. En terecht, want in de kempische achtertuin Tilburg gaat dit jaar op 16 en 17 juni het 20ste Festival Mundial door. Hoewel het ijzersterke concert van Tiken Jah Fakoly op de vorige editie nog vers in het geheugen ligt, zullen we er dit jaar gaan niet bij zijn. En dat ligt beslist niet aan de line-up of de democratische tickets van 10€. 
Op vrijdag concerteert onze eigen Gabriel Rios op Festial Mundial, en als we er nog enkele mogen uitpikken zien we ook Ojos de Brujo, La 33 (salsa!) en Daveman (Nigeriaanse dancehall die ook op de affiche van Afro-Latino staat) graag komen. Niet te missen op zaterdag is Toumani Diabaté met zijn Symmetric Orchestra die we vorig jaar nog op Couleur Café met open gevallen mond stonden te bewonderen. Evenmin te missen zijn de roots reggae van Burning Spear, braziliaanse beats van Zuco 103 en de balkan beats van Shantel en zijn Bucovina Club Orkestar. Mocht u er wel geraken, laat zeker horen hoe het was.
Voor de snelle beslissers toch even snel dit wereldkundig maken: Gilles Peterson komt nu vrijdag naar Het Depot in Leuven. De eclectische muziekselectie van de BBC DJ catalogeert wellicht niet onder de wereldmuziek pur sang, maar de party animals onder ons lezerspubliek zullen zijn funky mix van acid jazz, soul, bossa nova en latin ongetwijfeld kunnen smaken. Een paar jaar geleden bracht hij onder de noemer Gilles Peterson in Brazil een inmiddels klassieke verzameling van bossa, funk en jazz van over de plas uit. Met Back in Brazil breidde hij daar vorig jaar een even stijlvol vervolg aan. Met hun brede waaier aan Braziliaanse toppers, hippe remixes en over all loungy sound zijn beide compilaties absolute aanraders.
Naast plaatjes draaien voor de BBC en club sessions aan elkaar mixen houdt Peterson er ook nog een stel muzieklabels op na, waaronder Talkin' Loud en Brownswood. Op dat laatste label vinden we onder meer Ben Westbeech. In tegenstelling tot Peterson zegt zijn naam me eerlijk gezegd niet veel, maar als we het depot mogen geloven krijgen we een even inspirerende portie broken beat, nu-soul en -jazz voorgeschoteld. Het Zweedse duo Koop maakt het plaatje compleet met een electronische restauratie van de caraïbische jaren '30 en '40. Dat belooft.
Mano Mundo is dit jaar niet zonder slag of stoot uit de startblokken geraakt. Vrijdag had een windstoot het hoofdpodium ietwat toegetakeld wardoor in aller ijl alternatieve line-ups en plattegronden uit de mouw werden geschud. En met succes! Het gezellige familie-festival mag met zijn 50.000 bezoekers alweer een geslaagde editie op hun palmares schrijven. Wij gingen twee dagen snuisteren tussen het gevarieerde muzikale aanbod in Boom en kwamen ondanks het kwakkelende weer droog én met een karrevracht foto's weer terug. En voor de aandachtige lezer hebben we ook enkele video-fragmentjes in petto. 
Het jaarlijkse Wereldfeest in Leuven werd een tijd verbannen naar de kille omgeving van het Ladeuzeplein, maar mag dit jaar terug zijn tenten opslaan tussen de verse grassprietjes van de Bruul. Op 2 juni moet je dus in Leuven zijn om een namiddag lang de wereld te zien, horen, smaken en voelen. Hoewel het accent op de muziek minder uitgesproken is dan een klassiek festival, mag de line-up van het gratis wereldfeest er dit jaar best wezen. 
Een viertal, naar eigen zeggen "pretentieloze afro/cuban/latino/mambo-sensitieve jongens" openen de namiddag. Ze heten Trezmil en u kan al raden waar deze kerels vandaan komen. Ze worden afgelost door de eveneens van Leuvense roots voorziene rumba-meets-flamenco mix van Les Talons Gitans — die morgen ook op Mano Mundo te bewonderen zijn. De oude rotten van de Mighty Pirates brachten eerder dit jaar een nieuwe CD uit en verzorgen de streep reggae op het Wereldfeest. Xaman-Ek is mij volledig onbekend maar de voorsmaakjes op hun webstek klinken verrassend leuk en hebben inderdaad een niet onaardig Manu Chao gehalte. Benieuwd wat dat gaat geven. Nog meer kijk ik uit naar Ba Cissoko: vier jonge Guinezen die kora spelen alsof het een djembe of elektrische gitaar was, inclusief effect-pedaaltjes. Een frisse sound met traditionele instrumenten, daar staan ze voor. Voorproeven kan met de video-clip van Silani en een explosief live-fragment. Warm aanbevolen!
Het blijkt een drukke maand te zijn voor festivalbouwers. Er wordt hard gesleuteld aan de line-ups voor deze zomer en de headliners vliegen ons dan ook om de oren. De eerste puzzelstukken van Couleur Café sijpelden een tijdje terug al binnen maar nu is de puzzel compleet. Zoals we dat van CC verwachten zit de Titan, Univers en Fiesta tent weer drie dagen lang propvol acts uit vier windstreken. Het indoor Electro World podium ontfermt zich over de danslustigen middels menig DJ act. Grote en kleine namen staan broederlijk naast elkaar zodat nieuwe ontdekkingen haast onvermijdelijk zijn.
Vrijdag kijken we uiteraard uit naar Mano Dibango maar dat wist u uiteraard al. Nog meer lekkers uit hetzelfde fascinerende continent op het vrijdagsprogramma met de Ivooriaanse Manou Gallo, die haar live reputatie alle eer aan deed in de Botanique eerder dit jaar. Uit Cuba zakken de restanten van de Buena Vista Social Club af naar Brussel onder de noemer "Live from Buena Vista — the Havana Lounge". Ondanks menig lid uit de originele bezetting al van ons is heen gegaan, is het Cubaanse sprookje nog niet uit. Niet minder dan UB40, de populaire band die in de jaren '80 de reggae in elke huiskamer bracht, sluit samen met de electro-tango van Gotan Project de lijst van straffe namen op vrijdag af. 
Mano Mundo mag dan wel de spits afbijten van het festival-seizoen, het is lang niet het enige lente-festival. Sfinks Mundial, het kleine broertje van Sfinks festival, past in hetzelfde profiel en gaat dit jaar door op 17 mei in Sfinks hometown, Boechout. 's Middags opent de wereldmarkt met een bonte collectie info-standjes, kleurrijke hebbedingen, een heus kinder-circus en exotische spijzen en drank.
In de namiddag huisvest de feesttent een rij live-acts uit de binnenlandse wereldmuziekscène, te beginnen met de Vlaamse ska van de Rootstrainrockers. Proyecto Secreto gaat daarna onverwoest verder met nog meer ska & rocksteady van eigen bodem. Wagpe Kaso, het muzikale project van Babs Jobo (een Togolees-Ghanese Vlaming) zorgt voor de streep afrika in de line-up en wordt omschreven als "Afrika-Europa-mélange met wat Arabische kruiden". Afsluiters van dienst zijn Savana Station, de niet onbekende rots in de branding van de Vlaamse reggae. Een heel goed gevulde wereldmuziekfestivaldag voor slechts 2 € als je het ons vraagt.
Dat de afrobeat midden in een heuse revival zit mag duidelijk zijn. Zelf ben ik ook helemaal niet vies van die eindeloos funky rifjes, opzwepende beats en dito kopergeschal. Enkele gringo's uit Brooklyn onder de naam Antibalas Afrobeat Orchestra (Antibalas voor de vrienden) zijn sinds 2001 een drijvende kracht in die revival en blazen de afrobeat letterlijk nieuw leven in. Met Security zijn ze al aan hun vijfde release toe. Het plaatje kwam eerder dit jaar uit en daar hoort uiteraard een (heel) uitgebreide tournee bij. Gelukkig ligt Brussel ook op hun reisplan — de AB op 19 mei om precies te zijn. Hoewel hun eerdere live acts in ons belgenland niet geheel foutloos verlopen zijn lijkt een intens feestje in de ABBox vrij onvermijdelijk. Wij zullen het in ieder geval nog eens op wagen.
Tenslotte geven we nog een karrevracht beeld- en geluidsmateriaal mee: voorsmaakjes van Security vind je op 
Colombia is hot. Shakira doet in haar eentje de Colombiaanse muziekthermometer in het rood uitslaan en Juanes zorgen voor oververhitting bij de andere helft van de wereldbevolking. Maar het land heeft uiteraard meer te bieden. Aterciopelados is in het westen iets minder bekend, maar schone deerne Andrea Echeverri en haar gevolg zijn al bijna 15 jaar een vaste waarde in de lokale music charts. Net als hun immens populaire collega's uit Mexico, Mana, mengen ze allerlei latin stromingen (bolero, cumbia, vallenato, ...) met toegankelijke en aanstekelijke pop. Na hun verzamelaar Evolución uit 2002 bleef het even stil, tot eind vorig jaar Oye uitkwam. Maar ondanks hun stevige reputatie kon me die toch niet echt bekoren. Wat mij betreft zijn ze iets te kwistig geweest met de flower power ingredienten, inclusief didgeridoo en sitar. Vooral van Majestad, een soortement oosterse meditatie met veel referenties naar Pacha Mama en spirtualidad krijg ik de kriebels.
Dan kan ik Juan Luis Guerra warmer aanbevelen. De man wordt dit jaar 50 en is een levende legende. Zijn explosieve merengues zijn gegarandeerde hits op latin-feestjes en de tragere bachatas doorstaan met glans de meligheidsproef. Van zijn vorige plaat, Para ti, waren we iets minder enthousiast, niet zozeer om de muziek, maar om het hoge religieuze gehalte dat er wat mij betreft toch net wat over was. Maar niet getreurd, met La Llave De Mi Corazon is hij weer helemaal terug van weggeweest, aanstekelijke up-tempo merengue, jazzy intermezzo's, delicate balads en, zijn handelsmerk, snedige en geëngageerde teksten...
Voor we ons volledig in de zomerfestivals storten valt er deze lente in diverse concertzalen nog een en ander te beleven. Het Zuiderpershuis alleen al heeft in de komende twee maanden een tjokvol programma. Met uw goedkeuring fietsen we snel even door de tropicalidad.be selectie.
Omar Pene et le Super Diamono (11 mei) lijkt ons zeker een aanrader. In 1975 stichte Omar Pene deze Senegalese band en introduceerde daarmee een mix van mbalax, blues, jazz, funk en reggae die ze "Afro-feeling" doopten. Liefhebbers van Noord-Afrikaanse klanken kunnen op 20 mei hun hart ophalen met Zahra, Cheb Bilal & DJ Saif als aflsuiter van het Moussem festival. Nog meer muzique africaine op 25 mei met Les Bantous de la Capitale uit Congo-Brazzaville. Deze bigband is opgericht aan de vooravond van de onafhankelijkheid en is sindsdien het embleem van de Congolese onafhankelijkheid — en naar verluidt een niet te missen spektakel vol levenslust en energie. Op 26 mei schotelen ze nog een levendige merengue-act voor rond de stem en accordeon van Joaquin Diaz.
In juni waait de wind in het Zuiderpershuis vanuit Mali. Onder de noemer Mali Guitars krijg je op 16 juni een concert van Zani Diabaté én de screening van de film A visit to Ali Farka Touré — een eerbetoon aan de grote gitaarheld. Nog meer desert blues op 23 juni: niemand minder dan Tartit sluit de concert-sprint af. Samen met Tinariwen behoren ze tot de bekendste toeareg ensembles.
Voor de fans van Gogol Bordello hebben we nog een aanrader. Mala Vita heeft hun thuisbasis dichter bij huis, meer bepaald in Nederland, maar hun roots liggen verspreid over Italië, Bosnië en Servië. In rasechte Mano Negra stijl (hun naam verwijst ongetwijfeld naar Mano Negra's Mala Vida) mengen ze ongegeneerd ska, reggae, latin, balkanfolk en punk. Voor de doorwinterde festivalganger zijn ze wellicht geen onbekenden, want ze stonden de voorbije jaren op menig Vlaams podium, van de Paulusfeesten in Oostende tot Marktrock zaliger en de Gentse feesten.
Het is niet van onze gewoonte om een eind na feiten met een frontstage verslag op de proppen te komen, maar een zonovergoten verlengd weekend durven we tot de categorie "geldige uitvlucht" te rekenen om niet achter het scherm te zitten bloggen. Na de impressionante line-up van Made in Jamaica kregen we afgelopen vrijdag terug een brok legendarische reggae voor de kiezen: de reünie van The Heptones. En als die ook nog eens in onze muzikale achtertuin Het Depot komen concerteren, dan moeten we méér moeite doen om niet af te zakken. 
