Kareyce Fotso - Kwegne + Aly Keïta - Farafinko

Kareyce Fotso is een nieuwkomer op het Contrejour label. De Kameroense singer-songwriter lijkt met haar songs terug te willen naar de basis. Vaak enkel begeleid door haar eigen gitaar, doet ze de ene keer wat aan een Afrikaanse Tracy Chapman denken (Goun), maar roept ze op andere nummers dan weer een echo van Zap Mama op (Pac-Ler Francaise, Kodjieu) en ook Rokia Traoré is nooit veraf. Moet nog gezegd dat dit een vrij intiem album is geworden dat naar onze mening een stuk beter in een gezellig zaaltje dan op een festivalpodium zal werken.

www.contrejour.com | www.kareycefotso.org

Ook Aly Keïta zocht voor de opvolger van zijn debuutalbum Akwaba Iniséné terug de eenvoud op en en besloot voor Farafinka de letterlijke betekenis van het woord "soloalbum" in de praktijk te brengen. Op uitzondering van één nummer na (Bamana Folie een duet met die andere balafon­groot­meester Kélétegui Diabaté) hoort u een heel album lang alleen Keïta's balafon. West-Afrikaanse ritmes in hun meest pure vorm!

www.contrejour.com | www.alykeita.com

Sergent Garcia - Una Y Otra Vez

Sergent Garcia's laatste wapenfeit, Mascaras, dateerde alweer van 2006. Voor dat album reisde hij naar Mexico, waar hij zich liet inspireren door de lokale muziektradities. Garcia kreeg de smaak blijkbaar serieus te pakken, want ook voor deze Una Y Otra Vez ging hij de mosterd halen op het Zuid-Amerikaanse subcontinent. Het album werd afwisselend opgenomen in Valencia en Parijs, maar vooral Colombia speelde een zeer belangrijke rol; daar werkte Garcia onder andere samen met Erica Muñoz (één van de vocalistes bij Sidestepper), enkele muzikanten van La-33, zowat de populairste Colombiaanse salsabands van het moment, en Li Saumet, lead-vocaliste bij Bomba Estéreo. Ondergetekende leerde de sergeant kennen ten tijde van Un Poquito Quema'o — Garcia's tweede album uit 1999 dat hem wereldwijd op de muziekkaart zette — en vroeg zich dan ook af of diens sound zijn uiterste houd­baar­heids­datum nog niet had overschreden. Niet dus; titelnummer Una Y Otra Vez draagt nog het meest Garcia's oude salsamuffin stempel, maar voor de rest gonst dit album van de plezierige ritmes. Tekst en uitleg van de man zelf krijg je in deze mini-docu.

www.sergentgarcia.com | www.cumbancha.com | www.radiotimbo.com

Balaxy Orchestra - Wilkey May Trip + Orchestre International du Vetex - Le Beau Bazar

Bij gebrek aan een degelijke bio — het enige dat we over de band te weten kwamen is dat ze verrees uit de assen van The Millenniums en dat ze op Mundial Night een indrukwekkende set heeft neergezet — moeten we dit debuut van Balaxy Orchestra louter beoordelen op muzikale merites; objectiever kan haast niet. Net zoals de bandnaam al enige verwijzing naar de Melkweg bevat, is ook Wilkey May Trip, de titel van dit debuut­album, een woordspeling in die richting. Gemakshalve zou men de muziek van Balaxy kunnen klasseren bij het Balkangenre, maar dat is voor onder­getekende toch net iets te kort door de bocht. Natuurlijk zijn er Balkaninvloeden te horen op Wilkey May Trip, en met een dergelijke blazerssectie in de rangen kan dat ook moeilijk anders, maar daarnaast zorgen de gitaren van Pieter Thys en Roeland Van Noten af en toe voor een serieuze rocktoets en dan zijn er natuurlijk nog de vocals van Assunta Mandaglio, de zangeres met Italiaanse roots wiens naam alleen al doet dromen van verre oorden. Een paar voorsmaakjes vind je op hun myspace profiel.

www.balaxyorchestra.be | www.mundialbookings.com

Een stuk fanfaresker gaat het er aan toe bij Orchestre International Du Vetex die we nog kennen van hun concert op Balkan Trafik in 2008. De bijna twintig­koppige fanfare ontstond in het Kortrijkse in 2004 met als nobele gedachte het samenbrengen van muzikanten uit Vlaanderen, Wallonië en Noord-Frankrijk; de huidige politieke situatie in ons landje indachtig een bijna nobel streven. Le Beau Bazar is een heruitgave van het debuutalbum van de band uit 2005 waarvoor Orchestre International du Vetex zich liet inspireren door zowat alle koper­blazer­muziek uit Oost- en West-Europa en daarbuiten; letterlijk feesten geblazen!

www.oidv.net | www.vialactea.be | www.xmd.nl

Interview met Ska Cubano in CC De Warande

Ska Cubano serveert nu al enkele jaren een muzikale mix die zowat een staalkaart van het Caraïbisch gebied vormt. Na een gesmaakte set op Cameleon Indoor — al hun tweede passage in het Turnhoutse CC De Warande — peilden we bij frontman, oprichter en absolute cool cat Natty Bo naar het verhaal achter de band.

Lees verder

Bombino - Agadez

Bombino had de naam van een hardcore reggaetonartiest kunnen zijn, maar is in feite het pseudoniem van de jonge Toearegmuzikant Omara Moctar die van het Cumbancha label de kans kreeg om op hun sublabel Cumbancha Discovery zijn kunsten wereldkundig te maken. Bombino (een verbastering van het Italiaanse "bambino" of "jongetje") groeide op in Agadez, een stadje op de karavaanroute in centraal Niger. Zoals de meeste Toeareg, kwam ook Bombino in Algerije en Libië terecht en het was daar dat hij zijn eerste elektrische gitaar in handen kreeg, een instrument dat in Niger trouwens lang verboden bleef wegens te reactionair. Als zijn grootste invloeden citeert Bombino graag Jimi Hendrix, Mark Knopfler en natuurlijk Tinariwen.

Lees verder

Bossa Nova and the rise of Brazilian music in the 1960's

Voor wie, net als ondergetekende, wel te vinden is voor de subtiele sensuele charmes van de bossanova, maar nooit verder raakte dan Astrud Gilberto's Girl From Ipanema (Garota De Ipanema in de originele versie) of Antonio Carlos Jobim's Desafinado, zou deze door Soul Jazz Records samengestelde Bossa Nova and the rise of Brazilian music in the 1960's wel eens een gods­geschenk kunnen zijn. Op twee schijfjes kunt u kennismaken met de crème de la crème van het genre: van bekende namen als João Gilberto, Sergio Mendes en Baden Powell over de koninginnen van het genre Elis Regina en Nara Leão tot artiesten als Maria Bethânia en Gilberto Gil, die vanuit Bahia de Braziliaanse muziek voorgoed zouden veranderen. Alsof dat allemaal nog niet genoeg is, voegt Soul Jazz er nog een 71 pagina’s tellend koffietafelboekje vol prachtige foto’s en een uitvoerige beschrijving van het ontstaan en de ontwikkeling van het genre aan toe. Diegenen die na de aanschaf van deze dubbelaar de smaak helemaal te pakken hebben, kunnen tenslotte nog het luxe fotoboek van de hand van Gilles Peterson en Stuart Baker, dat vooral de cover art van de originele bossanovaplaten in de kijker zet.

www.souljazzrecords.co.uk

Sono Maison Mere Vol. 1

We worden hier bij tropicalidad.be de laatste tijd bijna doodgegooid met compilatiealbums vol gepimpte wereld­muziek­remixen, maar zolang die vol leuke tunes blijven staan is negeren natuurlijk geen optie. Voor Sono Maison Mere Vol. 1 verzamelde het Franse Naïve label een zeventiental tracks die de muzikale toekomst van Afrika moeten symboliseren (zie ook het futuristische coverdesign). Dat levert vooral een hoop hiphop op (Yabaz'abantu van Mr. Selwyn, Vagina van Emmanuel Jal of nog Saria van Diata Sya feat. Mokobé), een genre dat het continent nu al enkele jaren in zijn greep houdt, maar ook een aantal originele remixen (Africa, Amadou & Mariam feat. K'Naan in een Bob Sinclar mix, the recyclers remix van Rokia Traoré's Kôté Don of nog Issa Bagayogo's Touba in een Kabanjak remix) passeren de revue. Afrika is duidelijk nog lang niet uitgezongen!

www.naive.fr

Ladysmith Black Mambazo - Songs From A Zulu Farm

Ladysmith Black Mambazo, werd in 1964 opgericht nadat Joseph Shabalala een visioen kreeg in een droom. Toen Paul Simon in 1986 met hen samenwerkte voor zijn ondertussen legendarische Graceland album, kreeg de band, die tot dan toe enkel bij de zwarte bevolking in Zuid-Afrika populair was, plots wereldwijde bekendheid. Ladysmith heeft ondertussen al meer dan 50 (!) albums op haar actief en op deze Songs From A Zulu Farm keren ze terug naar de wereld van hun kinder­jaren en de liederen die hun toen werden aangeleerd op de heuvelige weilanden van KwaZoeloe-Natal. Het mag dan ook niet verbazen dat de titels van verschillende nummers op het album terug­verwijzen naar boerderijdieren (Yangiluma Inkukhu/The Biting Chicken, Wemfana/Bad Donkey, Lezenkomo/Praise The Cows and Bulls, ...); al vonden wij de Zoeloeversie van evergreen Old MacDonald Had A Farm eerlijk gezegd net een stapje te ver gaan. De vocale ritmiek van Ladysmith Black Mambazo heeft na al die jaren nog steeds niets aan overtuigingskracht ingeboet en blijft boeien! Amandla!

www.mambazo.com | www.properuk.com | www.iwelcom.tv

Interview met Alemayehu Eshete @ Addis Abeba

Een echt journalist rust natuurlijk nooit en als je dan tijdens een verblijf in Addis Abeba de kans krijgt om een Ethiopische muzieklegende te inter­viewen, grijp je die natuurlijk met beide handen. Alemayehu Eshete had ons enkele maanden eerder, in het Antwerpse Zuiderpershuis, al zijn nummer ge­ge­ven met de boodschap hem zeker eens te bellen wanneer we in Addis pas­seer­den. Zogezegd zo gedaan en zo kwamen we dus op een zonnige septembermiddag bij een koffietje in het Ras Hotel in hartje Addis tegenover elkaar te zitten voor volgend gesprek.

Lees verder

Debademba - Debademba

Met deze Debademba zouden we al wel eens heel vroeg in het jaar één van de beste Afrikaanse releases van 2011 in handen kunnen hebben. De Burkinabese gitarist Abdoulayé Traoré sloeg in 2009 de handen ineen met het opkomende Ivoriaanse talent Mohamed Diaby. Die laatste kreeg al enige bekendheid toen hij in 2007 dankzij Cana Sanga (een televisieprogramma voor nieuw talent gesponsord door niemand minder dan Oumou Sangare) een bescheiden hit wist te scoren met het nummer Zouloukalanani. Voor Debademba, 'grote familie' in het Bambara, werkte het duo samen met een horde aan muzikanten waaronder de Malinese Fatoumata Diawara, een andere grote belofte voor 2011. Samen creëerden ze voor Debademba een sound die de ene keer als klassieke West-Afrikaanse desert blues klinkt (Sidebemonebo), maar evengoed flirt met Arabo- Andalusische invloeden (Ma Chérie, Ma) , Amadou & Mariam-achtige afro-funk (Agnankamina) en salsa (Thomas Sankara, waarop u trouwens de stem van de vermoorde ex-president van Burkina Faso trouwens te horen krijgt). Topalbum!

www.naive.fr | www.chapablues.com

Jaakko Laitinen & Väärä Raha

Vanuit het hoge noorden (lees: het Finse Lapland) bereikte ons dit albumdebuut van Jaakko Laitinen & Väärä Raha. Dit vijf­koppige ensemble mixt op geslaagde wijze de Finse tango met invloeden uit Rusland en de Balkan en deed onder­ge­tekende af en toe ongewild terugdenken aan Oboroty van La Minor uit 2009; de sfeer uit een rokerige kroeg dus, waar er heerlijk op los gefeest en af en toe bij een meer melancholisch nummer een stevige wodka (ja ook Finland staat bekend om die geestrijke drank) achterovergekapt wordt. Kippikset sille! Voorproeven kan op hun myspace.

www.helmilevyt.com

Campina Reggae - Armoei Troef

Met Armoei Troef stelt Campina Reggae de opvolger voor het uit 2008 daterende Vet En Ver­staan­baar. Aan de formule — met humor doorspekte Kempense dialect­reggae — is weinig veranderd, al valt toch op dat de meerderheid van de tracks op Armoei Troef een stuk rootsier klinken. Uit­zon­derin­gen zijn het Cubaans geïnspireerde Zwaartekracht, het funky Obibini (knipoogjes naar Vangool's muzikale verleden bij bands als Wawadadakwa of Belgian Afrobeat Association) of het dancehallnummer Ni OK. Naar hedendaagse normen zou Armoei Troef eerder een EP genoemd worden, maar Campina frontman Steven Vangool droomt naar eigen zeggen van een vinylversie van het album en dan past dat aantal nummers natuurlijk perfect. Geslaagd tweede hoofdstuk! Integraal te beluisteren op bandcamp.com.

www.campinareggae.be | campinareggae.bandcamp.com

Los Callejeros - Présente!

Los Callejeros mag dan bij hoog en laag blijven beweren dat ze vooral een livegegeven zijn, feit is dat ondergetekende hun albumreleases ook best kan smaken. Sterker zelfs, met deze Présente!, opvolger voor hun, uit 2008 daterende, debuut El Camino Es El Destino, bevestigen ze hun status als beste mestizoband van ons landje. In een wirwar van talen — waarbij Nifuna Ndoni, een nummer waarin ze naar eigen zeggen maar liefst 28 (!) talen gebruiken, de kroon spant — en stijlen (wij hoorden onder andere flarden son, chicha, zydeco, reggae en cumbia, maar vult u gerust zelf aan) creëerden Los Callejeros een virtuele reis doorheen Latijns-Amerika en de Caraïben; prachtig geïllustreerd door het roetsjbaandesign op de albumhoes. Als u dan ook nog weet dat Los Callejeros voor Présente! samenwerkte met een hoop goed volk (Terrakota, Alain 'aLion' Meloen, Murgalova, ...) dan mag het duidelijk zijn dat u met deze release een leuk schijfje in huis haalt! Op 12 februari zijn deze rakkers ook live te ontdekken in Het Depot (Leuven)

www.loscallejeros.be

Balaxy Orchestra en S.W.A.N. verrassen op Mundial Night 2011

Op een bitter koude avond zoals die van afgelopen zaterdag hunkert een mens al snel naar warmere oorden en die vonden we ook; zij het dan in de vorm van een scheeps­lading tropische muziekjes in hartje Wilrijk. In CC De Kern hield Mundial Bookings een soortement opendeurdag waarbij ze een resem live bands en DJ's uit hun stal hadden gehaald. Een indoor miniatuur­festival met een werelds gekruide line-up, daar komt u ons uiteraard frontstage tegen.

Lees verder