In de relatief korte levensduur van onze wereldmuziekblog hebben we al meermaals moeten afscheid nemen van legendes en held(inn)en.
(lees verder)
Laatste Reacties
Babbe (Mukambo presents …): Super! Ter info, hier te beluisteren: https://nyp-r… Carolina Vallejo (Adedeji - Yoruba …): Thank you!! This is truly wonderful Babbe (Adedeji - Yoruba …): Wow, dankjewel, Tim, I love it! Robin Pay (Kid Dynamite - Ku…): Best jammer dat opa Arthur Pay, die met beide heren… Luc Bafort (Moonlight Benjami…): de live show gezien in AB club 9-2; geweldige zange… Jesus (Songhoy Blues - R…): The sound studio is very good Peter "Baobab" Ge… (The Souljazz Orch…): Super sympathieke mensen ook. Ik heb ze in Gent gez… ozuna (Don Omar dubbel): Skreeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee ozuna (Don Omar dubbel): One of the best artists at the time and still conti… tim (Radio Mukambo #33…): Beste beide programma’s hebben jammerlijk besloten … Vinnie (Radio Mukambo #33…): Waar blijven de wekelijkse radio Mokambo shows op t… Jonas (Brazzmatazz - Tur…): Brazzmatazz is de max!! Benieuwd naar de nieuwe pla… Karahuevo (Dinamo - Ahora Ba…): Muy infantil para gente tan mayor. Nada nuevo. :( tim (Interview met Azi…): beste, dan vermoed ik dat u de Marokkaanse agenda d… tim (Dia de los Muerto…): Mijn excuses, ik kende jullie initiatief niet… Laat…
Dat een metropool as Mexico City af en toe origineel uit de hoek komt, zal wellicht niemand verbazen, maar als de halve wereldpers, Rolling Stone en de New York Times op kop, zich verdringt om een nieuwe release te bewierroken, dan let je beter even op. El Instituto Mexicano del Sonido mag misschien klinken als een slaperige afdeling van het ministerie van cultuur van Mexico. Maar in realiteit is het een eenmansproject van DJ en producer Camilo Lara. Vorig jaar verraste hij in zijn eentje de muzikale goegemeente met Méjico Máxico, een aanstekelijke mix van ouderwetse cumbia, cha cha cha en danzon, verweven met electro, deep beats, lounge en hiphop. Piñata is daarop het vervolg, en trekt de futuristische én nostalgische wereld van IMS nog breder open. Het resultaat is zo mogelijk nog zwoeler en sexier.
Een half jaar geleden dropte de BBCGogol Bordello binnen luisterbereik van tropicalidad.be. Zijn titel waardig, sloeg Gypsy Punk: Underdog World Strike in als een bom, en hoewel de plaat al een tweetal jaar oud was konden we destijds niet weerstaan aan een review. Net op tijd voor het festivalseizoen lanceerde de Oekraiense Amerikaan Eugene Hütz en zijn bende een nieuw exemplaar van hun gepatenteerde gyspy punk. Wie ze op Pink- of Pukkelpop voorbij zag razen weet waarover we het hebben, de rest haast zich naar de platenboer voor hun eigen portie muzikaal buskruit.
Het wereldmuziek festival-seizoen begint met Mano Mundo in mei en wordt naar goede gewoonte in september afgesloten door Fiesta Mundial. Wat het kleinschalige festival in Balen aan grootte inboet wint het aan gezelligheid en kreeg vorig jaar de tropicalidad.be-prijs van gemoedelijkste festival. Dit jaar zullen ze wat dat betreft aardig wat concurrentie hebben van dat ander uiterst gezellig festival in de Kempen: Cameleon. Soit, voor we prijzen uitdelen duiken we eerst even in de line-up en vertellen u graag wat er op 22 en 23 september aan wereldmuziek te scoren valt op Fiesta Mundial.
Met enige vertraging, maar daarom niet met minder gemeend, krijg je het verslag van de laatste Polé Polé Beach dag voorgeschoteld. Een ietwat vreemde dag in vergelijking met de vorige, als ik eerlijk mag zijn. Het mindere weer zal daar zeker voor iets tussen gezeten hebben, maar het feit dat er her en der op het festivalterrein iets afgebroken wordt doet daar ook geen goed aan. We laten ons gelukkig niet makkelijk kisten en trachtten ook op zondag onze schijnbaar onverzadigbare wereldmuziek honger te stillen in Zeebrugge.
De derde en voorlaatste dag van Polé Polé Beach beloofde de hoogmis van het weekend te worden. Het weer op zaterdag zat meer dan snor, de inkleding van het festivalterrein in het Zeebrugse zand mogelijks nog meer: een gezellige wirwar van kleurrijke kleine bars, concerttenten, eetstandjes, terrasjes, animatie en souks waarmee Polé Polé Beach zonder twijfel de prijs van "meest exotisch aangeklede festival van het jaar" in de wacht sleepte. Wat er in dit tropisch kader aan wereldmuziek te rapen viel vertellen we u met veel plezier en evenveel foto's.
Internetfanaten, verheugt u! Net als op Polé Polé Gent kunt terug van achter uw computerscherm meegenieten van wat er op Polé Polé Beachte zien is. Simpelweg even hier klikken(Windows Media) en je waant je op het strand van Zeebrugge. Op dit eigenste moment is een vrij stomende reggaeton dans-initiatie aan de gang die straks plaats ruimt voor William Vivanco en niemand minder dan Roy Paci! Morgenavond zetten we onze eigen voetafdrukken in het hopelijk kurkdroge zand — het frontstage rapport volgt!
Voor we ons dit weekend gewillig laten onderdompelen in het feestgewoel van Polé Polé Beach op het strand van Zeebrugge, werpen we nog even een blik op de kalender. Hoewel het wereldmuziek aanbod in de tweede helft van augustus de duimen moet leggen voor de voorbije onstuimige festivalmaand, dook er toch nog een interessant festivalletje op.
Met een naam als Afro-Caribbean festival heb je uiteraard onze onverdeelde aandacht. Net als Polé Polé Beach nestelt dit festival zich dicht tegen het noordzeestrand — in het park 't Paelsteenveld in Bredene om precies te zijn. De line-up van dit volledig gratis festival mag ook gezien worden. In de categorie afrika vinden we het dansspektakel van Dzidzolie (we zagen ze een dikke week terug op de Beleuvenissen, waarvan je mijn verslag trouwens nog te goed hebt) en Amadou Sodia uit Guinée. Salseros komen aan hun trekken met Romy Rick y la banda Fruta Nueva (Dominicaanse Republiek) en Elio Revé Jr. y su Charangón (Cuba). Exile One verzorgt de portie zouk, Les Boukakes serveren raï-rock. En last but not least treden ook de niet onbekende olijkerds van Ska Cubano aan — waarvan hier alvast een voorsmaakje.
Dat een metropool as Mexico City af en toe origineel uit de hoek komt, zal wellicht niemand verbazen, maar als de halve wereldpers, Rolling Stone en de New York Times op kop, zich verdringt om een nieuwe release te bewierroken, dan let je beter even op. El Instituto Mexicano del Sonido mag misschien klinken als een slaperige afdeling van het ministerie van cultuur van Mexico. Maar in realiteit is het een eenmansproject van DJ en producer Camilo Lara. Vorig jaar verraste hij in zijn eentje de muzikale goegemeente met 
Een half jaar geleden dropte de 
