door
wouter | 31 juli 2005 |
Uit de bocht |
Het leven is onvoorspelbaar, da's een cliché als een koe, en daarom stonden we vrijdag naar
Natalia te kijken op de Turnhoutse
vrijdagen. Ttz, met een bende tieners op kamp is dat best nog wel een leuke avondactiviteit. Maar, Natalia, ik kan begrijpen dat je jaloers bent als Manu Dibango door De Standaard wordt omschreven als het meest sexy optreden van
Mano Mundo (2004), en je doet erg je best door je optreden te beginnen met de gil "Your fucking ass is mine" maar blijf alsjeblieft van zijn muziek af! Of het vocaal rifje van Soul Makossa ook op haar CD staat of enkel een live frivoliteit is weet ik niet; ik heb geen zin om het uit te zoeken. De koude rillingen hadden niets te maken met de stortbui die haar optreden bijna een uur uitstelde. Die bui was trouwens de toorn der muziekgoden, zeker weten.
Een weinig informatieve post, maar het moest gezegd.
door
pieter | 25 juli 2005 |
Affiche |
In onze eeuwige
queeste om onze wereldmuziekfestivalhonger te stillen vielen we een eind geleden op de verrassende line-up van
Krakrock. Dit wist de Stella Artois mini-festivalgids ons te vertellen (in menig café te vinden aan het begin van het festivalseizoen). Namen als
Los de Abajo & Babylon Circus, dat springt wel in het oog. Op dat moment vertoefde de Krakrock site nog in het verre 2004, weinig praktische info dus. Voorzienig en goedgelovig als we zijn beitelden we al gelijk 9 en 10 september in onze agenda.
Sinds een dikke week heeft de Krakrock webstek een sprong in de tijd gemaakt, mét het
programma voor editie 2005. Geen Los de Abajo, geen Babylon Circus. Wie haalde de line-up wel? Costo Rico
door
pieter | 24 juli 2005 |
Frontstage |
White Afro Funk op
Colora Festival, het klinkt tegenstrijdig, maar met dit recent project van de mannen van
Wawadadakwa (het bekt makkelijker dan het zich laat typen) voelden ze zich helemaal thuis op Colora. De vorige drie zaterdagen heb ik moeten missen (doodzonde van
Pas Mal+ vorige week), maar bij de afsluiter waren we present.
De barcelonezen van Costo Rico blijven me helaas achtervolgen, want ook hier mochten ze de avond openen — met al even weinig succes als op Polé Polé
afgelopen vrijdag trouwens. Het feest begon pas toen de vijf ex-
jazz studio muzikanten het podium bestegen.
Lees verder
door
wouter | 24 juli 2005 |
Frontstage |
Stevige dosis reggae in de lucht de voorbije week. Eerst was er het feestje van Black Uhuru, U Roy, Gregory Isaacs en Frankie Paul in het
Rivierenhof in Deurne. Ik was er zelf niet bij, maar kon uit eerste hand vernemen dat het de moeite was. Woensdag dan zakten we af naar Polé Polé, waar we op de Zuidafrikaanse
Lucky Dube botsten, en vrijdag konden we tenslotte genieten van de revival van onze eigen
Skyblasters op de Beleuvenissen.
Lees verder
door
pieter | 23 juli 2005 |
Frontstage |
Het
Polé Polé concept kennen we: een kleurrijke oase in de gentse binnenstad, een podium die de brug slaat tussen de graslei en de korenlei, het
publiek dobberend op het water. Tien dagen lang houden ze het daar zo vol. Afgelopen vrijdag heb ik mij met veel plezier door de
gentse feesten gewurmd richting Polé Polé. De catalanen Costo Rico hadden er eer de boel in gang steken, maar het feest bleef wat uit. Hun mix van reggae, rumba, ska & latin slaagde er niet in de dobberende massa in beweging te krijgen. Aan het enthousiasme van de frontmadam zal het zeker niet gelegen hebben.
Lees verder
door
pieter | 19 juli 2005 |
Plaatjes |
Stage 2 op
Couleur Café leek dit jaar (op Jane Birkin na) exclusief in het leven geroepen voor hiphop crossovers uit de vier windstreken. Niet direct
my cup of tea dacht ik, maar na twee dagen op
cool caf moest ik mijn mening stevig herzien.
De eerste verrassing werd
zaterdag geserveerd door het franse duo
Jacky et Ben-J,
a.k.a. Nèg' Marrons (wat zoveel betekent als
kastanjebruine negers). Overweldigend, explosief én met een verfijning die in de meeste rasechte ragga niet terug te vinden is: ik was gelijk verkocht. Logischerwijze liep ik nadien met hun recentste plaat huiswaarts.
Lees verder
door
wouter | 15 juli 2005 |
Allerlei |
Blijkbaar bestond het al langer, maar sinds kort heeft de
reggaeton zuid amerika platgewalst. Toch in elk geval
Ecuador, waar in mei de Cuencaanse straten, ooit nog eens een hele zomer lang ingepalmd door
tomatenvariëteiten, dropen van de
hiphop en español. Nooit gedacht dat het zo snel België zou bereiken (ook nooit gedacht van Shakira trouwens), maar kijk, op Couleur Café organiseerden ze
reggaeton dansles, en Don Omar, één van de bekendere evangelisten van het genre, komt de
Antilliaanse feesten verblijden met zijn grooves. Wie niet vies is wat expliciete danspasjes (en teksten), en zijn beats in een latino saus wil soppen, verzekert zich maar van een ticketje Hoogstraten...
Naschrift: Wie het eerst toch eens van wat dichterbij wil beluisteren moet eens gaan snuisteren op
blinblineo, zoals bijvoorbeeld
dit deuntje van Mas Flow 2 (met dank aan onze collega's van
Latinomuziek).
door
pieter | 8 juli 2005 |
Affiche |
Tussen al het groot zomerfestivalgeweld durven de kleintjes wel eens door te mazen van het net te vallen. Een mens hoeft het niet altijd ver te zoeken om een aantal tropische concertjes mee te pikken. Toch niet als (groot) Leuvenaar: elke zaterdag van juli is C.C. Oratoriënhof de thuisbasis van
Colora Festival. Met hun 15de editie zijn ze toch een vaste waarde geworden. Hun
programma ziet er vrij gevarieerd en best wel interessant uit.
Mijn keuze? Nu je het toch vraagt,
Pas Mal+ klinkt veelbelovend: Congolese soukousmuzikanten die nog met Papa Wemba, Koffi Olomide en Zaiko Langa Langa op de planken stonden. Het lijkt me niet fout te kunnen lopen. Ook
Wawadadakwa met hun "white afro funk" project zou ik niet willen missen. Onlangs ben ik erachter gekomen dat die mannen bijzonder veel overlap hebben met
Belgian Afro Beat Association, en hun energieke set vorig jaar in de
AB was één van mijn persoonlijke concert hoogtepunten van 2004.
door
wouter | 6 juli 2005 |
Frontstage |
Ook zondag waren we uiteraard van de partij op CC. Mooi op tijd om
N’Faly Kouyaté uit Guinea aan het werk te zien. In een vroeger leven nog lid van
Afro Celt Sound System, en een begenadigd kora speler. Desondanks vonden we het toch niet echt overtuigend. Maar goed, als opener mocht hij er best wezen.
Daara J is een grootmeester van de sene-rap, een mix van hiphop, rap en meer traditionele senegalese klanken. Best leuke deuntjes, maar ik ben nogal kritisch in hiphop crossovers, en ook deze doorstond de test maar matig. Wat later kwamen we echter een leuke verrassing tegen:
Mahala Raï Banda. De Roemeense groep bracht swingende oosteuropese folk met ballen. Hebben ze goed naar Goran Bregovitz geluisterd of zit het gewoon in het bloed van die Oosteuropeanen?
Lees verder
door
pieter | 5 juli 2005 |
Frontstage |
Twee jaar op rij heb ik
Couleur Café moeten missen. Op zich al reden genoeg om me volledig te laten onderdompelen in de driedaagse hoogmis voor wie van tropische muziekjes houdt. Volledig is wat veel gezegd, want vrijdag moest ik al ronkende namen als Alpha Blondy en
Amadou & Mariam aan mij laten voorbij gaan. Maar niet getreurd, de affiche zag er voor de komende dagen vrij belovend uit.
Alpha Blondy moest ik missen, maar lang hoefde ik niet op mijn ivooriaanse reggae honger te zitten:
Tiken Jah Fakoly stak als eerste van wal in de grote tent. Al is zijn reggae sound ietwat afgestoft, toch wist de man de hele tent (mij incluis) te bekoren met zijn aanstekelijk charisma.
Lees verder
door
wouter | 3 juli 2005 |
Allerlei |
First post!
