door
tim | 31 december 2008 |
Plaatjes |
Tot voor kort beperkte het aanbod aan
Ethiopische muziek zich tot de (overigens uitstekende)
Ethiopiques reeks en enkele albums van Aster Aweke, maar ondertussen is er nu het in
Addis Abeba gevestigde
Ait Records dat ons met een waar najaarsoffensief van zijn bestaan op de hoogte brengt. We lichten met graagte enkele albums uit hun recente aanbod.
Wie nog niet vertrouwd is met de unieke sound die de Ethiopische muziek toch wel is, begint misschien best met eens te grasduinen in
The Ethiopian Millenium Collection, een zes albums tellende reeks waarin het Ait label de belangrijkste Ethiopische artiesten voorstelt netjes onderverdeeld in de categorieën
Memories of Ethiopia,
Chic-Chic-Ka,
Instrumental,
Traditional,
Ballads en
Dance.
Mahmoud Ahmed geldt in eigen land als een muzikale halfgod. De man is al zowat 40 (!) jaar actief, hoog tijd voor een carrièreoverzicht dus.
Tizita: The Best Of — Tizita betekent 'herinnering' in het
Amhaars en het nummer is zowat het onofficiële volkslied van Ethiopië — bestaat uit twee delen (
Vol. 1 &
Vol. 2) met daarop 18 van 's mans grootste hits. Ahmed's songs gaan van swingende dansnummers tot bijna kitscherige ballads en ademen in alles de spirit die
Ethiopië zo apart maakt uit.
Ook de catalogus van de hierboven vermeldde diva van de Ethiopische muziekscene,
Aster Aweke, die nu al enkele jaren haar muziek op haar eigen Kabu label uitbrengt, wordt verdeeld door Ait Records. Wij kregen
Aster's Ballads in handen, een leuk verzorgde box met een bloemlezing uit de ballads die Aster de afgelopen decennia op plaat vereeuwigde.
www.xmd.nl |
www.aitrecords.com
door
tim | 31 december 2008 |
Plaatjes |
Met
Coba Coba, het nieuwe album van de
Afro-Peruviaanse sensatie
Novalima, zorgt het
Cumbancha label op de valreep nog voor een van de sterkste albums van 2008. Novalima is het verhaal van vier schoolvrienden (Ramon Perez-Prieto, Grimaldo del Solar, Rafael Morales en Carlos Li Carrillo) en hun zoektocht naar een geluid waarin ze hun passie voor de traditionele Afro-Peruviaanse muziek (een erfenis van het Spaanse slavernijsysteem) en de hedendaagse dance cultuur konden verenigen. Dat geluid is een eclectische mix van dub, reggae en elektronica gelardeerd met uit de latin muziek overgenomen vocalen en bezwerende
cajón-percussie. Nu al mega in
Peru en als het aan ons ligt binnenkort een van de revelaties op de zomerfestivals!
www.cumbancha.com |
www.novalima.net
door
tim | 31 december 2008 |
Plaatjes |
Magnifico is het alter ego van de in
Ljubljana geboren Robert Pesut die het met een mengeling van balkanmuziek, pop en een dosis excentriciteit tot een grote ster wist te schoppen in zijn thuisland
Slovenië. Magnifico's eclectische stijl lijkt de ideale act voor wat ondertussen het epicentrum van de kitsch is geworden: het
Eurovisie Songfestival. Het zal dan ook weinig verbazen dat de man de kleuren van zijn land al menigmaal probeerde te verdedigen en dat zowel op (met het nummer
Silvija dat uitgroeide tot een van de grootste Sloveense hits ooit) als naast het podium (als producer van het drag queen trio
Sestre dat de Sloveense preselecties won in 2002). Magnifico mag dan termen als excentriciteit en kitscherigheid aan elkaar rijgen, met zijn songs stelt hij vaak ook serieuze thema's als chauvinisme, onverdraagzaamheid en homofobie (
Halo Gospodicna) aan de kaak. Zijn nieuwste album,
Grande Finale, is een ode aan de
Spaghetti westerns van buurland Italië: de cover van het album zou een affiche voor een film van
Serio Leone kunnen zijn en op enkele tracks zingt Magnifico zelfs in het Italiaans. Magnifico mikt met dit album duidelijk op een internationaal publiek en in zijn gebroken Engels doet hij bij momenten denken aan een Sloveense versie van
Shantel, maar
Grande Finale helt helaas wat te vaak over naar songfestivalniveau en dat is soms best grappig maar helaas niet voor een volledig album.
www.xmd.nl |
www.magnifico.info |
www.turbolenza.net
door
tim | 30 december 2008 |
Plaatjes |
Les boukakes is wat men in Frankrijk
une groupe métisse noemt, wat eigenlijk niet meer wil zeggen dan dat de leden van verschillende nationaliteiten en culturen zijn; in dit geval autochtone Fransen en
Maghrebijnse inwijkelingen uit
Algerije en
Tunesië. Uit de samentrekking van de scheldwoorden 'bougnoule' (scheldwoord afgeleid van het uit het
Wolof afkomstige woord ñuul, wat zwart betekent, gebruikt wordt tegenover personen van Afrikaanse origine) en 'macaque' (scheldwoord dat vaak gebruikt tegenover personen van Noord-Afrikaanse origine en verwijzend naar de apensoort van de
makaken die ook in die streek voorkomen) distilleerden ze hun eigen geuzennaam: boukakes. Ook hun sound is een
métissage (mengvorm) van westerse rockinvloeden met oriëntaalse
raï en
chaabi. Maroc-'n-roll zeg maar, zoals we die ook al hoorden bij
Hoba Hoba Spirit of het recentste album van
Orchestre National de Barbès.
Ook
Nour, een project van Yacine Belahcene Benet, een
Catalaan met Arabische roots, tapt wat uit datzelfde vaatje. De muziek van Nour, licht in het Arabisch, gaat de dialoog aan tussen oost en west, maar door het afwisselen tussen Frans, Spaans, Arabisch en vooral Catalaans krijgen de songs een wat folky punkrock geluid waarin steeds de Arabische instrumentatie van Manolo Lopez overheerst. Interessant opzet, maar niet meteen de meest toegankelijke plaat die wij dit jaar onder onze neus kregen.
www.xmd.nl |
www.boukakes.com |
www.el-nour.com |
www.kasbamusic.com
door
pieter | 30 december 2008 |
Frontstage |
Net zoals
vorig jaar hebben we weer talloze concerten & festivals achter de kiezen en maken we de staat op van het afgelopen
frontstage jaar. De keuze was wederom moordend en daarom presenteer ik u, waarde lezer, niet zonder enige trots de 10 concerten die mij het meest bijbleven in 2008:
01 Seun Kuti & Egypt 80 AB verslag video |
|
Simpelweg dé beste afrobeat act van het moment: opzwepend, broeierig, vurig én meesterlijk verslavend. |
02 Taraf de Haïdouks AB verslag video |
|
Deze authentieke balkan-band brengt — zonder de onvermijdelijke trompetjes — hun verfrissend geluid met een levensvreugde waar de gemiddelde Belg jaloers op mag zijn. |
03 Werrason Sfinks Mixed verslag |
|
Congolese soukous op z'n best: een swingende, chaotische & exotische muzikale pletwals als afsluiter op Sfinks Mixed. |
04 Zap Mama Mano Mundo verslag |
|
Na een kleine twintig jaar doet deze stem-goochelares, full-time schoon madam en first lady van de inlandse wereldmuziek haar ding nog steeds met een aanstekelijk joie de vivre. |
05 Aly Keita & friends Zuiderpershuis verslag |
|
De Ivoriaanse balafonist liet zich flankeren met de hemelse vocalen van Dobet Gnahoré en het kopergeluid van Gangbé Brass Band. Een succes-combinatie, deze "Contre Jour All Stars". |
Lees verder
door
pieter | 21 december 2008 |
Luister |
Voor we jullie met eindejaarslijstjes belagen, gooien we nog snel even 10 straffe tracks op de
tropicalidad.be
radio. Geen
cumbia-jingle-bells deze keer, maar deze playlist is op z'n minst even hartverwarmend.
Hier klikken is de boodschap.
door
pieter | 19 december 2008 |
Plaatjes |
Met het recente aantal
re-releases en
compilaties uit de pioniersjaren van de Afrikaanse muziek zou je haast beginnen denken dat de huidige Afrikaanse muziekscene aan spreekwoordelijke bloedarmoede lijdt — laat ons hopen dat niets minder waar is. Met deze release van
Stern's Music reizen we terug naar de jaren '50 in het toenmalig
Belgisch Congo alwaar de jonge gitarist
François Luambo Makiadi experimenteerde met
Cubaanse rumba en diverse Afrikaanse stijlen. En niet zonder resultaat want in 1955 debuteerde hij met zijn eigen band in de OK Bar in
Kinshasa die later
TPOK Jazz gedoopt werd — of "Tout Puissant Orchestre Kinshasa" voluit. Francois kreeg de bijnaam Franco en produceerde (
naar eigen zeggen) in 30 jaar meer dan 150 albums met zijn band. Hoeveel het er nu exact waren zullen we wellicht nooit weten, maar wél dat Franco is uitgegroeid tot een begrip in de Congolese muziekgeschiedenis en aan de wieg stond van de
Congolese rumba en niet te vergeten, de
soukous — de meest swingende der Afrikaanse genres.
Lees verder
door
tim | 12 december 2008 |
Interviews |
Het heeft geen haar gescheeld of we hadden hier in het Westen nooit van
Victor Démé gehoord. Afgelopen zomer was hij zonder twijfel de grote West-Afrikaanse revelatie op meer dan één festival, maar als de jongens van
Makasound/Soundicate hem niet net op het juiste moment hadden
overgehaald zijn muziekcarrière nog een kans te geven had hij de rest van zijn dagen waarschijnlijk als kleermaker (het metier dat hij erfde van zijn vader) in Bobo-Dioulasso gesleten. Tijdens
Sfinks Mixed konden we hem strikken voor een interview.
Lees verder
door
pieter | 9 december 2008 |
Plaatjes |
Met het
Orchestre Poly-Rythmo de Cotonou zitten we opnieuw te grasduinen in de voor ons — op
Angélique Kidjo en sinds kort ook
Gangbé Brass Band na — onbekende
muzikale tuin van Benin. Dit illustere orkest maakte begin jaren '70 furore in
Cotonou (de grootste stad van
Benin) en was ongemeen actief. In 10 jaar tijd namen ze een slordige 500 nummers op maar bleven desondanks praktisch onbekend buiten hun landsgrenzen. Samy Ben Redjeb, vinyl
aficionado & bezieler van het
Analog Africa label, sprokkelde in Benin een indrukwekkende collectie platen van het Orchestre Poly-Rythmo de Cotonou bijeen en besloot het in twee delen de wijde wereld in te sturen, waarvan
"The Vodoun Effect" 1973-1975 Funk & Sato from Benin's obscure labels als eerste het levenslicht ziet.
Alweer een stukje Afrikaanse muziekgeschiedenis die we met veel plezier in onze CD-speler stoppen.
Lees verder
door
tim | 1 december 2008 |
Plaatjes |
Met
In A Town Called Addis wist het
Real World label eindelijk een schandvlek in hun aanbod uit. De catalogus van het label bevatte muziek uit zowat elke regio van
Afrika behalve
Ethiopië — iets wat voor een liefhebber van het land pijnlijk duidelijk werd toen voor de soundtrack van
Long Way Down tijdens de aflevering met een traject door Ethiopië,
Somalische muziek van
Maryam Mursal gebruikt werd — maar nu is er dus
Dub Colossus, een project waarvoor Nick Page aka. Dubulah (ex-
Transglobal Underground) samenwerkte met een aantal van de beste Ethiopische muzikanten (zangeres Sintayehu "Mimi" Zenebe, de Ethiopische Edith Piaf, saxofonist Feleke Hailu, ...). Het resultaat is een trippy mix tussen reggae, dub en klassieke
Ethiopische muziek en Ethio-jazz, nog het best te omschrijven als een taxirit op LSD doorheen de Ethiopische hoofdstad
Addis Abeba. Voor ondergetekende alvast zonder de minste twijfel één van dé albums van 2008. Voorsmaakjes vind je
hier — Selamta!
www.realworldrecords.com |
www.xmd.nl