door
tim | 24 mei 2019 |
Plaatjes |
Met deze
Tolonso (vrij vertaald: "daar waar men feest viert") zorgt
Kanazoé Orkestra, de band rond de Burkinese balafonmeester Seydou Diabaté voor een opvolger voor
Miriya, hun zeer gesmaakte debuut uit 2016.
Tolonso, een rechtstreekse verwijzing naar het geboortedorp van Seydou in Burkina Faso (maar met wat goede wil ook een knipoog naar Toulouse, de Franse thuisbasis van de band) klinkt wellicht iets minder verrassend dan zijn voorganger, maar afwisselend tussen
Sambla, Mandingo en Bambara zorgt de band opnieuw voor een stomend West-Afrikaans feestje. De ene keer klinkt dat enigszins jazzy, zoals in opener
Dounia, dan weer stevig opzwepend (
Tama, een pleidooi tegen het ontvluchten van het Afrikaanse continent zonder hoop of plannen om ooit terug te keren,
Nafiguiya, een waarschuwing tegen roddels of "fake news", of nog
Bembaliya, een aanklacht tegen de talrijke interne geschillen die veel Afrikaanse naties teisteren) of zelfs een enkele keer met een Latin toets in
Tounga.
Lees verder
door
tim | 24 mei 2019 |
Plaatjes |
Met
La Dôtu Lado ("daar aan de andere kant") stipt het duo
Coladera, bestaande uit de uit Belo Horizonte in Brazilië afkomstige zanger en gitarist Vitor Santana en de Portugese vocalist/gitarist Joao Pires, nogmaals aan hoe hip en tegelijk weinig verkend de Kaapverdische muziek wel is. De naam van de band verwijst naar de
coladeira, een Kaapverdisch muziekgenre met invloeden uit de Portugese fado en ritmes uit Brazilië en Angola, maar ook
batuque en
funana komen aan bod en het duo afwisselt tussen Portugees en Kaapverdisch Creools. Voor 'La Dôtu Lado' kregen Vitor en Joao bovendien versterking van percussionisten
Marcos Suzano, een Braziliaanse
pandeiro-meester (een Braziliaanse versie van de tamboerijn) en de Kaapverdische toeverlaat van de betreurde Cesaria Evora,
Miroca Paris die in 2017 zelf al een stevige indruk achterliet met zijn solodebuut
D'Alma.
Lees verder
door
tim | 24 mei 2019 |
Plaatjes |
Ondergetekende leerde het Colombiaans-Franse combo
Pixvae, samengesteld uit leden van de Franse
mathrockformatie
Kouma en het Colombiaanse
Bambazu, gespecialiseerd in traditionele muziek uit de Pacifische regio van Colombia, in 2016 kennen dankzij
hun titelloze debuut waarop ze Colombiaanse currulao-ritmes lieten botsen met jazzcore. Deze
Cali is het logische vervolg op dat eerste album, en dat zowel muzikaal als visueel. Was op de hoes van het vorige album nog de perzikpalm, waarnaar de band vernoemd werd, zelf afgebeeld, dan prijkt deze keer een gestileerde foto van een tros palmperziken op de voorkant van
Cali. De titel van het album verwijst dan weer naar
de gelijknamige stad in het zuidwesten van Colombia, de regio waar zowel currulao als salsa grote populariteit genieten.
Cali klinkt een stuk minder rock-getint dan debuut
Pixvae, maar in acht lange nummers brengt de band de luisteraar langzaam maar zeker opnieuw in een heerlijke trance!
Pixvae komt
Cali live voorstellen in de Brusselse
Ancienne Belgique op 9 oktober!
www.budamusique.com |
www.xmd.nl
door
tim | 10 mei 2019 |
Plaatjes |
Met deze
Os Catedráticos 73 blijft
Far Out Recordings doorgaan op de weg die ze al insloegen met de heruitgave van
Ataque, en blijven ze focussen op het werk van Os Catedráticos, het zijproject van de Braziliaanse componist, arrangeur, producer en toetsenist
Eumir Deodato. Zoals de titel al suggereert, werd
Os Catedráticos 73 in 1973 opgenomen tussen Rio de Janeiro en New York. In Rio werkte Deodato samen met een Braziliaanse ritmesectie bestaande uit Azymuth-drummer
Ivan 'Mamão' Conti, percussiemeester Orlandivo en bassist Sergio Barroso, terwijl in New York de blazers werden toegevoegd. Het resultaat is een pareltje van een album waarin Braziliaanse post-bossanova jazz geïnfuseerd wordt met invloeden uit de Amerikaanse soul en funk. Dat klinkt de ene keer wat als een Hollywoodsoundtrack uit dezelfde periode (opener
Arranha Ceu/Skyscrapers zou zo bij een achtervolgingsscene gepast hebben), en elders weer eerder als gezapige Braziliaanse bossanova (het speelse
O Jogo/Soccer Game, het dromerige
Puma Branco/White Puma), steeds met het briljante toetsenwerk van Deodato in de hoofdrol. Uitstekend bewaard tijdsdocument om van te blijven genieten!
www.eumirdeodato.com.br |
www.faroutrecordings.com
door
tim | 9 mei 2019 |
Plaatjes |
In 2016 bracht de Kameroense singer-songwriter
Blick Bassy met
Le Moabi Cinéma ook een eerste grotendeels autobiografisch boek op markt waarin hij onder andere opzoek ging naar hoe hij de controle over zijn lot terug kon krijgen, hoe te ontkomen aan het cultuurimperialisme van het Westen dat vooral in Afrika zeer voelbaar is, en hoe de draad van zijn eigen geschiedenis weer op te pikken. De antwoorden op die prangende vragen levert hij nu op
1958, een conceptalbum waarmee hij enerzijds een hommage brengt aan de helden van de Kameroense onafhankelijkheidsbeweging en
Ruben Um Nyobè in het bijzonder. Die laatste (zie ook de hoesafbeelding van het album), bijgenaamd 'Mpodol' (Bassa voor: "de woordvoerder van de zijnen") was de eerste Kameroense politieke activist die streed voor de onafhankelijkheid van zijn land en werd op 13 september 1958 zonder proces geëxecuteerd door het Franse leger.
Lees verder
