Dirty Undies - We'll See But First We'll Wait

Na het uiteenvallen van de Neerpeltse Neder-skaband Sun To Sheeva in 2012, maakten een aantal bandleden, aangevuld met muzikanten van Dr. Blue Beat en Gerasene Pigs, een doorstart als Dirty Undies. De naam van de band is een verwijzing naar: "Walter, I'm sure there's a reason you brought your dirty undies, man.", een stuk dialoog uit The Big Lebowski, een filmklassieker waarvan de bandleden duidelijk grote fans zijn. De Nederlandstalige lyrics hebben plaatsgemaakt voor Engels en op We'll See But First We'll Wait, het debuutalbum van Dirty Undies, serveert de band een mix van ska en reggae met elementen uit surf (Fisherman), Balkan-brass (City Slang), rockabilly (Big Time), zelfs wat Indische invloeden in afsluiter Gaslamp Radio en voor Bees And Love experimenteren de Limburgers zelfs met dub. Onze favoriet uit de tracklist: het stevig uptempo feestnummer Warning waarin de stem van drummer/vocalist Terry Beks bijna iets vrouwelijks krijgt. Extra voordeel: voor een feestje met Dirty Undies hoef je dus zelfs geen proper ondergoed aan!

www.dirtyundies.be

Jupiter & Okwess - Kin Sonic

Vier jaar na de release van het meer dan uitstekende Hotel Univers is Jean-Pierre Bokondi, beter bekend als Jupiter, terug met deze Kin Sonic (vrij vertaald: "de sound van Kinshasa"), geproduceerd door Marc-Antoine Moreau (zie ook Amadou & Mariam en Songhoy Blues) en François Gouverneur. Voor het album werkte Jupiter onder andere samen met Damon Albarn en Warren Ellis (Nick Cave and the Bad Seeds) en voor het hoesontwerp kon hij zelfs rekenen op Robert del Naja aka 3D van Massive Attack (van wie gefluisterd wordt dat hij wel eens de illustere Banksy zou kunnen zijn). 3D stond zijn gage trouwens af aan La Fondation Etoile du Congo, een organisatie die zich bezighoudt met de opvang van straatkinderen en waarvan Jupiter de ambassadeur is. Een nummer op Kin Sonic dat daar perfect bij aansluit is Le Temps Passé, een nummer dat drummer Montana schreef over de zware taak om kinderen op te voeden in de harde realiteit van Kinshasa. In datzelfde nummer is ook de stem van actrice/regisseuse Sandrine Bonnaire te horen die voorleest uit Bandoki ("de tovenaars"), een boek van de Afrikaanse auteur en filosoof Zamenga Batukezanga, net als Jupiter een bewoner van de Lemba-wijk in Kinshasa. Met de toepasselijke opener Hello heet Jupiter ons welkom op dit nieuwe album, maar de top tracks op Kin Sonic zijn wat ondergetekende betreft Ofakombolo en Ekombe, allebei nummers waarop stilstaan geen optie is. Jupiter & Okwess bewijzen met Kin Sonic opnieuw dat ze het strafste zijn wat Kinshasa op dit moment te bieden heeft. Stevig Congolees feestje!

Jupiter & Okwess staan op zondag 2 juli op de Green Stage van Couleur Café!

www.glitterbeat.com

Nomade Orquestra - Entremundos

Met deze Entremundos zorgt Nomade Orquestra voor een opvolger voor hun vorig jaar verschenen titelloze debuut. Het tienkoppige orkest uit São Paulo verkent op dit album verder hun zelfgecreëerde tussenwereld waar genres als jazz, funk, soul, afrobeat, Ethio-jazz, dub en hip-hop vlotjes in elkaar overlopen. Met opener Jardim De Zaira brengt de band ode aan de buurt in de zogenaamde ABC regio (een geïndustrialiseerd gebied in de buitenwijken van São Paulo, zich uitstrekkend over de steden Santo André, São Bernardo do Campo en São Caetano do Sul) waar ze altijd samenkomen om te repeteren. Voor Rinoceronte Blues, waarin een hoofdrol is weggelegd voor een bluesy hill-billy harmonica, neemt de band ons dan weer mee naar een swingende jazz-club in New Orleans, met Madame Butterfly laveren ze heen en weer tussen funk en jazz, en Felag Megu is dan weer duidelijk beïnvloed door de Ethio-jazz van grootmeester Mulatu Astatke (zie ook het spookachtige Deliriuns) en de woestijnblues van Toeareg-groepen als Tinariwen. Eindigen doet het orkest met de bezwerende voodoo-trance van Olho Do Tempo (nog gevolgd door hidden track Travessia). Eigenlijk vat de hoesillustratie, een werk van Pedro H. Ladeira, dit fascinerende caleidoscopische album perfect samen!

www.nomadeorquestra.com.br | www.faroutrecordings.com

Sabrina Malheiros - Clareia

Ondergetekende leerde Sabrina Malheiros, dochter van Azymuth bassist Alex Malheiros, twee jaar geleden kennen toen Far Out Recordings ter gelegenheid van de tiende verjaardag van haar debuutalbum Equilibria met een deluxe heruitgave kwam aanzetten. En nu is er dus Clareia, een splinternieuw 11 tracks tellend album dat opnieuw geproduceerd werd door Daniel 'Venom' Maunick (zoon van Incognito-frontman Jean-Paul 'Bluey' Maunick). Waar wij vorige keer Malheiro's sound nog omschreven als een mix van bossa nova, samba, hip-hop, r&b en jazz, dan neigen de nummers op Clareia eerder naar funk en disco (opener Celebrar, Sol, Ceu E Mar, Renascera, Porto Do Sol), natuurlijk nog steeds met die onmiskenbare samba-toets (titelnummer Clareia, Vai, Maria). Het resultaat is een haast perfecte Braziliaanse zomersoundtrack die je zo naar een caipirinha op het strand van Ipanema zal doen verlangen!

www.sabrinamalheiros.com | www.faroutrecordings.com

Professor Wouassa - Grow Yes Yes!

Het afrobeatgenre lijkt nu echt stilaan tot in elke uithoek van de wereld doorgedrongen te zijn. Voor deze Grow Yes Yes! moeten we in het Zwitserse Lausanne zijn, de thuishaven van Professor Wouassa, een elfkoppige band die zich op dit album zowel aan afrobeat (Doumadem, Touki…) als highlife (Serema) waagt en waarbij vocalisten Thaïs Diarra, zelf van Zwitser-Malinese afkomst, en de uit Senegal afkomstige Mamadou Jim, afwisselen tussen (Pidgin) Engels, Bambara en Wolof. Dat ze bovendien grote namen als Ebo Taylor (opener Serema) en Seun Kuti (het traag groovende meer dan tien minuten durende Sunu Reo) konden overtuigen om een bijdrage te leveren, bewijst het kunnen van deze Zwitsers. Alweer een Afro-groove release van de bovenste plank!

www.professorwouassa.com | www.matasunarecords.com

Radio Mukambo #305 Cafécobana

Klaar voor een nieuwe Groove Marathon dit weekend? Als opwarmer starten we donderdag met de première van Mukambo's Afro-Groove Sessions: NEWEN afrobeat bij VK Concerts.
Dan zullen we moeten kiezen tussen Couleur Café in Brussels (Oumou Sangaré, Damian Marley, Kabaka Pyramid, Baloji, Batuk, La Dame Blanche, Daniel Dzidzonu, Pura Vida), Copacobana festival in Gent (London Afrobeat Collective, Black Flower, Daniel Dzidzonu), Recyclart Holidays in Brussel (Dengue Dengue Dengue, Los Wemblers) en Afrikafestival Hertme (Oumou Sangaré, Dele Sosimi).
Radio Mukambo helpt je kiezen. Listen up!


Lees verder

Ruben Gonzalez - Introducing… Ruben Gonzalez

Twintig (!) jaar na de release van Introducing… Ruben Gonzalez, in 1997 nog het solodebuut van de toen zevenenzeventigjarige Cubaanse pianist die door Ry Cooder nog omschreven werd als: "The greatest piano soloist I have ever heard in my life. He's like a Cuban cross between Thelonious Monk and Felix the Cat.", komt World Circuit met een deluxe heruitgave en dat zowel op CD als vinyl. De tracklist voor deze nieuwe editie werd lichtjes aangepast; zo krijgt u nu extended versions van zowel Cumbanchero, Tres Lindas Cubanas als Tumbao te horen en werd helemaal op het eind nog Descarga Ruben Y Cachaito, een tot nog toe onuitgegeven duet met contrabassist Orlando 'Cachaito' Lopez, toegevoegd. Deze heruitgave moet trouwens min of meer samenvallen met de release van Buena Vista Social Club: Adios, een nieuwe documentaire die meteen ook het definitieve afscheid van de legendarische Cubaanse band inluidt. Meer dan verdiende re-issue van een Cubaanse grootmeester!

www.worldcircuit.co.uk

Sväng - Hauptbahnhof

Op muzikaal vlak heeft Finland ons al meer dan eens verbaasd en met Sväng is dat zeker niet anders. Dit kwartet, bestaande uit Eero GrundStröm, Jouko Kyhälä, Pasi Leino en Eero Turkka (allemaal oud-alumni van de befaamde Sibelius Academy in Helsinki) werd opgericht in 2003 en focust volledig op de mondharmonica in al zijn vormen (waaronder zelfs een Harmonetta, een combinatie van een harmonica en een melodica, en een zware basharmonica). Het leverde het viertal alvast de bijnaam "harmonica-equivalent van het Kronos Quartet" op. Oprichter Jouko Kyhälä beschrijft de muziek van Sväng als volgt: "Our background comes from our country's history. Finland lies between the east and the west. Both melancholic Russians as well as cheerful Swedes used to dominate the country. Hence both aspects are present in Finnish mentality and music alike. We have a deep passion for minor tonality with all its wistfulness. At the same time we also have a lot of joie de vivre.". Op Hauptbahnhof, alweer de zesde langspeler van de band, zowel interpretaties van Finse tangos als Balkanritmes en zelfs harmonicaversies van een wals uit de Japanse animefilm Howl's Moving Castle (Hayao Miyazaki, 2004) en Hedwig's Theme uit Harry Potter. Sväng levert het bewijs dat ook focussen op één enkel instrument allesbehalve saai hoeft te zijn.

www.svang.fi | www.galileo-mc.de

Quantic & Nidia Gongora - Curao

Voor Curao ("geneesmiddel") sloeg de muzikale duizendpoot Will 'Quantic' Holland (The Quantic Soul Orchestra, Combo Barbaro, Flowering Inferno, Ondatropica…) deze keer de handen ineen met Nidia Gongora, frontvrouw bij Grupo Canalon en vooral bekend als de stem van de marimba-muziek uit de zuidelijke Pacifische regio van Colombia. Will leerde Nidia's stem een beetje tegen wil en dank kennen, omdat één van zijn buren in het appartementsgebouw in Cali waar hij een flat betrok, blijkbaar maar niet genoeg kreeg van een nummer van Grupo Canalon en er dan maar niet beter op vond dan het eindeloos op repeat af te spelen. Maar Holland realiseerde zich meteen dat de stem die hij hoorde iets magisch had en ging op zoek naar de zangeres uit Timbiqui, een afgelegen rivierdorp met een Afro-Colombiaanse gemeenschap (waaraan Nidia ode brengt in Un Conto A Mi Terra). Voor Curao mixte Quantic de traditionele nummers van Gongora met moderne elektronica en beats, of zoals Nidia het zelf samenvat: "You have to be very careful to keep a balance, so that this music will not lose its feeling and significance, but by performing songs from the indigenous and ancestral style, and recreating them through modern and dynamic sounds, I feel I can expose this musical proposition to a global space.". Opener E Ye Ye is een ode aan de overvloed aan gewassen en delicatessen die de Pacifische regio voortbrengt en op datzelfde thema wordt voortgeborduurd in Ojos Vicheros, een nummer over de vreugde die gebruikers van de lokale suikerrietbrandewijn viche ervaren. Een stuk spiritueler wordt het met Dios Promete, een lofrede aan God, en Maria No Me Llevo doet hetzelfde voor de Heilige Maagd Maria. Het dubby Dub Del Pacifico is het eerste nummer dat Quantic en Nidia samen opnamen, verschijnt hier in een geremixte versie en vat de mix van Katholieke mystiek en inheemse ceremonieën in de Afro-Colombiaanse gemeenschap mooi samen. Bezwerend mooie mix van Afro-Colombiaanse traditie en moderne elektronica!

www.quantic.org | www.tru-thoughts.co.uk

T.P. Orchestre Poly-Rythmo de Cotonou @ DOK

Met de aanhoudende tropische temperaturen van de afgelopen dagen werd het hoog tijd om er een tropisch concert aan vast te knopen. Ons oog viel op Le Tout-Puissant Orchestre Poly-Rythmo de Cotonou uit Benin. Dit illustere orkest werd in 1966 opgericht in Cotonou en pas rond 2011 (her)ondekt in onze contreien. Met een gesmaakte release en een fabelachtig concert in Espace Senghor bombardeerde de band zich prompt tot tropicalidad.be favoriet. Vijf jaar later zijn ze een bandlid armer, maar een album rijker. Met Madjafalao in de rekken waagden ze zich opnieuw aan een Europese tour, die afgelopen donderdag ook halt hield in DOK aan de oude Gentse haven.

Lees verder

Bounty Radio #40 Beyond The Grid

Welkom in episode 40 van Bounty Radio. Afrikän Protoköl levert met Beyond The Grid het album van de week. We luisteren naar nog te verschijnen materiaal van Rio Mira en een exclusieve track van Analog Africa. Plus een aardige portie bass van Ko Shin Moon, Ohxalá, Yeahman, Mabiisi en meer.

Lees verder

Oté Maloya: The Birth Of Electric Maloya On Réunion Island 1975-1986

Met deze Oté Maloya, de eerste internationale compilatie waarop de elektrische maloya uit de jaren zeventig van de vorige eeuw centraal staat, zorgt het Réunionse DJ-duo La Basse Tropicale voor een opvolger voor het vorig jaar verschenen Soul Sok Séga. Maloya of séga was origineel een verzamelnaam voor de liederen, dansen en de muziek van de slaven op de suikerrietplantages van Réunion. In de maloya-ceremonies (het woord heeft verschillende betekenissen in de vele Oost-Afrikaanse talen: in Mozambique, betekent maloya "bezwering" en "hekserij", in Zimbabwe: "grote tovenaar", en in Madagaskar betekent maloy aho dan weer: "praten, zeggen wat men te zeggen heeft") werden de voorvaderen geëerd en bemiddeld tussen de levenden en de doden. Vanaf de jaren dertig van de vorige eeuw raakt het genre meer en meer ingeburgerd als ook de Frans-Réunionse folklorist Georges Fourcade maloya-nummers begint te spelen. In de jaren zestig werd het genre nog een tijdje gebruikt als protestmuziek, maar in de seventies begon een heel nieuwe generatie met maloya te experimenteren en naast traditionele maloya-instrumenten als de kayamb, de bobre, de sati of de pikèr ook een westers instrumentarium te gebruiken. Een van de bekendste formaties uit die periode was Caméléon, een band die met La Rosée Si Feuilles Songes deze compilatie ook op gang mag trekken. Uitstekende inkijk op een wellicht minder bekend hoofdstuk uit de wereldmuziekgeschiedenis.

www.strut-records.com

Lolomis - Boukane

Bij het beluisteren van Boukane, het tweede album van Lolomis, een kwartet dat zowel wortels in Brussel als in Parijs heeft, moesten we het ene moment aan Zap Mama (Hababa), dan weer aan Amina Annabi (Pourquoi N'es Tu Pas Là?), en af en toe ook aan de Finse folksensatie Värttinä (Margaret) denken. Lolomis slaagt erin om op een ongedwongen manier genres als folk, zigeunermuziek, hip-hop (Paaradi) en zelfs metal (Naka) in elkaar te laten overvloeien. Meer dan hun stem, enkele fluiten, percussie en een Tiroolse harp hebben Romane Claudel Ferragni (die afwisselt tussen Russisch, Bosnisch, Duits, Roemeens, Romani, Tamil, Engels, Portugees en Turks!), Stelios Lazarou, Elodie Messner en Louis Delignon daar niet voor nodig, al nodigden ze voor Boukane toch enkele gasten uit: in Nicht Vergessen is ook de stem van Marie-Pascale Dubé, een specialiste in de vocale technieken van de Inuit te horen, voor Paaradi nodigde de band rapper Mr. E uit, en in afsluiter Toundra wordt het instrumentarium van Lolomis versterkt met de klarinet van Yom. Bezwerend eclectisch album.

www.lolomis.net | www.budamusique.com | www.xmd.nl

Ghalia Benali & Mââk - MwSOUL

De Belgisch-Tunesische Ghalia Benali haalde de inspiratie voor MwSOUL, een album dat ze zelf omschrijft als haar meest spirituele en soefistische tot nog toe, bij de gebeurtenissen tijdens de Arabische Lente van 2010. Mwsoul-in, opener en titelnummer van het album, dat zich laat vertalen als "verbondenheid", is gebaseerd op een gedicht van de Egyptische dichter Abdallah Ghoneem. Naast werk van Ghoneem, zijn op MwSOUL nog pennenvruchten van andere jonge leeuwen en leeuwinnen uit het Midden-Oosten terug te vinden: Mostafa Ibrahim is een ander jong Egyptisch talent (No Anger), Lamia Abass is een jonge Iraakse schrijfster die tegenwoordig in Londen woont (The Fortune Teller), en Hani Nadeem is een in Saudi-Arabië levende Syrische auteur (Here And Beyond). Een uitzondering vormt Antidote, dat gebaseerd is op een gedicht van de twaalfde-eeuwse Perzische filosoof Shahab al-Din Yahya ibn Habash Suhrawardi. Maar de rode draad doorheen al de nummers op MwSOUL is de tijdloze zoektocht naar verbondenheid en liefde. Naast de oud van Moufadhel Adhoum, overheersen op MwSOUL vooral de blazers van Mââk (Laurent Blondiau - trompet, Guillaume Orti - saxofoon, Jeroen Van Herzele - saxofoon, Michel Massot - trombone/tuba). Arabische poëzie overgoten met een mix van jazz en brassband.

www.ghaliabenali.com | www.dewerfrecords.be

They Must Be Crazy - Mother Nature

Mother Nature is het langspelerdebuut van They Must Be Crazy, een zestienkoppige Portugese afrobeat-ensemble samengesteld uit muzikanten dien hun sporen al verdienden bij acts als Tabanka Djaz, Sara Tavares, Selma Uamusse, Voodoo Marmelade en Pás de Problème. Mother Nature werd deels opgenomen in de historische Namouche Studios in Lissabon. Lead vocalist Pacas wisselt af tussen Engels, Portugees en een enkele keer ook wat Angolees Kimbundu (intro Muxima, Catumbela, Jinguba) en A Voz E A Arma opent dan weer met een beetje Frans: "Dans une bande de quinze, tout le monde est fou. Tu dois sentir le beat pour danser avec nous." (een verwijzing naar de tijd dat de band nog uit 15 in plaats van 16 muzikanten bestond). Mother Nature opent met Muxima (Kimbundu voor "hart"), geen afrobeat, maar opzwepende Afrikaanse percussieritmes, maar met Can Not See barst het afrobeat-feestje dan in alle hevigheid los. Onze twee favorieten uit de tracklist zijn Jinguba, waarin een hoofdrol is weggelegd voor de fluit van João Nunes en Pacas het heeft over het klaarmaken van jinguba, Angolese pindabroodjes, en afsluiter Sinnerman, een meer dan tien minuten durend nummer dat eindigt in een betoverende mbira-solo door Iuri Oliveira. Uitstekende aanvulling in de Europese afrobeat-familie!

Jewish Monkeys - High Words

Zelf omschrijven Jewish Monkeys hun sound het liefst als: "Yiddisch music meets The Marx Brothers!". In hun satirische mix van klezmer, punk en rock, waarbij ze in plaats van met anderen te lachen kiezen voor de Joodse traditie van zelfspot. Ook de naam van de band, die in sommige Arabische landen geldt als één van de meest beledigende scheldnamen die men joden toedicht, moet in diezelfde hoek gezocht worden: "We can do that as Jews! It's always been our right to dare to be politically incorrect and mock our own Jewishness. But in the end, we are looking for what unites us rather than what divides us.". Het verhaal achter Jewish Monkeys begint bij Jossi Reich en Ronni Boiko, twee jeugdvrienden die elkaar leerden kennen bij het jongenskoor van de Westend Synagoge in Frankfurt, maar beiden ondertussen al meer dan dertig jaar in Israël vertoeven. Samen met Gael Zaidner (vocals) en Ran Bagno (accordeon, toetsen) begonnen ze hun muzikale ideeën vorm te geven en dat leverde in 2014 al het langspelerdebuut Mania Regressia op. Om het geheel ook live genoeg substantie te geven, werden nog andere muzikanten aan boord gehaald (Henry Vered - drums, Yoii Baum - bas, Omer Hershman - gitaar, Moran Baron - trombone) en ondertussen zijn de Jewish Monkeys een achtkoppig gezelschap. Het titelnummer van dit nieuwe album is een aanklacht tegen het establishment dat het volk opnieuw probeert te sussen met het soort demagogie die we al kennen uit de laatste wereldoorlog in plaats van te focussen op echte problemen zoals ongelijkheid en ecologie. Maar dat het ook luchtiger kan bewijst de band dan weer met Alte Kacker (vrij vertaald: "oude zak"), een cynisch nummer over onwaardig ouder worden. Anarcho klezmer met een knipoog!

www.greedyforbestmusic.com | www.xmd.nl

Elemotho - Beautiful World

Gaalelekwe Richardo Mosimane aka. Elemotho is een singer-songwriter uit Namibië, een nog relatief jonge Afrikaanse natie die pas de onafhankelijkheid verwierf in 1990, nadat het eerst de Duitse kolonie Duits-Zuidwest-Afrika was en later het Zuid-Afrikaanse bewindsgebied Zuidwest-Afrika werd. Over zijn muziek zegt Elemotho zelf het volgende: "I grew up with storytelling around the fire and that has inspired me to create something that could make you dance as well as listen, smile as well as cry, find peace as well as wisdom.". Beautiful World opent met Ga Lo Itse ("we weten het niet"), een gedicht van Elemotho dat voor de gelegenheid vertolkt wordt door Naita Hishoono. Naast eigen nummers zijn op Beautiful World ook twee Namibische traditionals terug te vinden: Sediegi, Tswana voor: "Raak niet van het pad af!" of "Laat je niet afleiden!", een nummer dat in Namibië vaak bij begrafenisplechtigheden te horen is, en Kuruman, een traditional die zowel in Namibië, Botswana als Zuid-Afrika bekend is en gezongen wordt om te waarschuwen voor de gevaren van een tocht door de Kalahari. Voor dat laatste nummer werkte Elemotho samen met het Makgona Ngwao Cultural Group Choir en die gaven Kuruman een beetje het cachet van Nkosi Sikelel' iAfrika, de negentiende-eeuwse hymne van Enoch Sontonga die in de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw uitgroeide tot een pan-Afrikaans bevrijdingslied en nog steeds een onderdeel van het Zuid-Afrikaanse volkslied uitmaakt. Namibië mag dan één van de dunst bevolkte naties in Afrika zijn en grotendeels uit woestijngebied bestaan, dat wil daarom niet zeggen dat ze er niet met hun tijd meegaan; zoals Elemotho bewijst in het jazzy Remember, waarin hij oproept om de wereld van Facebook en Twitter opnieuw in te ruilen voor de werkelijkheid. Af en toe deed de Namibiër ons wat aan de Zuid-Afrikaanse superster Johnny Clegg denken en dat is nergens meer zo dan in Viva. Elemotho vat Beautiful World graag samen als: "…a soundtrack of hope, optimism, freedom and positivity in a world that is slowly leaning towards cynicism and negativity.". Hij mag het daar dan enkel over het titelnummer hebben, voor ons vat dit citaat dit album perfect samen. Feelgood music uit de zuidwestelijke punt van Afrika!

www.elemotho.com | www.arcmusic.co.uk

Ya Tosiba - Love Party

Ya Tosiba ontstond uit de ontmoeting tussen de Noors-Azerbeidzjaanse Zuzu Zakaria en de Finse skweee-pionier Tatu Metsätähti aka. Mesak. Het repertoire van het duo is gebaseerd op de meykhana, een soort van traditionele spoken word performances die in Azerbeidzjan exclusief voor mannen worden opgevoerd bij feestelijkheden als trouwerijen en dergelijke. Dat die teksten bij Ya Tosiba nu door een vrouw vertolkt worden is dus zeker geen evidentie. Bovendien overgiet het duo de traditionele Arabische en Perzische melodieën met invloeden uit Scandinavische electro en hip-hop. De meykhana-traditie is geworteld in het soefisme en het is naar diezelfde mystieke islamtraditie dat ook, Love Party, de titel van het album verwijst. In het soefisme is liefde een transcendentale band tussen god en de mens, en die connectie komt het gemakkelijkst tot stand tijdens een feest, een evenement dat ons idee van de hemel het best benadert en waar Allah en zijn 14 onfeilbaren (de profeet Mohammed, zijn dochter Fatima Zahra en de Twaalf Imams: Imam Ali, Imam Hassan, Imam Hoessein, Imam Ali Zain al-Abidien, Imam Mohammed al-Baqir, Imam Jafar Sadiq, Imam Moesa al-Kazim, Imam Ali ar-Rida, Imam Mohammed at-Taqi, Imam Ali al-Hadi, Imam Hasan al-Askari en Imam Mohammed al-Mahdi) mee aan tafel zitten en wijn (lees: woorden) schenken. De kern van het soefisme is de zoektocht naar de waarheid door middel van onvoorwaardelijke liefde en devotie. Soefistische poëten als Aliagha Vahid en Imadaddin Nasimi gebruiken daarbij vaak wijn of wijndragers als een symbool voor de liefde omdat de intoxicatie die uit beide voortvloeit heel vergelijkbaar is. Geslaagde electro-folk combinatie, waarin oude tradities botsen met moderne elektronica.

www.asphalt-tango.de

Radio Mukambo #303 Grooving the Highlife

De legendarische Ghanese highlife muzikant Blay Ambolley levert het album van de week, 'Ketan', het 30ste album van zijn carrière in "entertainingly elevating and spiritually inescapable music”.
Radio Mukambo kondigt ook de Europese tournee van NEWEN Afrobeat uit Chile aan. Reggae & dub fans worden bediend met Emeterians uit Madrid, Soul Sugar uit Paris, Dub de Gaita uit Bogota, de legendes Lee 'Scratch' Perry & Mad Professor (donderdag in Vooruit, Gent) en Pon di Corner (raggamuffins uit Malta). Last but not least, wat carimbó, touareg beats en Afro-bass.


Lees verder

Toko Telo - Toy Raha Toy

Toko Telo, dat zich laat vertalen als "groep van drie", zou je kunnen beschouwen als een Malagassische supergroep, want voor dit project sloegen drie zwaargewichten uit de Malagassische muziekscene de handen ineen. Accordeonist Regis Gizavo behoeft geen introductie meer en hetzelfde geldt voor gitarist D'Gary. Vocaliste Monica Njava was dan weer samen met haar zus Lala het gezicht van de populaire band Njava. Opener Hainao Moa, waarin een dronken man controleert of zijn zeboe wel fatsoenlijk ingespannen werd, zou de soundtrack van een Malagassische ontradingscampagne tegen rijden onder invloed kunnen zijn, in Be Tepotepo heeft het drietal het dan weer over het groeiende probleem van veediefstallen op Madagaskar en natuurlijk blijft ook ontbossing een groot probleem op het eiland (Mikea). Voor de nummers op Toy Raha Toy (vrij vertaald: "hier heb je het" of "hier is het", een uitdrukking die op het album een wat seksuele lading krijgt wanneer een uitdagende vrouw een terughoudende man probeert te verleiden) baseerde het trio zich op Malagassische genres als tsapiky, jihe en beko en dat leverde een heerlijk melancholisch album op.

Wie het trio eens live aan het werk wil zien kan op zaterdag 29 juli terecht op Sfinks Mixed!

www.aniorecords.com | www.xmd.nl

Interview met Songhoy Blues @ PIAS

Met Résistance bewijst Songhoy Blues dat ze zeker geen eendagsvlieg waren; het jonge geweten van Mali leverde opnieuw een uitstekend album af en wij hadden daarover een uitgebreide babbel met gitarist en vocalist Aliou 'Ali' Toure!

Lees verder

Songhoy Blues - Résistance

Voor de opvolger van hun geprezen debuut uit 2015, Music In Exile, trokken de heren van Songhoy Blues naar de The Pool studio in Londen om er deze Résistance op te nemen. En zoals de titel al aangeeft draait het op deze langspeler allemaal om verzet tegen onrecht; verzet dat verschillende vormen kan aannemen: van gewoon gaan stappen en dansen in de Malinese hoofdstad in Bamako, een opgestoken middelvinger naar de jihadisten die alle muziek in Mali wilden verbieden, over het metal-achtige Voter, waarin de band duidelijk maakt dat de zogenaamde democratische verkiezingen telkens een maat voor niets zijn, tot Yersi Yadda, dat zich laat vertalen als: "Wij gaan niet akkoord!" en waarin de bandleden zich afzetten tegen nationalisten en separatisten. Het gastenlijstje van Résistance is kort maar opvallend: voor Sahara, een nummer waarmee de band de schoonheid en cultuur van de woestijn wil onderstrepen, haalden ze niemand minder dan punklegende Iggy Pop naar de studio, en voor Mali Nord, over het getroebleerde noorden van Mali waar de bandleden van Songhoy Blues vandaan komen, bundelden ze de krachten met de Britse rapper Elf Kid. Songhoy Blues bewijst met Résistance dat ze zeker geen eendagsvlieg waren; het jonge geweten van Mali levert opnieuw een uitstekend album af!

Op 8 juli komt Songhoy Blues 'Résistance' live voorstellen op het Rambla-podium van Les Ardentes.

www.songhoyblues.com | www.transgressiverecords.com

Bounty Radio #39 Kokopelli Festival Live Recordings & Interviews

Het Kokopelli World Festival in Gullegem vierde dit jaar zijn 11e editie. Kokopelli programmeerde traditiegetrouw enkele sterke headliners waaronder Mellow Mood (Reggae uit Italië), Vaudou Game (Afro-Funk uit Togo/FR), Orkesta Mendoza (Power mambo uit Mexico/VS) en Kumpania Algazarra (Balkan Brass uit Portugal) met daarnaast enkele pittige ontdekkingen zoals Saadji (Tribal beats uit FR) en Fedayi Pacha (Oriental dub uit FR). Bounty Radio trok er met plezier op uit om verslaggeving vanop het festival te verzorgen.

Lees verder

Radio Mukambo #302 Visions of Groove

Heel wat afrobeat en afrofunk op Radio Mukambo deze week met Supergombo uit Frankrijk die het album van de week levert: Explorations ++ They Must Be Crazy (Lissabon) en Blay Ambolley (Ghana). Die twee laatsten maken ook deel uit van het Album Digest (beste albums) van Groovalizacion Radio, net als de Braziliaanse carimbó-koningin Dona Onete. Ghetto Kumbé is de aanrader van Visions of Sound, de beste videoclips van de maand volgens Groovalizacion.
Verder komt África Negra naar Muziekpublique in Brussel, draait Mukambo in Lissabon en luisteren naar nieuwe urban grooves van Restless Leg Syndrome, Kumar, Ozferti en Dub de Gaita.

Lees verder

Kondi Band - Salone

Achter Salone, het langspelerdebuut van de Amerikaans-Sierra Leoonse Kondi Band schuilt een mooi verhaal. Het begon allemaal toen de Amerikaanse DJ Chief Boima (zelf van Sierra Leoonse afkomst) op een dag op een YouTube-video van Sorie Kondi, een blinde kondi- of duimpianospeler stootte. Geroerd door Kondi's sociaal bewogen vocalen en zijn virtuositeit op de kondi, besloot Boima meteen om Without Money, No Family, het nummer van Sorie, te remixen. Die remix - ook terug te vinden op Salone - werd al snel populair in het deejaymilieu en dankzij een vermelding in Fader-magazine bereikte het nummer uiteindelijk ook Sorie's manager in Freetown. Die nam vervolgens contact op met Boima en na een succesvolle Kickstarter-campagne werd Kondi naar de Verenigde Staten overgevlogen voor een korte live-tournee; tijd die het duo ook gebruikte om de basis te leggen voor Belle Wahalla, hun debuut-EP uit 2016. Hoewel misschien niet even opzwepend, riep deze Salone bij ondergetekende af en toe herinneringen op aan Congotronics-acts als Konono N°1 of Kasai Allstars. Uiterst geslaagd huwelijk tussen Afrikaanse traditie en westerse elektronica.

Op 30 september staat Kondi Band samen met The Souljazz Orchestra op het podium van de Brusselse Ancienne Belgique.

www.kondiband.bandcamp.com | www.strut-records.com