door
tim | 26 augustus 2020 |
Plaatjes |
Voor
Kaloli van Nihiloxica trokken we net al naar Oeganda en dat is ook het geboorteland van Ssewakiryanga James Jr. aka.
Ssewa Ssewa, een multi-instrumentalist en singer-songwriter en de zoon van Ssewakiryanga James Sr., een traditionele drummer, en Betty Namata, die carrière maakte als professionele danseres. Samen richtten zijn ouders de Tebifanana Abifuna Cultural Troupe op, waar de wortels voor Ssewa's huidige muziekcarrière gezaaid werden. Ssewa Ssewa's sound is een kruisbestuiving van Oegandese tradities en genres als reggae, soul, en met
We Groove zelfs wat Latin-pop, waarbij de
janzi vaak een centrale rol vervult. Gebaseerd op de traditionele
adungu, een Oegandese harp met zeven of tien snaren, heeft Ssewa's janzi een dubbele nek en telt in totaal 22 snaren, waarbij de ene zijde diatonisch en de andere pentatonisch gestemd is.
Lees verder
door
tim | 19 augustus 2020 |
Plaatjes |
Deze
Poison Fruit, van drummer
Ivan 'Mamão' Conti, verscheen origineel begin 2019 en was 's mans eerste soloalbum in ruim twee decennia (en zijn eerste na klassieker
The Human Factor uit 1984). Het album wordt nu heruitgegeven op zogenaamd "poisoned" of gevlekt vinyl, en u krijgt er dan ook nog eens volledig gratis een 7inch bij met daarop
Katmandu, een nooit eerder verschenen nummer uit diezelfde
Poison Fruit-sessies, en
Ninho, dat nooit eerder op vinyl verscheen. Conti is tot nader order nog steeds een derde van het Braziliaanse jazzfunk-trio
Azymuth (en ook Alex Malheiros en Kiko Continentino zijn op deze langspeler te horen), maar ook een begenadigd soloartiest. In de tracklist 11 nummers waarin Conti afwisselt tussen elektronische samba (
Ecos Da Mata), jazz (
Encontro) en elektronische dance beats (titelnummer
Poison Fruit), aangevuld met 6 remixen door, onder andere, Berlijners DJ
Glenn Astro en
Max Graef, de Britse soulartiest
Reginald Omas Mamode IV, en natuurlijk Dokta Venom, het alter ego van
Daniel Maunick, die samen met Ivan's zoon Thiago Maranhão het album produceerde. Uitstekende langspeler van één van de vaders van de samba daido!
Lees verder
door
tim | 19 augustus 2020 |
Plaatjes |
Mixte
Shiran op
haar titelloze debuut uit 2018 nog vlotjes westerse pop- en electro-invloeden met traditionele Jemenitische folk, dan gaat ze voor opvolger
Glsah Sanaanea with Shiran volledig de traditionele toer op. De titel laat zich letterlijk vertalen als "een muzikale ontmoeting met Shiran", waarmee de zangeres een gezellig onderonsje met vrienden bedoelt, die al theedrinkend en chat kauwend samen beginnen te jammen en sanaanea spelen. Dat laatste is dan weer een Jemenitisch muziekgenre dat verwijst naar
Sanaa, de stad van herkomst. Shiran's muzikale wereld werd in grote mate gevormd door de vele verhalen en ervaringen van haar geliefde grootmoeder die Jemen in 1949 verruilde voor Israël als deel van haar
aliyah, een Hebreeuwse term die letterlijk vertaald "opstijgen" betekent, en waarmee in een Joods-Zionistische context de emigratie naar Israël bedoeld wordt.
Lees verder
door
tim | 19 augustus 2020 |
Plaatjes |
Je zou deze
Kololi, het langspelerdebuut van het Oegandese
Nihiloxica, een samenwerkingsverbond tussen de Britse jazzdrummer en producer Jacob Maskell-Key aka. Spooky-J en producer Peter Jones aka. pq, en het vierkoppige
Nilotika Cultural Ensemble uit
Kampala, kunnen beschouwen als een neefje van de
congotronics-scene in Kinshasa. Maar waar er in Congo vooral geëxperimenteerd wordt met
likembes en
lokole/lokomberums, is op Kaloli, Luganda voor de
Afrikaanse maraboe (grote aasvogels bedekt met amorfe steenpuisten en gezwellen, die in het hele land, en met name in Kampala, met zijn grootstedelijke vervuiling, terug te vinden zijn op rottende afvalbergen), vooral Oegandese percussie te horen, door de twee Britten aangevuld met donkere electro-toetsen. Een traditionele Bugandese drumset is samengesteld uit de engalabi (een Oegandese variant van de West-Afrikaanse djembe, hier bespeeld door Alimansi Wanzu Aineomugisha en Jamiru Mwanje), de namunjoloba (een set van vier hooggestemde trommels, bij Nihiloxica in handen van Henry Kasoma), de empuuny (drie basdrums, beroerd door Henry Isabirye), al dan niet aangevuld met ensaasi, Oegandese shakers.
Lees verder
door
tim | 19 augustus 2020 |
Plaatjes |
Nadat van
Maria Maria,
Milton Nascimento's eerste ballet uit 1976, eind vorig jaar al een vinylversie verscheen, was het eigenlijk niet meer dan logisch dat
Ultimo Trem zou volgen. Na het succes van
Maria Maria besloot Nascimento in 1980 opnieuw samen met
Fernando Brant een ballet te componeren. Deze keer liet het duo zich inspireren door de gedwongen sluiting van een spoorlijn die verschillende dorpen en steden in het noordoosten van
Minas Gerais met de oostkust van Brazilië verbond, een ballet dat al passende titel dan ook
Ultimo Trem kreeg: "The military government shut down the route and the whole region began to fade away. I love train rides, but today there are almost no trains in Brazil, so when I go to the US and Europe, any time I can, I go by train. The longer the journey the better.". Het hele verhaal krijgt u trouwens nog eens samengevat in de intro van het album,
Abertura: Mina. De muzikale line-up voor dit album was gelijkaardig aan die van
Maria Maria, dus opnieuw
Nana Vasconcelos op percussie,
João Donato op toetsen en percussie, Paulo Jobim, zoon van de Braziliaanse muzieklegende
Antonio Carlos Jobim, op gitaar.
Lees verder
door
tim | 11 augustus 2020 |
Plaatjes |
In het spoor van
Jdid, hun tweede release op het
Crammed Discs label, lanceert
Acid Arab met Acid Arab Records nu ook een eigen sublabel. Het Palestijnse duo
Zenobia mag meteen de spits af bijten met deze
Halak Halak. Zenobia zijn
Nasser Halahlih en
Isam Elias, de eerste een pionier wat betreft elektronische muziekproductie in Palestina, en de tweede een vingervlugge toetsenist met een achtergrond in Europese klassieke muziek. Samen produceren ze een mix van
Levantijnse dabke, Arabische synth-pop en westerse electro. De naam Zenobia verwijst dan weer naar
Septimia Zenobia, van 267 tot 272 de koningin van
Palmyra (dat grote delen van het huidige Turkije, Syrië, Libanon, Palestina en Egypte omvatte), waarmee de bandleden verwijzen naar hun Levantijnse wortels. Albumtitel
Halak Halak is dan weer straattaal voor "welkom, welkom".
Halak Halak is de eerste langspeler van het duo, na
Zenobia, een eerste 3 tracks tellende EP uit 2019, waarvan
KSR KSR KSR ook hier in de tracklist terug te vinden is. Uitstekende aanvulling in de huidige Arabische keyboard-hype!
Lees verder
door
tim | 11 augustus 2020 |
Plaatjes |
Door
Seun Kuti omschreven als: "One of the best things to come out of Lagos!", geldt trompettist
Etuk Ubong als de nieuwe Nigeriaanse muziekrevelatie. Ubong werd geboren in
Akwa Ibom, een staat in het zuiden van Nigeria, maar groeide op in Lagos waar hij zich vanaf zijn veertiende begon te bekwamen in het bespelen van de trompet, eerst aan het lokale
Peter King College of Music, vervolgens aan de
Muson School of Music, ook in Lagos, en tenslotte aan de
Universiteit van Kaapstad in Zuid-Afrika. Op zijn zestiende kreeg Etuk al een aanbod om mee te spelen in de band van highlife-pionier en collega-trompettist
Victor Olaiya, waarna nog samenwerkingen met reggae-gospel-artiest
Buchi en afrobeatlegende
Femi Kuti volgden. Met die laatste trad Etuk herhaaldelijk op in de
New Afrika Shrine in
Ikeja, wat hem ongetwijfeld de inspiratie gaf om zijn eigen locatie te openen die hij The Truth doopte en waar hij tegenwoordig tot driemaal toe per week optreedt.
Lees verder
