De 10 strafste wereldmuziek albums van 2017

Er gaat hier geen jaar voorbij zonder dat karre­vrachten virtuele en minder virtuele albums de weg naar de genadeloze tropicalidad.be testbank vinden. Uit die massa nieuwe muziekjes visten we net zoals vorig jaar de tien strafste plaatjes van 2017. Hier zijn ze dan, in geheel willekeurige volgorde:



Lees verder

Dijf Sanders - Java

De uit Brugge afkomstige Dijf Sanders staat bekend als componist van soundtracks vol exotica, psychedelica, jazz en electronica, die steeds weer doen verlangen naar verre oorden; iets wat hij zelf graag omschrijft als "future exotica". In opdracht van Europalia en KAAP Creative Compass reisde Dijf voor deze Java in de lente van dit jaar af naar het gelijknamige eiland in Indonesië, waar hij zowat elke stad en dorp verkende op zoek naar interessante muziekritmes. Terug in België distilleerde hij, samen met gastmuzikanten Nathan Daems, Filip Vandebril en Simon Segers (allen bandleden van Black Flower), 10 tracks uit de uren veldopnames die hij in Indonesië maakte. Verschillende van de titels op Java (Kacapi, Kendang, Angklung, Calung, Gamelan…) verwijzen naar lokale instrumenten - respectievelijk een citer, een dubbelzijdige trommel, een idiofoon, een xylofoon en een metallofoon - die Dijf ginder ontdekte en opnam. Het resultaat is een fascinerende auditieve psychedelische trip die u gegarandeerd in hogere sferen zal brengen. Absolute aanrader!

Lees verder

Dinamo - Ahora Bajo Y Arreglo Todo

Dinamo is een zevenkoppige latin-ska formatie uit Mallorca die u gemakshalve zou kunnen indelen bij de Spaanse mestizo-beweging. Voor ondergetekende riep deze Ahora Bajo Y Arreglo Todo, een mix van uptempo ska (opener Hoy, Nido De Perchas, afsluiter La Brisa), reggae (de uitstekende lovers rock tune Creo met een gastbijdrage van Mimi Maura, Traete A La Nena, mariachi meets reggae), cumbia (Diamante, Quereme Bien) en cuarteto (Los Que Mas Vale) echter eerder herinneringen op aan Latijns-Amerikaanse bands als het Venezolaanse Desorden Publico of het Argentijnse Los Fabulosos Cadillacs. Niet helemaal toevallig zo blijkt, want Mario Siperman, toetsenist bij die laatste band was verantwoordelijk voor de mastering van dit album. Baleaars feestalbum zonder pretenties.

Lees verder

Amparanoia - El Coro De Mi Gente

Net op het moment dat wij de musica mestiza zo goed als dood wilden verklaren, blazen twee grote namen het genre nieuw leven in. Eerst was er Che Sudaka, dat met de release van Almas Rebeldes zijn vijftienjarige bestaan in de kijker zette, en met deze El Coro De Mi Gente ("het koor van mijn volk") keert ook Amparo Sanchez terug naar haar roots. De Catalaanse zangeres focuste zich de laatste 10 jaar op een solocarrière, maar El Poder De Machin, het debuutalbum van Amparanoia is dit jaar precies 20 jaar oud en daarom trommelde ze haar oude bandmakkers opnieuw samen om het album in een nieuw jasje te steken. Net als Che Sudaka deed voor Almas Rebeldes, nodigde ook Amparo een hoop vrienden en collega's (Macaco, Manu Chao, Aterciopelados, Sergent Garcia, La Pegatina, Gaby Moreno van Calexico, Fermin Muguruza, Marinah van Ojos De Brujo…) uit en liet hen hun favoriete track een ander kleurtje geven. Dat er nu ook een Europese live-tournee komt hebben we dan weer te danken aan jazzvocalist Gregory Porter. Die kwam de zangeres daags na een eenmalig concert op het Bout du Monde festival in augustus van dit jaar feliciteren en inspireerde haar om aan dat optreden een vervolg te breien. Onze favorieten uit de tracklist zijn opener Hacer Dinero, door Joan Garriga (La Troba Kung-Fú) een heerlijke cumbia-vibe gegeven, de reggae van titelnummer El Coro De Mi Gente met Macaco en het aanstekelijke En La Noche met Manu Chao. Meer dan uitstekende herinterpretatie van het origineel en het bewijs dat Amparanoia er ook twintig jaar later nog steeds staat!

Lees verder

Gili Yalo - Gili Yalo

Gili Yalo het is een jonge Beta Israel (ook bekend als Falashas of Ethiopische joden) uit Tel Aviv, die met deze titelloze langspeler een ijzersterk debuut neerzet. Yalo maakte samen met zijn ouders deel uit van Operatie Mozes, een door Israël georkestreerde evacuatie van joden uit Ethiopië tijdens de dramatische hongersnood in 1984. Ethiopië ging op dat moment bovendien gebukt onder de pseudo communistische dictatuur van Mengistu Haile Mariam en vooraleer geëvacueerd konden worden, moesten de Falasha's eerst nog een hachelijke tocht door de woestijn ondernemen om het naburige Soedan te bereiken. Tijdens die uitputtende en emotionele tocht was het de muziek die Gili en zijn familie op de been hield. Gili wisselt af tussen Engels en Amhaars, en mengt Ethiopische ritmes met invloeden uit pop/rock (Africa, pop meets afrobeat en een duet met de Israëlische singer-songwriter KerenDun, City Life, Fire, pop meets Mulatu Astatke), soul/funk (aanstekelijke nummers als Selam en Sab Sam) en jazz (opener Tadese en T'ebik'ew, die heel dicht bij het werk van grootmeester Mulatu Astatke liggen). Het geheel werd vakkundig gemixt door Beno Hendler en Uri Kinrot (Boom Pam, Balkan Beat Box) en levert één van de aanstekelijkste albums op die wij het afgelopen jaar te horen kregen.

Lees verder

Radio Mukambo #331 Top 30 albums van 2017

Voor de laatste podcast van 2017 brengt Radio Mukambo een terugblik op de 30 beste albums van 2017. We vertrekken in Afrikan, via Europa naar Brazilië, terug naar Afrika om dan via een pitstop in Azië terug te keren naar Latijns Amerika. Carimbó, soukouss, Afro-bass, capoeira-dub, Asian beats, Lusophone dancehall, ethiogrooves, Congotronics, Afro-rock, Touareggae en natuurlijk afrobeat!
Deze week 30 tot 16, volende week 15 tot 1!


Lees verder

Ousco - Mon Côté Reggae

De uit Diabaly in het noorden van Mali afkomstige Ousco Cisse begon zijn muzikale carrière toen hij in 1996 met drie vrienden het kwartet SMOD (een acroniem van de eerste letters van de voornamen van de vier leden: Sam, Mouzy, Ousco en Donsky) oprichtte. SMOD, het derde album van de band, een mix van hip-hop en traditionele Malinese muziek, werd geproduceerd door Manu Chao, die toen ook net Amadou & Mariam's Dimanche À Bamako' had afgeleverd, en Ma Jolie doet nog wat terugdenken aan die sound. Ondertussen doet Ousco het alweer enkele jaren solo en voor Mon Côté Reggae nam hij op in Parijs (Gum Records), maar onder andere ook nog in Bamako (Humble Ark) en Brighton (Prince Fatty). Opener Mame Cheick N'Diaye, een verwijzing naar Ousco's affiniteit met de Baye Fall beweging (zie ook afsluiter Allah), is meteen een energieke knaller van formaat. Een zelfde energie vinden we opnieuw in Zoum Zoum Zawé, een titel die in geen enkele taal iets betekent, maar waarmee Ousco bewijst dat muziek wel degelijk een universeel gegeven is, en ook Fana Fana, een aanklacht tegen de verdeel en heers tactieken van het kapitalistische systeem, is uit hetzelfde hout gesneden. In het eerder intieme Consomer National, een boodschap die Europeanen niet helemaal vreemd in de oren zal klinken, roept hij op om vooral eigen producten te consumeren in plaats van af te hangen van te dure import (de video bij het nummer, waarin ook de Belgische actrice Isabelle de Hertogh te zien is, werd geregisseerd door Jeanne Hurt). CDEAO staat voor Communauté Economique des Etats de l'Afrique de l'Ouest, en in dit akoestische nummer waarschuwt Ousco de West-Afrikaanse naties voor de gevolgen van de klimaatopwarming. Mali is meer dan een ode aan zijn thuisland, want in Mali gaan al een tijdje stemmen op om het land te splitsen (waar hebben we dat nog gehoord?) en de woorden: "One God, one aim, one destiny!" van Marcus Garvey indachtig, roept Ousco zijn landgenoten dan ook op om de handen in elkaar te slaan voor het behoud van de natie. Dat Ouscou ook niet blind is voor de andere sekse mag blijken uit Les Femmes, een ode aan de vrouw, en het al eerder vermelde Ma Jolie. Mon Côté Reggae, waarin reggae vermengt wordt met elementen uit de Malinese muziek, gespeeld op traditionele Malinese instrumenten, roept hier en daar herinneringen op aan Tiken Jah Fakoly, die er met Ousco een serieuze concurrent heeft bijgekregen. Enkele weken na Salim Jah Peter's Nature alweer een Afrikaanse topper!

Lees verder

Che Sudaka - Almas Rebeldes

De Spaans-Catalaanse musica mestiza scene is de laatste jaren langzaam maar zeker aan het doodbloeden. Toch zijn er enkele sterkhouders die moedig blijven doorzetten. Eentje daarvan is het Argentijns-Colombiaanse Che Sudaka dat dit jaar zijn vijftiende verjaardag viert. Om die feestelijke gebeurtenis nog wat meer in de verf te zetten is nu ook deze Almas Rebeldes, een nieuw album waarvoor Che Sudaka naast drie nieuwe nummers (Los Objetivos, La Mente en Plegaria) 11 van hun grootste successen opnieuw opnamen geflankeerd door een bont gezelschap aan vrienden en collega's als daar zijn: Manu Chao, Amparo Sanchez (Amparanoia), Dr. Ring Ding, Yacine Belahcene (Cheb Balowski) en Jupiter & Okwess. De titel van het album draagt de band op aan: "…all the souls who rebel against the feeling of impotence… and who struggle to keep thinking and feeling that we are all just one - despite the madness in which society has been transformed today!". Het titelnummer was oorspronkelijk terug te vinden op Mirando El Mundo Al Reves uit 2007 en krijgt hier dankzij Dr. Ring Ding een ragga-tintje. Che Sudaka mag dan vooral aanstekelijke en hoogst dansbare nummers produceren, die zijn daarom niet inhoudsloos. Integendeel, zo gaat Mentira Politica (uit Tudo E Possible en hier met een raggamuffin-vibe dankzij de bijdrage van Capricornio Man uit het Mexicaanse Monterrey) bijvoorbeeld over de gebakken lucht die de meeste politici verkopen, voor de intro van La Guerra Es Por Dentro, uit Trippie Town, het debuutalbum van de band uit 2003, gebruikte de band dan weer een citaat van de Argentijnse singer-songwriter, vredesactivist en filosoof Facundo Cabral, maar nog meer naar de keel grijpen - al moet u er natuurlijk wel een mondje Spaans voor verstaan - doet Reflexiones ("bedenkingen"), de outro van het album waarin de Catalaanse dierenarts en activist Gustavo Duch het heeft over duurzame landbouw en de nefaste gevolgen van het huidige kapitalistische productiemodel. Feestelijk jubileumalbum met een boodschap van een band met een rebelse ziel.

Lees verder

Radio Mukambo #330 Let dem groove

TootArd brengt ons naar de bezette Syrische Golan Heighs, waar hun 'Laissez Passer' documenten stellen dat hun identiteit “ongedefinieerd” is. Desalniettemin trotseert hun mix van West-Afrikaanse, Touareg en Caribische grooves en klassiek Arabisch alle definiëring. Victor Rice doet São Paulo dan weer skanken op de heerlijke ska van 'Smoke', zijn eerste studioplaats in 15 jaar. Beide zijn album van de week op Radio Mukambo.
We luisteren ook naar reggae/dub, afrobeat en tropical beats. Volgende week krijg je de 30 beste albums van 2017 voorgeschoteld!


Lees verder

3MA - Anarouz

Net geen 10 jaar na de release van hun titelloze debuut, dook gelegenheidstrio Ballaké Sissoko, Driss El Maloumi en Rajery nog eens de studio in voor Anarouz (Tamazight of Berbers voor "hoop"). Bandnaam 3MA verwijst naar de herkomst van de drie heren, die respectievelijk uit Mali, Marokko en Madagaskar komen. Natuurlijk ligt de nadruk nog steeds op het samenspel van kora, oed en valiha, maar net als op hun eerste album, kunt u in drie van de 10 tracks op Anarouz - Hanatra, Aretina en Awal, een nummer dat ook al op hun debuutalbum terug te vinden was - het trio ook vocaal aan het werk horen, en voor Anfaz en Mariam kregen ze dan weer versterking van de Pakistaanse percussionist Khalid Kouhen, die voor wat extra ritme zorgt op de tabla. Muzikale Pan-Afrikaanse magie!

Lees verder

Radio Mukambo #329 Women are the Future

Het einde van het jaar nadert en we hebben nog wat albums te gaan, daarom heeft deze podcast maar liefst drie cd's van de week! Mista Savona brengt Cubaanse en Jamaicaanse muzikanten samen op 'Havana Meets Kingston'. Leeroy (ex Saïan Supa Crew) stelt 'Fela Is the Future' voor waarop Fela Kuti een global bass treatment krijgt. Op DJ Floro's nieuwste compilatie 'Republicafrobeat Vol. 4 Mujeres' staat uitsluitend vrouwelijke afrobeat.
Radio Mukambo kondigt ook Terrakota's concerten in Italië aan alsook DJ Mukambo's mini Italië tour ++ vette sounds van TootArd, Lindigo, Son Palenque, BKO & Mr. Bird.


Lees verder

Radio Mukambo #328 Funked-Up Roots

BKO lever the album van de week op Radio Mukambo, Mali Foli Coura, hedendaagse Malinese muziek geankerd in de rijke Malinese traditie. We luisteren ook naar twee tracks en een remix van AkizzBeatzz (Athene) die vrijdag op Festa Mukambo in Brussel zal optreden en zaterdag op Club Mukambo in Tilburg (NL). Met Orchestre Poly-Rythmo en Mr. John gaan we op zoek naar voodoo in de muziek om een talk van Leendert van der Valk (zondag in Amsterdam) aan te kondigen.
We eindigen met new stuff van Ancient Astronauts, Mista Savona & Krak in Dub en remixes van OnDubGround, Kabanjak & Renegades of Jazz!


Lees verder

BKO Quintet - Mali Foli Coura

Voor Mali Foli Coura, de opvallend ruiger klinkende opvolger van hun uit 2014 daterende debuut Bamako Today, probeerde BKO Quintet de Malinese griottradities te laten rijmen met die van de donso of jagers. Mali Foli Coura, de titel van het album, laat zich vertalen als "de nieuwe sound van Mali", meteen ook waar deze vijfkoppige band - Ibrahima Sarr (djembe, vocals), Fassara Sacko (vocals, doundoun), Adama Coulibaly (vocals, donso ngoni), Abdoulaye Kone (djeli ngoni), Aymeric Krol (drums, vocals) - voor staat. In BKO Nana doen ze trouwens nog eens het verhaal van de band, maar daar moet u dan wel een woordje Bambara voor verstaan. In Mali Liberela waarschuwt het kwintet voor het feit dat hoewel Mali nu ogenschijnlijk de donkerste periode in zijn geschiedenis achter zich heeft gelaten, de burgers beter op hun hoede blijven om te voorkomen dat de geschiedenis zich zou herhalen. Dirty Donso, een titel die natuurlijk naar de Amerikaanse dansfilm Dirty Dancing knipoogt, gaat eigenlijk over de komo een masker dat de drager met het goddelijke kan verbinden, en ook nummers als Rougeot en opener Tangwanana verwijzen naar de donso-tradities. De vreemde eenden in de bijt zijn afsluiter Mon Amour, dat eerder naar Frans chanson nijgt en waarvoor BKO de Franse singer-songwriter Mathieu Boogaerts uitnodigde, en Salia', een van oorsprong Gambiaans liefdeslied. Omdat het oog ook wat wilde koos BKO Quintet voor de hoes een werk, in wat wij zouden willen omschrijven als een Afro-kubistische stijl, van de Malinese artiest Noumouke Camara.

Lees verder

Miroca Paris - D'Alma

Miroca Paris is een telg uit een muzikale familie op São Vicente, het noordelijkste eiland van de Kaapverdische Eilanden. Als kind mocht hij zich al uitleven achter de drums, maar in zijn tienerjaren ontdekte Paris ook zijn stem en leert gitaar en percussie spelen. Het is ook dankzij zijn talent als percussionist dat hij niet veel later bij A Batucada, een lokaal percussie ensemble terechtkomt. In 1998 besluit Miroca echter om naar Portugal te verhuizen, waar hij als drummer en percussionist samenwerkt met onder andere Sara Tavares en zijn oom Tito Paris. Het moment dat zijn verdere muzikale carrière richting zal geven komt echter wanneer hij in 2000 de vraag krijgt om de begeleidingsband van de Kaapverdische diva van de morna Cesaria Evora te vervoegen. Elf jaar lang reist Miroca als percussionist met Evora de wereld rond, maar als de zangeres in december 2011 overlijdt, moet Paris op zoek naar een nieuw verhaal en begint zich dan maar te focussen op een solocarrière, iets wat de zangeres hem zelf nog meermaals had aangeraden.

Lees verder