In de relatief korte levensduur van onze wereldmuziekblog hebben we al meermaals moeten afscheid nemen van legendes en held(inn)en.
(lees verder)
Laatste Reacties
Babbe (Mukambo presents …): Super! Ter info, hier te beluisteren: https://nyp-r… Carolina Vallejo (Adedeji - Yoruba …): Thank you!! This is truly wonderful Babbe (Adedeji - Yoruba …): Wow, dankjewel, Tim, I love it! Robin Pay (Kid Dynamite - Ku…): Best jammer dat opa Arthur Pay, die met beide heren… Luc Bafort (Moonlight Benjami…): de live show gezien in AB club 9-2; geweldige zange… Jesus (Songhoy Blues - R…): The sound studio is very good Peter "Baobab" Ge… (The Souljazz Orch…): Super sympathieke mensen ook. Ik heb ze in Gent gez… ozuna (Don Omar dubbel): Skreeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee ozuna (Don Omar dubbel): One of the best artists at the time and still conti… tim (Radio Mukambo #33…): Beste beide programma’s hebben jammerlijk besloten … Vinnie (Radio Mukambo #33…): Waar blijven de wekelijkse radio Mokambo shows op t… Jonas (Brazzmatazz - Tur…): Brazzmatazz is de max!! Benieuwd naar de nieuwe pla… Karahuevo (Dinamo - Ahora Ba…): Muy infantil para gente tan mayor. Nada nuevo. :( tim (Interview met Azi…): beste, dan vermoed ik dat u de Marokkaanse agenda d… tim (Dia de los Muerto…): Mijn excuses, ik kende jullie initiatief niet… Laat…
Lijstjestijd! Net zoals vorig jaar hebben we in 2009 weer talloze wereldmuziek concerten & festivals achter de kiezen en maken we de staat op van het afgelopen frontstage jaar. Het blijft ons verbazen dat ons kleine land zo'n immens en divers wereldmuziek aanbod herbergt. Het was aldus behoorlijk verscheurend om de 10 concerten die mij het meest bijbleven in 2009 in een lijstje te gieten.
Met haar nieuwe plaat is Oumou Sangaré helemaal terug en zowel op Festival Mundial als op Sfinks Mixed zette de Malinese diva een beklijvende set neer waar alles verbluffend harmonieus in de plooi viel.
De recentelijk ontdekte "handicapés" uit Kinshasa vallen overal in de prijzen — en terecht. Ondanks hun schijnbaar statische toestand swingt Staff Benda Bilili behoorlijk de pan uit, met de zelfverzekerdheid van een band met járen podiumervaring.
Dé legendarische skank-ers: The Skatalites. Ontstaan in 1964, herenigd in 1983, opnieuw uitgevonden in 1999 en nog steeds springlevend in 2009: authentieke, oerdegelijke ska mét de glimlach.
Een verademing in het veelal opgepompte dancehall-wereldje. De Siciliaan Alborosie weet een verrukkelijke sound te fabriceren die ergens het midden houdt tussen roots reggae en dancehall.
Het meest stomende feestje in Het Depot ooit. Buraka Som Sistema bewees dat ze met hun electro-kuduro eender welke festivaltent of concertzaal met de neus in de vingers in de fik kunnen steken. Een feest voor alle zintuigen.
Meer dan hoogtijd voor een update van de tropicalidad.beradio. Geen Jingle bells of Let it snow in de allerlaatste playlist van 2009, wel tien nauwkeurig geselecteerde tracks die uw verkleumde ledematen prompt doen ontdooien. Druk op play en laat de tropische warmte tot u komen.
Shakin' Weld, onze trouwe hofleverancier van ska-muziekjes uit onverwachte oorden stelt ons deze keer het Mallorcaanse Dinamo voor. Het kwintet mag dan wel opereren vanuit Mallorca, de verschillende bandleden hebben wortels die van Argentinië tot Australië reiken. Klonk hun debuut Desequilibro (Punkaway Records 2007) nog vrij eclectisch met invloeden uit zowat elk denkbaar muziekgenre (rock, jazz, folk, Balkan, …) dan kozen ze voor hun nieuwe album Zoo Digital resoluut voor een latin ska sound die ondergetekende meteen deed denken aan de New Yorkers van King Chango of de Venezolanen van Desorden Publico: ska met de Spaanse tongval dus die op de komende zomerfestivals zeker niet zou misstaan!
Nu de meeste Cubaanse soneros van het toneel verdwenen zijn, begint de aandacht van de muziekindustrie zich nu ook op de andere Spaanstalige eilanden in het Caribische gebied te concentreren. Zo (her-)ontdekte iASO Records enkele jaren geleden Dominicaanse legende José Manuel Cobles dit Puerto Plata. De son kende op de Dominikaanse Republiek een bewogen geschiedenis en wordt daarom pas nu langzaamaan terug herontdekt. Voor Casita De Campo (vrij vertaald “het huisje op de heide”) dook de ondertussen de tachtig ruim gepasseerde Plata in zijn verleden om een aantal nummers, die hij zich nog herinnerde uit zijn jeugd, opnieuw op te nemen. Hoewel de meeste van die songs op de Dominicaanse Republiek tot het collectieve geheugen behoren is men al lang vergeten wie ze ooit geschreven heeft. Klassiek son-album van één van de laatste originele Dominicaanse soneros.
Van alle Latijns-Amerikaanse genres is de cumbia veruit het grappigst en hoewel het verbazend populair is op Midden- en Zuid-Amerikaans grondgebied, bereiken de cumbia releases slechts met mondjesmaat onze koude streken. In Argentinië heeft de van origine Columbiaansecumbia-vibe goed wortel geschoten en dat is de illustere DJ/producer El Hijo de la Cumbia niet ontgaan.
Emiliano Gomez verdiende als twaalfjarige al zijn sporen in het Argentijnse "circuito bailable tropical" en raakte al snel in de ban van de lokale en buitenlandse cumbia scene. Van een fervente Columbiaanse cumbiaverzamelaar in New York kreeg hij de naam "El Hijo de la Cumbia", oftewel "de zoon van de cumbia". Freestyle de Ritmos is zijn eerste langspeler waar hij cumbia met electronica and andere hippe genres weet te rijmen tot een bijzonder smakelijk geheel. Of hij hiermee een cumbia vloedgolf door Europa kan veroorzaken zoals Shantel dat met het Balkan genre heeft gedaan is nog de vraag, maar wat ons betreft is dit een prima aanzet. Op zijn webstek kun je de CD integraal beluisteren, dus oordeel gerust zelf.
Terwijl de eerste sneeuwbuien ons belgenland transformeren tot een maagdelijk wit landschap houden we het hier op tropicalidad.be lekker warm met een tweede luik van onze geïmproviseerde festivalheimwee rubriek. Vorige keer hielden we halt in het Afrikafestival in het Nederlandse Hertme en deze keer zoeken we het (iets) dichter bij huis. In Bree verrijst elk jaar in juni het Afro-Latino festival, zowat de Limburgse parel van de wereldmuziekfestivals. Van de laatste drie edities is er recentelijk een scheepslading video-materiaal tot bij ons geraakt en die willen we allerminst voor ons houden. Sit back and enjoy.
Met zijn begeleidingsband Kabu Kabu bracht de Finse muzikale outlaw Jimi Tenor eerder dit jaar nog het sterk door de afrobeat geïnspireerde album 4th Dimension uit en dus moet het voor Strut Records een leuk idee geleken hebben om hem ook eens aan een echte afrobeatlegende te koppelen voor het vierde deel in hun Inspiration Information reeks (zie ook Mulatu Astatke and The Heliocentrics). Het resulterende album doet denken aan een funky soundtrack van een blaxploitation prent uit de jaren zeventig. Tony Allen blijft wat op de achtergrond, maar zijn kenmerkende drumstijl is steeds hoorbaar en ook op dit album kreeg Jimi Tenor het gezelschap van zijn begeleidingsband Kabu Kabu. Geslaagde om een vervolg schreeuwende samenwerking.
Een interview met één van de laatste nog levende afrobeatlegendes laten we natuurlijk niet liggen. Tony Allen, de drummende kracht achter de afrobeat, kwam onlangs zijn nieuwe album Secret Agent voorstellen in het Antwerpse Zuiderpershuis en wij stonden — vlak vóór wat een stomend concert zou worden — natuurlijk paraat.
Het Belgische jazz collectief Aka Moon is van zo goed als alle wereldmarkten thuis en kijkt niet op een experimentje meer of minder. Hun naam hebben ze trouwens van de Aka pygmeeën uit de Centraal-Afrikaanse republiek. Naast Afrikaanse invloeden en gastmuzikanten werkten de Aka heren ook samen met Indische muzikanten, een Europees kamerorkest en flamenco-gitaristen om er slechts enkele op te noemen. Met hun jongste release Culture Griot gaat Aka Moon de mosterd opnieuw uit Afrika halen, uit Mali om precies te zijn. Ze kregen de hulp van Baba Sissoko en een groep van zeven griots onder de naam Black Machine.
Op een dikke 300 kilometer ten noorden van het tropicalidad.be hoofdkwartier ligt Hertme dat in de maand juli fungeert als het epicentrum van het Afrikafestival. Niet bij de deur dus, al zien hun affiches er bijzonder aanlokkelijk uit. De laatste maanden heeft er aardig wat live materiaal van op het Afrikafestival de weg naar YouTube gevonden (wat we op karla's wereldmuziek ontdekten) en om de heimwee naar het festivalseizoen geheel ondraaglijk te maken presenteren we ook hier deze indrukwekkende lijst tropisch video-vertier. Enjoy!
Live (gezien op de recentste editie van Festival Mundial, red.) was de koffie die Speed Caravan serveert ons net iets te straf, maar op plaat kan hun Arabisch geïnspireerde punkrock met hier en daar een streep electro ons wel boeien. De sound van Speed Caravan is volledig gecentreerd rond de oud van Mehdi Haddab en doet soms ongewild denken aan Aki Nawaz' experimenten met Fun-Da-Mental. Check zeker eens de Clash-cover Killing An Arab en sla zeker de remixen van Sidestepper en Mo Dj niet over.
"Collaborer par si, par la…" zingt Adama Yalomba ergens op Kassa en het was ook dankzij zijn samenwerking met dubgoeroe Manjul dat we dit jonge Malinese talent enkele jaren geleden ontdekten. Nadat we hem in 2007 ook solo aan het werk zagen op het Sfinks festival, was het reikhalzend uitkijken naar een album. Dat debuut is er nu eindelijk en Kassa, dat verschijnt op het Franse Makasound label dat ons ook al liet kennismaken met Victor Démé, is meer dan het wachten waard geweest. Met zijn mix van traditionele Malinese klanken en westerse invloeden bereidt Yalomba de weg voor de Malinese muziek van de 21ste eeuw. Zonder twijfel één van dé Afrikaanse schijven van 2009!
Jaqee, van Oegandese komaf maar tegenwoordig in Zweden gevestigd, heeft al heel wat muzikale watertjes doorzwommen. Stond haar debuut Blaqalixious nog vol soul en r∓b, dan koos ze voor opvolger Nouvelle Amour (een volledig Franstalig album) alweer voor bluesy rock en op A Letter To Billie Holiday, een ode aan de grote Billie Holiday, gaf ze zich over aan de jazz. Jaqee is duidelijk niet voor één genre te vangen, een feit waarover ze zelf opmerkt: "Ik heb nooit bij één of ander genre willen horen, zolang de vibes maar goed zitten is alles mogelijk!" Ook voor haar nieuwe album, Kokoo Girl, sloeg Jaqee weer een nieuwe weg in. Deze keer werkte ze samen met Teka, producer van het Duitse Rootdown label (dat ons al eerder liet kennismaken met Sebastian Sturm). Vocaal heeft Jaqee wat weg van Macy Gray en op Kokoo Girl serveert ze een frisse mix van ska en reggae met een poppy sausje. Aanrader!
In februari brengt World Circuit Records een postuum vervolg uit op de samenwerking tussen Ali Farka Touré en Toumani Diabaté. Wij waren in elk geval stevig onder de indruk van In the Heart of the Moon, het resultaat van een uitgebreide jamsessie op het dak van Hotel Mandé in Bamako.
Voor het vervolg trokken ze naar de Livingston studios in London, en wij kijken reikhalzend uit naar het resultaat dat uitkomt onder de titel Ali and Toumani. Da's spijtig genoeg te laat voor onder de kerstboom, maar we geven je alvast de knappe video van de single Kala Djoula mee, en een korte reportage. Daarin schittert ook hun derde partner-in-crime, Orlando Cachaïto Lopez.
Meer dan hoogtijd voor een update van de tropicalidad.be 
Nu de meeste Cubaanse soneros van het toneel verdwenen zijn, begint de aandacht van de muziekindustrie zich nu ook op de andere Spaanstalige eilanden in 
Terwijl de eerste sneeuwbuien ons belgenland transformeren tot een maagdelijk wit landschap houden we het hier op tropicalidad.be lekker warm met een tweede luik van onze geïmproviseerde festivalheimwee rubriek. Vorige keer hielden we halt in het 
Een interview met één van de laatste nog levende afrobeatlegendes laten we natuurlijk niet liggen. 
Het Belgische jazz collectief 
Live (gezien op de recentste editie van Festival Mundial, red.) was de koffie die 