door
pieter | 29 december 2011 |
Frontstage |
Ook dit jaar heeft onze zwerftocht doorheen concert- en festivalland zijn
sporen nagelaten. Tijd dus om het kaf van het koren te scheiden en net zoals
vorig jaar presenteren we tussen de talloze kerst- en nieuwjaarsdiners door de tien meest memorabele wereldmuziekconcerten van het jaar.
01
Orchestre Poly-Rythmo de Cotonou
Espace Senghor
verslag |
|
Deze herontdekte 70's funkateers uit Benin zijn de onbetwiste topper van het jaar: het was broeierig heet in de Brusselse Espace Senghor en de fictieve Cotonou Club leek wel dégelijk te bestaan. |
02
Tiken Jah Fakoly
Couleur Café
verslag |
|
Op populair verzoek haalde Couleur Café deze Ivoriaanse reggaester opnieuw naar Brussel en hoewel we meer dan één grijze rasta telden is Tiken's groove nog steeds meesterlijk aanstekelijk. |
03
Seun Kuti
& Egypt 80
AB
verslag |
|
In 2008 op nummer één en nog steeds blijft deze jonge Kuti simpelweg dé beste afrobeat act: opzwepend, broeierig, vurig én meesterlijk verslavend. |
04
Conjunto
Angola 70
Zuiderpershuis
verslag |
|
Alweer een (her)ontdekking van formaat, deze muzikale oude garde uit Angola. De "Buena Vista Social Club van Angola" is misschien een brug te ver, maar hun intrigerende groove mag er wel degelijk wezen. |
05
Raggasonic
Couleur Café
verslag
|
|
Met hun licht ontvlambare dancehall, gekruid met bekende, melodieuze riddims is het Franse duo terug van weg geweest. |
Lees verder
door
tim | 28 december 2011 |
Plaatjes |
Lijstjestijd! Net zoals
vorig jaar vonden er weer karrevrachten albums vanuit elke uithoek van onze planeet de weg naar de onverbiddelijke
tropicalidad.be testbank. Na eindeloos wikken en wegen pikten we uit die torenhoge stapel CD's de tien strafste plaatjes van 2011. Hier zijn ze dan, in willekeurige volgorde:
Abdoulayé Traoré & Mohamed Diaby
Debademba |
 |
Traoré en Diaby bewijzen nog maar eens hoe gevarieerd de West-Afrikaanse muziektraditie wel kan zijn. |
video |
Antwerp Gipsy-Ska Orkestra
I Lumia Mo Kher |
 |
De Balkan-sound van deze Antwerpenaren is ondertussen bekend tot in Mongolië; nuff said! |
video |
Ebo Taylor
Life Stories |
 |
Essentiële collectie hoogtepunten van deze Ghanese grootmeester. |
video |
Lees verder
door
tim | 26 december 2011 |
Plaatjes |
Echte folkies zullen we nooit worden, maar af en toe maken we graag een uitzondering.
Bellowhead is dan ook niet zomaar een folkband, want naast de haast traditioneel bij folk horende instrumenten als viool,
concertina en doedelzak, heeft deze prettig gestoorde bende uit ook nog eens een vijfkoppige blazerssectie in de rangen. Muzikaal gezien leunt Bellowhead dichter aan bij de traditie dan andere recente folk-acts, iets wat hen trouwens absoluut niet kwalijk genomen wordt want de band behaalde in 2010 de Best Group en Best Live Act op de
Folk Awards van 2007 en haalden in 2010 de prijs voor Best Live Act binnen op de BBC Radio 2 Folk Awards. Zonder twijfel een band die je dus absoluut live aan het werk moet zien en met deze
Hedonism krijgt u daar alvast een voorsmaakje van want het album verschijnt met een bonus-DVD (een korte versie van hun full length
Hedonism Live DVD) opgenomen tijdens een live concert in Bornemouth in mei van dit jaar.
Begin 2012 krijg je trouwens drie kansen om deze band live aan het werk te zien: op 8 februari in De Roma (Antwerpen), op 10 februari in Zaal Molière (Brussel) en op 11 februari in CC De Spil (Roeselare).
www.bellowhead.co.uk |
www.navigatorrecords.co.uk
door
pieter | 23 december 2011 |
Luister |
Voor wie een remedie zoekt tegen een overdosis
Jingle Bells of koude winteravonden hebben we goed nieuws. Net zoals
vorig jaar vond een karrevracht tropisch videomateriaal van op de
jongste Afro-Latino festival editie de weg naar het
tropicalidad.be hoofdkwartier. Schuif de kerstboom dus even aan de kant, wissel uw glüwein in voor een kleurrijke cocktail en laat de festivalsfeer tot u komen.
Lees verder
door
tim | 19 december 2011 |
Plaatjes |
Bij de opmerkelijkste evoluties van het voorbije jaar hoorden zeker de tentenkampen van
Occupy-beweging of, hier in Europa, de
Indignados. Deze
Musica Contra La Represion mag dan oorspronkelijk opgenomen zijn als protest tegen een antiterreuractie van de Spaanse politie tegen een aantal militanten van dierenrechtenbewegingen (een gebeurtenis die bij ons zelfs het nieuws niet haalde, maar in Spanje tot grote verontwaardiging leidde in linkse kringen), maar zou even goed als soundtrack bij het protest tegen de uitwassen van het kapitalisme kunnen horen. De eenentwintig nummers tellende tracklist biedt een waaier aan stijlen gaande van ska en reggae tot rock en punk en het spreekt voor zich dat in het lijstje deelnemende artiesten ook een aantal usual suspects voorkomen (
La Kinky Beat,
Che Sudaka). In de liner notes vonden we nog volgend citaat van George Orwell: "During times of universal deceit, telling the truth becomes a revolutionary act.", actueler dan ooit wat ondergetekende betreft. De volledige opbrengst van dit album gaan naar de gelijknamige campagne waarover je meer info op
www.unidoscontralarepresion.org vindt.
www.kasbamusic.com |
www.unidoscontralarepresion.org |
www.xmd.nl
door
pieter | 13 december 2011 |
Plaatjes |
Dat er velen in de stoffige voetsporen van wijlen
Ali Farka Touré treden mag duidelijk zijn — waaronder zijn getalenteerde zoon
Vieux — maar als er een Malinese gitarist aan de zijde van
kora-maestro
Toumani Diabaté verschijnt ter vertolking van het album
Ali and Toumani, dan hebt u onze onverdeelde aandacht. Niet toevallig draagt
Songhai Blues, het vorige wapenfeit van
Samba Touré de ondertitel "Homage to Ali Farka Touré" en met kleppers als
Goye Kurya deed Samba Ali duidelijk eer aan. Op
Crocodile Blues gaat Samba Touré op hetzelfde elan verder, al tracht hij met verfrissende ritmes ook zijn eigen stempel op het album te drukken — de openingstrack
Alabina is daar een geslaagd voorbeeld van. Samba's zoektocht naar een eigen geluid is niet op elk nummer even succesvol, al is
Crocodile Blues een degelijk desert blues album geworden waar de geest van Ali Farka nooit ver uit de buurt is en op een gastbijdrage van niemand minder dan
Oumou Sangaré kon rekenen.
door
tim | 2 december 2011 |
Plaatjes |
Fanfaraï is een beetje een buitenbeentje in de wereld van de
raï-muziek en dat niet alleen door het gebruikte instrumentarium — trompet, sax, tuba en trombone aangevuld met percussie (
darbuka, congas,
tab'l,
kerkabous, tarija) — maar ook omdat de band niet te beduusd is om de ritmes uit de
Maghreb aan te vullen met invloeden uit de Balkan en Latijns-Amerika. Met
Raï Cuivré levert de fanfare uit Parijs een uitstekend en swingend debuut af dat ons zowel aan het vroege werk van
Orchestre National de Barbès als aan andere fanfareprojecten zoals de
Gangbé Brass Band of
Va Fan Fahre deed denken.
www.tournsol.net |
www.xmd.nl
