door
tim | 30 januari 2010 |
Interviews |
Enkele dagen voor hun aantreden in het Antwerpse
Zuiderpershuis — wat trouwens uitdraaide op een
memorabel concert — mocht
Staff Benda Bilili in Kopenhagen de
Womex 2009 Artist Award gaan ophalen. Gelauwerd worden voor je allereerste album (
Très très fort), een mens zou van minder gaan zweven, maar voor bandleader Ricky Likabu was dit niet meer dan het logische gevolg van jarenlang hard werken. Een gesprek met de Afrikaanse revelatie van 2009!
Lees verder
door
pieter | 27 januari 2010 |
Plaatjes |
De
afrobeat revival gaat vrolijk verder. Her en der verrijzen kersverse afrobeat bands en ondertussen graven muzikale archeologen in het haast oneindige vinyl archief van de meest funky periode in West-Afrika: de seventies. Het Britse
Soundway kwam eerder al aandraven met compilaties als
Nigeria Special: Modern Highlife Afro-Sounds & Nigerian Blues,
Nigeria Disco Funk Special: The Sound of the underground Lagos dancefloor en daar zijn er recentelijk nog twee bijgekomen.
Ghana Special: Modern Highlife, Afro Sounds & Ghanaian Blues 1968-1981 is zowat de tegenhanger van
Nigeria Special. Net zoals in
Nigeria werden in de jaren '70 in buurland
Ghana genres als jazz en funk versmolten met opzwepende
Yoruba ritmes tot een feestelijk geheel. Hoewel
Ghana Special, gespreid over twee CD's, 33 nummers bevat, blijft het slechts een snapshot van een bijzonder rijke muzikale geschiedenis. Heel wat nooit eerder op CD verschenen materiaal van obscure bands dus, waar een beetje afrobeat-
aficionado met veel plezier zijn tanden in zet — en al snel wat ontdekkingen doet, zoals het meesterlijk meeslepende
Obi Agye Me Dofo van Vis a Vis of
Akoko Ba van Gyedu-Blay Ambolley. Voorproeven kan op
soulseduction.com.
Nigeria Afrobeat Special: The new explosive sound in 1970s Nigeria is ondertussen de vierde in de
Nigeria Special serie van
Soundway. Met zo'n ronkende titel kun je niet anders als met een explosief stukje
Fela Kuti starten en dat hebben ze ook gedaan.
Nigeria Afrobeat Special geeft een bloemlezing van Fela's tijdgenoten die min of meer uit hetzelfde muzikale vatje tapten, maar muzikaal gezien nooit echt voet buiten de landsgrenzen hebben gezet. Met een straffe opener als
Who're you? wordt de lat behoorlijk hoog gelegd voor de rest van de compilatie. Helaas staan de tien resterende tracks wat in de schaduw van de grootmeester, behalve het frisse & bijzonder funky geluid van Madman Jaga's
Hankuri. Voorproeven kan eveneens op
soulseduction.com.
door
tim | 19 januari 2010 |
Plaatjes |
Met hun nieuwe album,
Tudo é Possible, zorgt het stelletje ongeregeld van
Che Sudaka weer voor de gebruikelijke mezcla aan stijlen die we ondertussen
gewend zijn in
musica mestiza. In het geval van
Tudo é Possible is dat reggae en ska (
El Libro De Los Abrazos,
Sera Possible,
Quiro Mas, ...), maar vooral ook
cumbia (
Seras Feliz ,
Calle Luna,
Mentira Politica) en een streepje hiphop (
Happy In Tu Vida,
Tout Est Possible). Fris plaatje dat al hevig naar de zomer doet verlangen!
www.chesudaka.com |
www.kasbamusic.com |
www.xmd.nl
door
tim | 19 januari 2010 |
Plaatjes |
Wat
Miriam Makeba was voor
Zuid-Afrika en
Celia Cruz voor
Cuba, een soort moederfiguur van de nationale muziek zeg maar, is
Totó La Momposina voor
Colombia. Haar muziek is een mengeling van Afrikaanse en Latino invloeden met elementen uit de autochtone indianencultuur. Die invloeden komen ook terug in het gebruikte instrumentarium; zo is er de
tiple, een Colombiaanse gitaar met twaalf snaren, duidelijk een erfenis uit het Spaanse koloniale verleden, de
gaita of kuisi colombiana, een traditionele fluit gemaakt van een cactusstam en een typisch indiaans instrument en natuurlijk de tambores of trommels die de slaven uit Afrika meebrachten.
La Bodega is een instant klassieker in het genre en laat er geen twijfel over bestaan dat Totó één van de laatste grandes-dames is in de Latijns-Amerikaanse muziek.
www.totolamomposina.com |
www.astarartes.com |
www.xmd.nl
door
wouter | 14 januari 2010 |
Plaatjes |
De
Kaapverdische eilanden liggen daar zo ergens verloren in de Atlantische Oceaan, maar het heeft er de Kaapverdiers niet van weerhouden om een heel eigen en bloeiende muziekcultuur op te bouwen.
Mayra Andrade zomaar meteen de nieuwe
Cesária Évora noemen is wellicht wat voorbarig, maar de jonge diva geeft het land wel een heel fris en eigen elan. Opgegroeid in Cuba, Senegal en Angola kent ze haar wereld, en doet ze er haar eigen ding mee. Zwevend van jazz, naar
morna en
bossa nova creëert ze haar eigen intieme stijl, die het moet hebben van fijne arrangementen en nuances. Van de fenomenale Cubaanse jazz-pianist
Roberto Fonseca bijvoorbeeld (
Lembránsa), de Guinese koraspeler
Djeli Moussa Diaware (
Tchápu na bandera) of de Braziliaanse percussionist
Marcos Suzano (
Seu). Het geheel is misschien nét een tikkeltje te gladjes afgewerkt door producer Alê Siqueira die we kennen van de vlotte popsongs van onder meer
Marisa Monte en
Caetano Veloso. De perfecte remedie daarvoor is om ze live te gaan beluisteren, zoals onlangs in de
Royal Festival Hall in London, want dan druipt de sensualiteit en charme er gewoon vanaf. Voorlopig zijn er geen Belgische optredens gepland, maar dat kan snel veranderen.
Voor wie een beetje vertrouwd is met Fonseca, hoort Mayra Andrade trouwens ook op
Siete Potencias van diens geweldig knappe
Akokan!
door
tim | 13 januari 2010 |
Interviews |
Het moet niet gemakkelijk zijn om onder de schaduw van een artiest als
Ali Farka Touré uit te komen, zeker niet als hij ook nog eens je oom was, maar
Afel Bocoum blijkt zich toch aardig uit de slag te trekken. Afel kwam onlangs zijn nieuwe album
Tabital Pulaaku voorstellen in het
Zuiderpershuis en wij lieten die kans natuurlijk niet liggen om een goed gesprek aan te knopen met de man.
Lees verder
door
pieter | 11 januari 2010 |
Plaatjes |
Het blijft nog even eindejaarslijstjestijd dankzij de
World Music Charts Europe. Een groep Europese radio producers houden alle wereldmuziek-release minitieus in het oog en publiceren elke maand hun
WMCE Top 10. Op het einde van het jaar tellen ze alle scores netjes bij elkaar en openbaren, jawel, hun
Top 1000 (of toch bijna). Op
Exit Plus World (
Radio 1) hoor je een selectie uit deze haast eindeloze lijst, wat je zoals gewoonlijk op hun
webstek zo veel kan herbeluisteren als je wil — check de uitzending van
7 januari en die van
14 januari.
door
tim | 9 januari 2010 |
Plaatjes |
Ali Farka Touré heeft nu al ettelijke jaren het tijdelijke met het
eeuwige gewisseld, maar het
World Circuit label lijkt vooralsnog geen aanstalten te maken om afscheid te nemen van de man; getuige ook dit nieuwe album waarvoor gebruikt gemaakt werd van opnames die Ali maakte in 2005 in het gezelschap van zijn muzikale zielsgenoot
Toumani Diabaté.
Ali and Toumani is in alle aspecten een zeer sober en intiem album geworden en je krijgt als luisteraar echt de indruk dat je naar de laatste noten van een afscheidnemend muzikant zit te luisteren. Al moeten we daar in dit geval helaas meervoud van maken, want ook voor
Orlando "Cachaito" Lopez (
Buena Vista Social Club), die de baspartijen voor zijn rekening nam, was dit het laatste album.
Ali and Toumani sluit vrijwel naadloos aan bij het vorige samenwerkingsproject van de heren, het uit 2005 daterende
Grammy winnend
In The Heart Of The Moon. Het wordt steeds stiller hier beneden, terwijl boven het feest steeds groter wordt...
Lees verder
door
tim | 9 januari 2010 |
Plaatjes |
LéOparleur (spreek uit les haut-parleurs, de luidsprekers, red.) een kloon noemen van
Rupa & The April Fishes gaat waarschijnlijk net iets te ver, maar beide bands hebben duidelijk in hetzelfde muziekklasje gezeten. Ook bij dit Franse vijftal mag u dus een mix verwachten van
Franse musette, zigeunermuziek, flamenco en nog een hoop andere genres (ook
Négresses Vertes is nooit veraf), maar anders dan bij Rupa en haar aprilvissen heeft LéOParleur een wat ruiger rockkantje en moet zangeres Maya Martinez het spotlight delen met collega’s en broers Josef en Simon Oster die in een soort parlando hun ding doen.
www.leoparleur.com |
www.xmd.nl
door
tim | 9 januari 2010 |
Interviews |
is al jaren één van de voortrekkers van de West-Afrikaanse muziek, maar voor zijn recentste album
Télévision besloot hij het roer om te gooien; inhoudelijk gaan de nummers nog wel over de problemen waar de gemiddelde Afrikaan mee af te rekenen krijgt, maar muzikaal is dit zonder twijfel Baaba's minst Afrikaanse plaat tot nog toe. Wij hadden volgend gesprek met de man na een gesmaakt concert in het
Zuiderpershuis.
Lees verder
door
tim | 4 januari 2010 |
Plaatjes |
Dat wereldmuziek niet altijd een tropische klankkleur moet hebben bewijst
YEW, een Belgisch vijftal uit het Luikse die zichzelf op
hun MySpace pagina omschrijft als een Folk Rock/Alternative band, maar deze
White Swan On Black Water is toch echter net iets meer gelaagd dan dat. Op
May I Have laten ze hardrock botsen met folk,
Mobile Beer heeft dan weer eerder de feel van een
bluegrass nummer,
Kingston Dublin is een geslaagd reggae meets folk experiment en
The White Swan en
Rebirth, twee instrumentale nummers op het album, kunnen zo uit een soundtrack van
Michael 'The Piano' Newman komen. Af en toe neigt
White Swan On Black Water naar de commercie van
Riverdance, maar de beste momenten op het album roepen herinneringen op aan het werk van
The Waterboys of
Dropkick Murphys. Rabiate vioolhaters mogen zich onthouden, maar voor alle anderen is dit een lokaal aanradertje!
www.yew.be |
www.munichrecords.be
door
tim | 4 januari 2010 |
Plaatjes |
State Radio zijn Chadwick Stokes (gitaar & vocals), Chuck Fay (bas & vocals) en Mike Najarian (drums & vocals), drie geëngageerde (de band ondersteunt in eerste instantie de actie
Calling All Crows die artiesten mobiliseert om mensenrechten te promoten, maar hun site bevat een hele activism sectie waar ook links naar meer gekende organisaties als
Oxfam of
Amnesty International terug te vinden zijn)
Bostonians die met hun muziek, een mix van punkrock, reggae, ska, de wereld een geweten willen schoppen of u toch op zijn mint een morele kopstoot willen bezorgen. Liefhebbers van het eveneens Amerikaanse
Soldiers Of Jah Army zullen hier wel pap van lusten.
www.stateradio.com |
www.nettwerk.com
door
pieter | 3 januari 2010 |
Frontstage |
Nu we het strafste on-stage gebeuren in 2009 netjes hebben
samengevat is het tijd om in het immer groeiende
tropicalidad.be foto-archief te graven, op zoek naar boeiend off-stage fotomateriaal. Gelukkig liet u zich ook dit jaar van uw beste kant zien en die leuke publieks- en sfeerfoto's willen we (net als
vorig jaar) allerminst onthouden.
Bij deze willen we van de gelegenheid gebruik maken om onze hooggeëerde lezers feestelijk te bedanken voor hun onophoudelijke interesse, reacties, commentaren & mailtjes, alsook alle concert- & festival-organisatoren, promotors en tourmanagers die ons afgelopen jaar weer met open armen ontvingen!
Lees verder
door
tim | 2 januari 2010 |
Plaatjes |
De Frans-
Libanese trompettist
Ibrahim Maalouf houdt niet van labels, maar de ingrediënten van zijn muziek zijn onmiskenbaar. Zijn nieuwste opus
Diachronism deelde hij op in twee delen:
Disoriental, met een meer Arabische klankkleur, zal vooral wereldmuziekliefhebbers aanspreken, terwijl
Paradoxidental met elementen uit jazz, funk en hiphop, moderner en meer westers klinkt. Ibrahim Maalouf blijft vooral live een evenement (de muziek is soms van een adembenemende schoonheid en de man zelf is ontwapenend grappig en oprecht) maar
Diachronism komt iets te fragmentarisch over. Voor experimentele zielen.
door
tim | 2 januari 2010 |
Interviews |
Voor wie
Ibrahim Maalouf nog niet moest kennen, wij kunnen u deze Franco-
Libanese trompettist alvast warm aanbevelen. We waren getuige van zijn bij wijlen adembenemende spel in het Brusselse
Théatre 140 en net voor de show hadden we nog volgend onderhoud met wat een zeer innemende man bleek te zijn.
Lees verder
